Ολυμπιακός: Η… ατυχία του Κεμζούρα

Βρισκόμαστε σε εβδομάδα ντέρμπι και όπως είναι λογικό στην Ευρωλίγκα τα φώτα έχουν πέσει στο μεγάλο παιχνίδι της Παρασκευής ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Δεδομένο θα μου πείτε γιατί αποτελούν δύο από τις πιο ιστορικές ομάδες της διοργάνωσης και πάντα ένα ματς μεταξύ τους συγκεντρώνει τα φώτα της μπασκετικής υφηλίου. Και όχι μόνο..

Οι δύο πάγκοι προετοιμάζονται για το μεγάλο ματς. Η επιστροφή του Ρικ Πιτίνο στον πάγκο του Παναθηναϊκού έχει σκορπίσει αισιοδοξία στους Πράσινους, ενώ ως ένα σημείο έχει παραμεριστεί η δουλειά που κάνει το τελευταίο διάστημα ο Κεστούτις Κεμζούρα στους Πειραιώτες.
Δεν έχω καμία απολύτως όρεξη να γίνω γραφικός, ούτε να ανεβάσω στα μάτια σας τον Λιθουανό τεχνικό, ο οποίος μέχρι στιγμής διαχειρίζεται εξαιρετικά τις καταστάσεις και τους Ερυθρόλευκους.

Από την άλλη, στον Πειραιά είναι άκρως ικανοποιημένοι από όσα γίνονται πίσω από τις κάμερες. Οι προπονήσεις είναι στα κόκκινα, δεν είναι τετριμμένα τα όσα τονίζουν άπαντες στον Ολυμπιακό περί σκληρής προπόνησης και δουλειάς όλο αυτό το διάστημα. Δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα που μιλούν από μόνα τους, αλλά και η εικόνα της ομάδας στο παρκέ. Σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια, από την Μπάγερν, την Άλμπα, την Αρμάνι Μιλάνο, ο Ολυμπιακός παίζει θελκτικό μπάσκετ, με τους παίκτες να αλληλλοκαλύπτονται και αμυντικά να δημιουργούν δύσκολες καταστάσεις για τους αντιπάλους τους.
Και όλα αυτά με ένα ματς την εβδομάδα και μέσω των προπονήσεων. Άντε και με κάνα φιλικό όπως αυτά με το Λαύριο και τον Ιωνικό.

Ποια η τεράστια διαφορά στην καθημερινότητα του Ρικ Πιτίνο και του Κεστούτις Κεμζούρα; Τα ενδιάμεσα ματς για το ελληνικό πρωτάθλημα. Όχι δεν έχω αλλάξει γνώμη περί του #mexri_telous. Συμφωνώ απόλυτα και η γνώμη είναι γνωστή από την πρώτη μέρας της ιστορικής απόφασης των προέδρων του Ολυμπιακού.
Τι εννοώ όμως; Οι προπονητές θέλουν εκτός από τα όσα συμβαίνουν πριν τα παιχνίδια, να δοκιμάζουν πράγματα και… real time. Σε αγώνες που δεν έχουν τεράστιο ανταγωνισμό, βλέπουν σχήματα, δεν ενδιαφέρονται τόσο για το σκορ, όσο παρακολουθήσουν αντιδράσεις σε πεντάδες, σε όσα έχουν δουλευτεί στις προπονήσεις τα απογεύματα και τα πρωινά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Αυτό δεν συμβαίνει μονάχα με τον τεχνικό του Παναθηναϊκού βέβαια,αλλά σε όλους τους κόουτς της Ευρωλίγκας. Το πρωτάθλημα είναι η έξτρα προπόνησή τους και η ευκαιρία των δοκιμών. Ανάλογα τον αντίπαλο, η μία δοκιμή διαδέχεται την άλλη, έρχονται τάιμ άουτ σε 30+ πόντους διαφορά για μία κακή περιστροφή, λέγονται καλά λόγια στο τέλος μίας περιόδου για μία άμυνα και τις αποστάσεις στο παρκέ, παρότι δεν μπήκε το καλάθι στην επίθεση.
Ο Κεμζούρα όμως; Βρίσκεται στην άτυχη θέση, σε κάθε επίσημο ματς της ομάδας του, να παίζει το… κεφάλι του. Δεν υπονοώ ότι κρίνεται η παρουσία του στον Πειραιά. Αντιθέτως υπάρχει σεβασμός στο έργο του και την δουλειά του στο ΣΕΦ.

