Ο Παναθηναϊκός ψάχνει τον δρόμο και το DNA του

Το ρεκόρ του Παναθηναϊκού στη φετινή Ευρωλίγκα είναι 13-9, βρίσκεται σε θέση πρόκρισης για την 8άδα, είναι μάλλον απίθανο να μείνει εκτός πλέι οφ, αλλά παράλληλα είναι δύσκολο να διεκδικήσει θέση στην πρώτη τετράδα. Όχι αν χάνει με αυτόν τον τρόπο. Προσέξτε: Όχι ότι είναι μικρή ομάδα η Βαλένθια -δεν υπάρχουν μικρές ομάδες στην Ευρωλίγκα-, το πρόβλημα είναι ο τρόπος. Ο Παναθηναϊκός χθες δεν έχασε μόνο το ματς, έδειξε ότι συνεχίζει να χάνει το DNA του.

Εννέα ήττες έχουν καταγραφεί ως τώρα. Ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη, δέχθηκε 94 πόντους από τη Βαλένθια, 96 από την Αρμάνι στο ΜΙλάνο, 87 από τη Ρεάλ, 88 από τη Μακαμπί, 98 από την Μπαρτσελόνα. Αυτές είναι οι ήττες επί ημερών Πιτίνο, καθώς η αμέσως προηγούμενη ήταν με 106 πόντους (στη δεύτερη παράταση) από την Άλμπα. Για να μην αφήσουμε… κενά, είχε δεχθεί 103 πόντους από τη Χίμκι, 79 από την Αρμάνι στο «Νίκος Γκάλης» και 79 από τη Βιλερμπάν στη Γαλλία.

Όταν σε όλα (επί Πιτίνο) τα ματς που χάνεις δέχεσαι πάνω από 87 πόντους, έχεις αμυντικό πρόβλημα. Κι αν είναι αποδεκτό από ομάδες που ξεχειλίζει το ταλέντο (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα), δεν μπορεί να δέχεσαι 94 από τη Βαλένθια. Κάτι κάνεις λάθος κι αυτό δεν χρειάζεται να το καταγράψουμε εμείς, το λένε σχεδόν μονότονα οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Το πρόβλημα είναι στην άμυνα, γιατί επιθετικά ο Παναθηναϊκός μπορεί να συγκριθεί με τους πρώτους της διοργάνωσης.

Λένε πως η επίθεση είναι ταλέντο και πως η άμυνα είναι διάθεση. Είναι και διδασκαλία, η άμυνα διδάσκεται. Είναι και τρόπος να πείσεις τους παίκτες σου να βάλουν τα κορμιά τους στη γωνία της πάσας, να πηδήξουν στο ριμπάουντ, να κάνουν σωστές περιστροφές, να καλύψουν τον παίκτη που άφησε ο συμπαίκτης τους (αλληλοκάλυψη).

Είναι ανώφελο να πούμε πάλι ότι ο Φριντέτ δεν… υπάρχει στην άμυνα, ότι ο Τόμας είναι επιδραστικός μόνο στο μπροστινό μέρος του γηπέδου, ότι ο Παπαγιάννης έχει πρόβλημα στα πλάγια βήματα, ότι ο Ράις χάνει σε… μπόι. Με το πέρασμα 22 αγωνιστικών πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτά τα δεδομένα, να βρεις λύσεις.

Πέρυσι, όταν ήρθε ο Αμερικανός κόουτς, έγινε… σύνθημα στα χείλη όλων το «ντιφλέξιον». Φέτος δεν έχει, εξ αποτελέσματος, πείσει τους παίκτες του να τα δώσουν όλα στην άμυνα. Και θα δεχόμουν όλα τα δεδομένα δομικά ζητήματα, ως προς τη σταθερότητα του οικοδομήματος, αν δεν υπήρχε η εκπληκτική 8λεπτη αμυντική παράσταση στη Βαλένθια.

Ναι, δεν έχει κανείς απαίτηση να παίζουν έτσι για 40 λεπτά, αλλά δεν μπορεί για 30 λεπτά να αφήνεις τον αντίπαλο να κάνει πάρτι και μετά να τρέχεις να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Αν δεν θέλεις να χάνεις από ομάδες που οφείλεις να κερδίζεις για να κοιτάς ψηλά, πρέπει να κάνεις βαθιά ενδοσκόπηση και να αναζητήσεις το DNA σου.

Πάντα το «τριφύλλι» είχε παίκτες πρώτης γραμμής και υψηλής παραγωγικότητας, αλλά ποτέ δεν αδιαφόρησε για την άμυνά του. Δεν είναι τυχαίο ότι ηγέτες την τελευταία 15ετία (από την έλευση του Διαμαντίδη και δώθε, για να μην πάμε πιο πίσω, στις εποχές του Βράνκοβιτς) είναι δύο παίκτες, που ξεκινούν από την άμυνα (Διαμαντίδης / Καλάθης). Αυτό το DNA σήμερα αγνοείται. Κι όσο δεν το βρίσκουν, τόσο δεν θα βρίσκουν τον δρόμο προς την καταξίωση.

MUST READ

Μεγάλο πριμ από τον Βαγγέλη Μαρινάκη στους παίκτες για να συνεχίσουν το σερί τους

Μια ομάδα που ικανοποιείται από το «μία σου και μία μου» δύσκολα θα φτάσει στο φάιναλ φορ. Όχι δίχως μπάτζετ 40-45 εκατομμυρίων. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να γίνει πιο σκληρός, οφείλει να αναγκάζει τον αντίπαλο -όποιος κι αν είναι αυτός- να… πονάει πριν δει να ανεβαίνουν οι πόντοι του στο ηλεκτρονικό ταμπλό. Δίχως αυτή τη φιλοσοφία, τη μια εβδομάδα θα πανηγυρίζει και την άλλη θα μετρά άλλη μια… χαμένη ευκαιρία.