Ο μικρός «μέγας» Αλέξανδρος Νικολαΐδης του Ολυμπιακού

Φοράει τη φανέλα με το «5», μοιάζει και λίγο στο πρόσωπο, έχει κάτι από την ενέργεια του πατρός και κάπου μπερδεύεσαι. Ετοιμάζεσαι να πεις «βρε Σωτήρη, αγέραστος είσαι», αλλά διαπιστώνεις ότι πρόκειται για το… μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά. Μόνο που ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης μοιάζει να είναι πολύ πιο βελτιωμένη έκδοση, σε σχέση με τον πατέρα του. Άλλωστε, εκείνος συνέδεσε το όνομά του με το Σαπόρτα (το είχε κατακτήσει με το Μαρούσι), ενώ ο μικρός νοίκιασε από νωρίς θέση στο ρετιρέ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στην Ευρωλίγκα.

Γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου 2002 κι επειδή στην Ελλάδα οι παίκτες μέχρι τα 24 θεωρούνται ταλέντα και μετά τα 28 παλαίμαχοι, μας εντυπωσιάζει που τον βλέπουμε να αγωνίζεται κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Αν για μας ήταν έκπληξη, φανταζόμαστε ότι ο ίδιος θα τσιμπιέται για να δει αν ονειρεύεται.

Έτσι για την… ίντριγκα ο νεαρός που φορά τη φανέλα με το 5 (ίδιο νούμερο με τον πατέρα του), έχει αγωνιστεί 5.55’’ στην Ευρωλίγκα κι έχει 0.5 κλεψίματα μέσο όρο, ενώ έχει κάνει και 0.5 φάουλ στις εμφανίσεις του με Ζαλγκίρις και ΤΣΣΚΑ. Μήπως να πάρει ένα λαχείο στο 5; Ο ίδιος πάντως μοιάζει να είναι… λαχείο για τον Ολυμπιακό κι επειδή δεν θέλουμε να φανούμε υπερβολικοί, ας καταγράψουμε εκείνα τα στοιχεία, που τον οδήγησαν από τον Μαντουλίδη (από εκεί ξεκίνησαν ο Νίκος Ζήσης κι ο Κώστας Σλούκας) στο λιμάνι του Πειραιά.

Με την πρώτη ματιά, από την κοψιά που λένε, καταλαβαίνεις ότι είναι αλλιώτικο μοντέλο. Δεν είναι ο «χτιστός» παίκτης, που έχουμε μάθει να βλέπουμε, δεν έχει μούσκουλα, δεν είναι… ντούκι. Είναι και μικρός ακόμα, αλλά όταν ο κόουτς Γαλάνης ρωτήθηκε από τους Κλίπερς γι’ αυτόν, επέμεινε στα θετικά του, λέγοντας: «Είναι Έλληνας παίκτης, με στοιχεία Αμερικανού γκαρντ». Η κινητικότητά του δεν είναι αναγνωρίσιμη στον μέσο Έλληνα περιφερειακό.

Ο μικρός «μέγας Αλέξανδρος» του Ολυμπιακού έχει ένστικτο στο παιχνίδι. Τρέχει πολύ καλά με την μπάλα στα χέρια, έχει γρήγορα πόδια και μπορεί να πασάρει πολύ καλά σε καταστάσεις transition. Στο ανοιχτό γήπεδο είναι καλύτερος απ’ ότι στο σετ παιχνίδι, δίχως να υστερεί σε αυτό. Μεγάλο προσόν και κάτι που δύσκολα βρίσκεις σε σύγχρονα γκαρντ είναι το αξιόπιστο pull up σουτ που διαθέτει (δηλαδή, το σουτ ύστερα από ντρίμπλα).

Βεβαίως, η μετάβασή του από την αναπτυξιακή στην πρώτη ομάδα έγινε εξ ανάγκης και λόγω των τραυματισμών βασικών παικτών, όμως μην γελιέστε. Από το Μέτσοβο, στην προετοιμασία, είχε δείξει την αξία του. «Έβγαζε μάτια» τότε κι ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε σημειώσει το όνομά του στο καρνέ του.

Λόγω ηλικίας, αλλά και σωματοδομής μοιάζει να είναι μικρότερος, αλλά σε αυτό έχει προπονηθεί αρκετά. Όταν πήρε φανέλα (και ρόλο) βασικού στην Εθνική Εφήβων, ήταν ένα χρόνο μικρότερος από τους αντιπάλους του κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, όταν πρόκειται γι’ αυτές τις ηλικίες. Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είναι παίκτης… μεγάλων αντιθέσεων κι αυτό είναι άλλο ένα «συν».

Παίζει με τρομερό πάθος, αλλά την ίδια στιγμή είναι ανέκφραστος, λες κι έχει… 30 σφυγμούς. Δεν μπορείς να τον καταλάβεις, έχει μια εσωτερικότητα, που δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να τον «διαβάσει». Επίσης ενώ είναι παιδί χαμηλών τόνων, είναι καθέτως ανταγωνιστικός, δεν θα αφήσει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Είναι γεννημένος ηγέτης, έχει θράσος, θέλει να πάρει την τελευταία μπάλα και να γίνει ο… ήρωας της βραδιάς, σιχαίνεται να χάνει. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Α, ξέχασα να γράψω ότι έχει για μπασκετικό ίνδαλμα τον Βασίλη Σπανούλη.