O διασυρμός… Φάρου και «φαρολάγνων» μέσα σε 45 λεπτά

Πρώτα από όλα δεν μπορώ να βλέπω, να ακούω και να διαβάζω πως και ο Ολυμπιακός νίκησε στο χθεσινό ντέρμπι. Όχι παιδιά, ο Ολυμπιακός έχασε, δεν νίκησε. Ο Παναθηναϊκός νίκησε και του αξίζουν συγχαρητήρια. Κυρίως βεβαίως σε αυτό το «τυπάκι» τον Ράις που βρήκε το βράδυ να κάνει το ματς που θα διηγείται στα εγγόνια του. Αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Πολλές φορές ο πρωταγωνιστής έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.

Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε μάθει, ο πρωταγωνιστής να μην (πρέπει) να είναι ο αθλητής ή ο προπονητής. Είναι «μαγκιά» να είναι ο διαιτητής ή ακόμη και ο παράγοντας. «Καθάρισε» η προεδράρα λέει ο άλλος και ξεχειλίζει από περηφάνια.

Τι συμβαίνει εδώ και χρόνια στο ελληνικό αθλητισμό, σε επίπεδο πρωταθλητισμού, είναι γνωστό και για αυτό δεν υπάρχει κανείς που να μην ευθύνεται. Λίγο, πολύ το ίδιο όλοι. Πάντα η δικαιολογία είναι «εσείς τα κάνατε τόσα χρόνια» και στο «βωμό» αυτό «σφάζω» και εγώ. Αστείες καταστάσεις, αστείων ανθρώπων που δυστυχώς σε αυτή την χώρα κάνουν ότι γουστάρουν.

Ξέφυγα όμως, για το ντέρμπι πάλι. Ο Ολυμπιακός λοιπόν έχασε στο ΟΑΚΑ γιατί δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που είχε στο φινάλε για μια σπουδαία νίκη. Μια νίκη που θα ήταν μια ηχηρή «σφαλιάρα» σε όλους τους «εχθρούς» του. Ναι μεν ο Ολυμπιακός έδειξε πως βελτιώνεται συνεχώς σε σχέση με το «χάλι» της αρχής, δεν έκανε το… χατίρι του Γιαννακόπουλου για τους +… 500 πόντους που είχε προβλέψει, προφανέστατα πήγε το… στην κάλτσα από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού που γέμισαν το ΟΑΚΑ για «πάρτι» και τα «είδαν όλα κωλυόμενα» αλλά η ουσία παραμένει ίδια. Ο Ολυμπιακός έχασε.

Δεν πανηγυρίζει κανείς ήττες στον Ολυμπιακό, δεν νομίζω πως θα το κάνει και τώρα. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να φροντίσει να βελτιωθεί και να παλέψει για την 8αδα, στόχος που είναι δύσκολος κυρίως γιατί ο ίδιος δεν έκανε αυτά που έπρεπε για να δυναμώσει. Και στο ΣΕΦ να νικήσει τον «αιώνιο» του αντίπαλο.

Πάμε όμως τώρα στα πιο ουσιαστικά κατά την γνώμη μου. Το χθεσινό ντέρμπι στο ΟΑΚΑ ήταν μια μπασκετική πανδαισία. Νομίζω πως σε αυτό συμφωνούμε όλοι, πράσινοι και κόκκινοι. Ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι, με μπασκετάρα, με εντυπωσιακές φάσεις, με εναλλαγή στο σκορ, με αγωνία, με σασπένς, με… τα πάντα όλα που λέει και ο Νικόλας.

Ήταν ένα ντέρμπι που συνάμα ο Μιλουτίνοφ έζησε την σπάνια για αυτόν χαρά να τελειώσει ματς στο ΟΑΚΑ χωρίς να αποβληθεί με 5 φάουλ όπως συνέβαινε όλως τυχαίως μόνο στο πρωτάθλημα. Ήταν ένα από τα πολλά ντέρμπι «αιωνίων» που θα έπρεπε να βλέπουμε μέσα στη χρονιά.

