Ο Σέρβος σέντερ αψήφησε τον πόνο, τα συμβόλαια, έδειξε καρδιά και απέδειξε ότι βάζει πάνω απ΄όλους την «οικογένειά» του για το ματς με την Βαλένθια.
Έχει δεθεί υπερβολικά με τον Ολυμπιακό. Είναι στιγμές που τον θεωρείς… Έλληνα παρά Σέρβο. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ αποτελεί το σημείο αναφοράς των Ερυθρόλευκων στην γεμάτη εμπόδια χρονιά τους στην Ευρωλίγκα.
Το καλοκαίρι τόσο η Μπαρτσελόνα, όσο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας τον ήθελαν διακαώς για να γεμίσει την ρακέτα τους. Οι Καταλανοί έμειναν στο φιλολογικό ενδιαφέρον, την ώρα που οι Ρώσοι προσέγγισαν τον Ολυμπιακό, όμως παρότι του έστρωναν… χρυσάφι στα ποδια του, δεν κατάφεραν να πείσουν και την ομάδα του για να τους τον παραχωρήσει. Από την μεριά του, ο «Μίλου» θα μπορούσε να καθίσει στο συμβόλαιό του, να μην ασχοληθεί, να δημιουργήσει θέματα και όπως αρκετοί στο παρελθόν (όχι απαραίτητα στον Ολυμπιακό) να πιέσει για να αποχωρήσει με κάθε μέσο.
Παρά τα όσα έγιναν με τον μάνατζέρ του το καλοκαίρι, ο Σέρβος σέντερ νιώθει σαν στο σπίτι του εδώ. Νιώθει τους συμπαίκτες ως οικογένειά του. Αδέρφια του…
Κατά το ματς με την Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ, ο «Μίλου»… τράκαρε με τον Παπανικολάου. Άπαντες στο Φάληρο πανικοβλήθηκαν, αφου οι πόνοι στο γόνατο ήταν ισχυροί. Έβγαλε το παιχνίδι, όμως ήδη η ζημιά είχε γίνει.
Ο Μιλουτίνοφ πονούσε έντονα, ο τραυματισμός ήταν δεδομένος και οι Ερυθρόλευκοι είχαν βάλει χρονοδιάγραμμα για την επιστροφή του περίπου για τρεις εβδομάδες. Έχουν καεί εξάλλου από τον… χυλό τόσο χρόνια.
Δεν λογάριασε κανείς όμως τον Σέρβο σέντερ, ο οποίος εξ αρχής πίστευε ότι η επάνοδός του στην αγωνιστική δράση θα είναι άμεση.
Τόσο άμεση που έσφιξε τα δόντια και μπήκε στην αποστολή της ομάδας του για το παιχνίδι με την Βαλένθια.
Άλλος στην θέση του θα έλεγε: «Γιατί να ρισκάρω; Μένω ελεύθερος το καλοκαίρι…». Όχι όμως ο Νίκολα..
Η κίνησή του να βάλει την καριέρα του σε κίνδυνο καθώς οι τραυματισμοί στο γόνατο, ειδικά σε αθλητές με το σκαρί του, δεν είναι απλά πράξη αυταπάρνησης.
Είναι απόδειξη του «δεσίματος» που έχει με τον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός. Τους φίλους του, τους κολλητούς του Βεζένκοφ και Παπανικολάου αλλά και τον τεράστιο σεβασμό που νιώθει προς τον θρύλο του Θρύλου, Βασίλη Σπανούλη.
Δεν υπήρχε πιθανότητα να χάσει αυτό το ματς. Όχι τώρα. Ειδικά μετά τα όσα έλαβαν χώρα στο ΣΕΦ και το… ξεκαθάρισμα του ρόστερ, αλλά και τον θετικό αέρα που έπνεε – επιτέλους – στις τάξεις της
ομάδας του με τις αλλαγές στο Λιμάνι.
Ο Μιλουτίνοφ ουσιαστικά απαίτησε να παίξει απέναντι στις «νυχτερίδες» στην Ισπανία. Και με μισό πόδι. Ενας ξένος που δεν είναι και τόσο… ξένος τελικά. Πιο πολύ Έλληνα θυμίζει στη νοοτροπία του. Για την φανέλα, την τρέλα του και την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του όλο το διάστημα που βρίσκεται στην χώρα μας.
Η κίνησή του να αψηφήσει τον πόνο ανήμερα του ματς κατά το χαλάρωμα της ομάδας του στην «Λα Φοντέτα» ήταν ένας επιπλέον λόγος να… σκιστούν όλοι μερικές ώρες αργότερα στο «do or die» παιχνίδι με την Βαλένθια.
Για τη νίκη και την μετέπειτα αφιέρωση της στον Σέρβο καλοκάγαθο «γιγαντα» των Πειραιωτών. Ήταν θέμα περηφάνιας και μαγκιάς…
Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί το καλοκαίρι. Ο Ολυμπιακός, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο, θα προσπαθήσει να τον «δέσει» στον Πειραιά. Να στηριχτεί επάνω του για πολλά χρόνια ακόμα.. Εάν τα καταφέρει θα είναι ένα τεράστιο κατόρθωμα. Αν όχι θα είναι η λογική εξέλιξη των πραγμάτων. Μη γελιόμαστε, μιλάμε για τον πιο πλήρη σέντερ της Ευρωλίγκας. Μόνο εύκολο δεν είναι να τον κρατήσεις στην Ελλάδα και να τον χρήσεις τον απόλυτο ηγέτη σου.
Και ας νιώθει Έλληνας και πράττει σαν Έλληνας..