Ο αταίριαστος Νάναλι και το παιχνίδι με τις καρέκλες

Όσοι διαβάζετε συχνά τις απόψεις που καταθέτω (τα γραπτά μένουν), γνωρίζετε ότι δεν είμαι θιασώτης του δόγματος «όλοι οι καλοί χωράνε». Και για να έχουμε σωστές εξηγήσεις, ο Τζέιμς Νάναλι είναι καλός παίκτης. Χθες οι Τούρκοι τον… έστειλαν στον Παναθηναϊκό, όμως αλήθεια είναι παίκτης που ταιριάζει στους «πράσινους»; Η άποψή μου είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ.

Επίσης, για να είμαστε πολιτικά ορθοί, πρέπει να επισημάνουμε ότι επισήμως η ΚΑΕ δεν επιβεβαίωσε τα εκ Τουρκίας προερχόμενα. Κι αλήθεια, τι θα σημάνει ενδεχόμενη απόκτηση του Αμερικανού από τον Παναθηναϊκό; Γιατί υποστηρίζουμε ότι δεν ταιριάζει; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Αν αποκτηθεί ο Νάναλι πρέπει την ίδια στιγμή να αποχωρήσει από το «τριφύλλι» ο Μπράουν. Το πιο εύκολο εκ των θεμάτων, παρότι έχει ένα κόστος (η απόκτηση του ενός, η αποζημίωση του άλλου) κι αυτόματα ο Παναθηναϊκός γίνεται καλύτερος, καθώς ο Νάναλι με το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη είναι καλύτερος από τον Μπράουν.

Αυτό θα σημάνει οριστικό αποκλεισμό του Νίκου Παππά από την Ευρωλίγκα, κάτι που δεν είναι μακριά από αυτό που ως τώρα συμβαίνει. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι «πράσινοι» μένουν με τρία γκαρντ (Καλάθης, Ράις, Φριντέτ) κι είναι δεδομένο ότι η χρονιά δεν βγαίνει με τρεις περιφερειακούς, είναι το απολύτως επισφαλές εγχείρημα. Αφήστε που θα πρέπει να δει τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός με τον Παππά, αν θα συνεχίσει να τον πληρώνει για να κάθεται, αν θα λύσουν τη συνεργασία και με ποια αποζημίωση.

Θυμόσαστε το παιχνίδι που παίζαμε με τις… μουσικές καρέκλες; Είναι το τελευταίο που έχει ανάγκη να παίξει το «τριφύλλι». Να κυνηγούν τρεις παίκτες μια καρέκλα για να καθίσουν. Γιατί υπολογίστε ότι ενδεχόμενη απόκτηση του Νάναλι, θα πάει πίσω και τον Τζόνσον, ο οποίος έχει αντίστοιχη ποιότητα (ίσως και μεγαλύτερη) του Νάναλι, αλλά ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί όσο θα ήθελαν οι «πράσινοι». Θέλει (καλώς ή κακώς) κι άλλο χρόνο, όχι να τον βγάλεις από την εξίσωση. Να γιατί δεν χωράνε όλοι οι καλοί.

Ο Παναθηναϊκός «φωνάζει» από την πρώτη μέρα ότι… πονάει σε δύο θέσεις: Στο «1» και στο «5». Θέλει ενίσχυση και στις δύο κι είναι πολύ… ψαγμένος όποιος βρει πού είναι μεγαλύτερο το πρόβλημα, στην περιφέρεια ή στη ρακέτα. Ως εκ τούτου, το ιδανικό σενάριο θα ήταν η απόκτηση δύο παικτών, από τη στιγμή που δεν μπαίνει στην εξίσωση είτε ο Παππάς, είτε ο Ουάιλι, για να υπάρξει εκ των έσω βελτίωση.

Σκέφτεται κανείς σοβαρά ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί εν μέσω… πολέμου να ενσωματώσει τρεις παίκτες; Δεν ρωτάω αν μπορεί (οικονομικά) να τους αποκτήσει, γιατί ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος συνηθίζει να εκπλήσσει με το πάθος και την αποφασιστικότητά του, αλλά μπορεί να τους βάλει στην ομάδα, να αντιληφθούν το τι και πώς και να προσφέρουν άμεσα;

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αν αλλάξεις τα 3/12 κι αν μιλάμε για παίκτες πρώτης γραμμής, οπότε συζητάμε για (τουλάχιστον) 2/5 έχεις νέα ομάδα και θέλεις χρόνο, που ο Παναθηναϊκός δεν έχει. Αν πρέπει κάτι να αλλάξει είναι η προσθήκη ψηλού ή κοντού, ή και των δύο. Το να βάλεις έναν ποιοτικό πλαϊνό, που θα προσφέρει κάποια επιπλέον πράγματα, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, είναι μάλλον περιττή κίνηση, η οποία μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα, από αυτά που τυχόν θα λύσει.