Ήταν επί της ουσίας ο διασυρμός του… Φάρου! Η απόδειξη του πόσο κακό κάνει στο ελληνικό μπάσκετ ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και όλοι όσοι τον υποστήριξαν στην απόφαση του να πάει κόντρα μέχρι τέλους τον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα οι ερυθρόλευκοι να επιλέξουν την αποχώρηση από τις εγχώριες διοργανώσεις.

Δεν είχε χθες Αναστόπουλους, Παναγιώτου και όλους αυτούς τους… απίθανους που διέλυσαν το ελληνικό πρωτάθλημα. Είχε κανονικούς διαιτητές, με τα κανονικά τους λάθη και προς τις δύο πλευρές. Το αποτέλεσμα δεν κρίθηκε από κανένα non call, κρίθηκε από τους πρωταγωνιστές.

Και πρωταγωνιστής ήταν ο Ράις, και μπράβο του και μαγκιά του! Ο Ολυμπιακός είναι τεράστιος σύλλογος, ο κορυφαίος στην Ελλάδα και ένας από τους κορυφαίους στην Ευρώπη. Έχασε χθες γιατί τελικά ο Παναθηναϊκός αποδείχτηκε καλύτερος. Όχι γιατί ο κάθε Αναστόπουλος έβαλε… τρίποντο, αλλά γιατί οι πράσινοι έστω στις λεπτομέρειες τον νίκησαν. Ούτε μα, ούτε μου.

Όλοι όσοι λοιπόν πέρσι δεν ασχολήθηκαν με την ουσία του προβλήματος έχουν μερίδιο ευθύνης για το ότι ματς σαν το χθεσινό θα δούμε μόλις μια φορά ακόμη φέτος. Γιατί στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπάρχει Ολυμπιακός και συνάμα δεν υπάρχει και το παραμικρό ενδιαφέρον για την κορυφή, ένα πρωτάθλημα που γίνεται απλά για να γίνει.

Γιατί στην Ελλάδα όταν δεν υπάρχει Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός τα πάντα είναι ως… μη γενόμενα (όπως λέγαμε πιτσιρικάδες).

Ο Γιαννακόπουλος που πέρσι πανηγύριζε πως… έριξε τον Ολυμπιακό στην Α2 (που βεβαίως δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα), ο Βασιλακόπουλος που έκανε τα πάντα για να οδηγήσει στα άκρα τους Αγγελόπουλους και όλη η… μπασκετική κομπανία (με μπόλικη από… εξυγίανση) που βάλθηκε να μας πείσει πως δεν τρέχει και τίποτα που έφυγε ο Ολυμπιακός, πως νοιώθουν μετά από αυτό το ματς;

Ρητορική η ερώτηση καθώς είναι ξεκάθαρο πως κανέναν από τους παραπάνω δεν απασχολεί το ίδιο το άθλημα, αλλά η «πάρτη» τους.

Εν κατακλείδι, όσο και αν ήταν ακραία η απόφαση των Αγγελόπουλων να αποχωρήσουν από το πρωτάθλημα, όσο και αν αυτό έδειξε ξεκάθαρα πως ηττήθηκαν απ το «σύστημα» του… Φάρου, μέρα με την μέρα, αγώνα με αγώνα, αποδεικνύεται πόσο δίκιο είχαν.

Θα ήταν ακόμη πιο ισχυροί αν είχαν φροντίσει να έχουν δημιουργήσει και έναν πανίσχυρο Ολυμπιακό αγωνιστικά, αφού στα υπόλοιπα ηττήθηκαν, όμως αυτό είναι άλλο θέμα.

Υ.Γ. Μια απορία έχω. Ο Βεζένκοφ δεν ξέρει ελληνικά;

Υ.Γ. 1: Είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή του Βασίλη Σπανούλη. Του κορυφαίου ευρωπαίου μπασκετμπολίστα. Αυτά που κάνει (και) στα… γεράματα δεν υπάρχουν!

Υ.Γ.2: Σήμερα, για να πάω ελάχιστα και στα ποδοσφαιρικά είναι η «γιορτή της εξυγίανσης». Εννοείται πως το ντέρμπι της Τούμπας «κόβει τις ανάσες».