Ο προπονητής των Ερυθρόλευκων λοιπον δεν έχει την ευχέρεια να δοκιμάζει πράγματα πριν τα σημαντικά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα. Που θα το κάνει αυτό; Στο ΟΑΚΑ; Στο Μόναχο; Στην Βιτόρια; Είναι αδύνατον. Στην Ελλάδα θα μπορούσε να αφήσει εκτός ροτέισον κάποιον βασικό παίκτη και να δει νέα σχήματα.
Οι προπονήσεις σίγουρα έχουν πάρα πολλές δοκιμές, όμως εάν δεν τις δεις αυτές σε ένα επίσημο παιχνίδι, δεν γίνεται να εξάγεις σοβαρά συμπεράσματα.
Ο Κεμζούρα και η… μοίρα του φέτος μου θυμίζει πολλές φορές ένα μία μπάντα που παίζει για πρώτη φορά μαζί αλλά απαρτίζεται από εξαιρετικούς μουσικούς. Το τελικό αποτέλεσμα δεν το γνωρίζει κανείς μέχρι την πρώτη… πενιά, όμως όσο περνάει η ώρα, τόσο βρίσκονται τα πατήματα των μουσικών και ο ήχος είναι ακόμα πιο ποιοτικός.

Κάπως έτσι στην περίπτωση του Λιθουανού τεχνικού. Στο ΣΕΦ οι παίκτες περνούν πάμπολλες ώρες για να αποστηθίσουν την τακτική του, βελτιώνονται διαρκώς και παρουσιάζονται πιο «γεμάτοι» στα ματς. Όμως ως ένα σημείο τα πάντα γίνονται… απροβάριστα. Ταυτόχρονα και αυτός δεν έχει περιθώρια λάθους, αφού παίζει με το πιστόλι στον κρόταφο σε κάθε ματς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης. Οπότε κάθε επιτυχία του Ολυμπιακού σε τεράστιο βαθμό πιστώνεται σε αυτόν, αφού έχει τεράστιο disadvantage από τους ομόλογους του στις υπόλοιπες ομάδες της Ευρωλίγκας.

ΥΓ Από την άλλη είναι κάποιος πρέπει να του δώσει και τα εύσημα σε κάτι ακόμα. Εκτός ροτέισον ο Μπόλντγουιν πριν λίγο καιρό. Άλλος παίκτης τώρα. Ο Βεζένκοφ μεταξύ άκρη του πάγκου εκτός 12άδας και 12ος παίκτης στο ροτέισον ελέω τραυματισμού Ριντ και εκ των πρωταγωνιστών του Ολυμπιακού στο ματς με την Αρμάνι Μιλάνο. Απίστευτα ανεβασμένος ο Ρούμπιτ ως πάουερ φόργουορντ. Ολοι περίμεναν την φυγή του Τσέρι, τον περνάει στο ματς της προηγούμενης αγωνιστικής και «τρώει» σίδερα. Τα όσα έχει δείξει όλο αυτό το διάστημα αποδεικνύουν ότι έχει… μάτι, ξέρει να παίρνει πράγματα από τους παίκτες του και τους κάνει να αγωνίζονται και για αυτόν..

ΥΓ2 Το παραπάνω κείμενο γράφεται πριν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Τα ίδια ακριβώς πιστεύω και θα υποστηρίζω και αν χάσει το βράδυ της Παρασκευής.

ΥΓ3 Εννοείται πως δεν είναι τέλειος ο Κεμζούρα. Γιατί θα το ακούσω και αυτό. Σε πολλα παιχνίδια ήπιε «θάλασσα» και μπλέχτηκε με τις επιλογές του. Μαθαίνει και αυτός στο κορυφαίο επίπεδο και στον ηλεκτροφόρο πάγκο του Ολυμπιακού. Προσωπική μου εντύπωση πάντως είναι ότι περισσότερα «+» έχει παρά «-» όλο αυτό το διάστημα της παρουσίας του στον Πειραιά ως πρώτος προπονητής .

ΥΓ4 ΑΝ το συμβάν στην Ρόδο, είχε γίνει από την πλευρά αθλητών των Ερυθρόλευκων θα διαβάζαμε τόσα κείμενα. Δικαστήρια όπως στην κακή στιγμή του Παπανικολάου με τον Σίνγκλετον. Τώρα; Σιγή. Ήδη ξεχάστηκε. Η αλήθεια είναι ότι ενοχλήθηκα με την δικαιολογία του Ίαν. Περίμενα ένα συγνώμη. Αντρίκειο. Κακό δεν είναι. Ποιος δεν κάνει λάθη ρε παιδιά; Όχι όμως να κρυφτεί από το χαλάκι με ένα «δεν ήξεραν όταν βγήκε η φωτό». Και αυτό το διαβάζω και από φίλους του Παναθηναϊκού, οι οποίοι δεν είναι ικανοποιημένοι από όσα έγιναν έπειτα από την δημοσιοποίηση της φωτογραφίας..

ΥΓ5 Οσο για τον θέμα των διεθνών. Μαζί τους 100%. Χωρίς πολλά πολλά και χωρίς περισσότερες αναλύσεις. Εξάλλου όσοι προσπαθούν να το συγκαλύψουν, φάσκουν και αντιφάσκουν και η αλήθεια είναι ότι καλύτερα να αφήσουν στην άκρη τις δηλώσεις και ας σιωπήσουν. Ο κόσμος δεν είναι χαζός. Καταλαβαίνει περισσότερα από όσα θέλουν να του… περάσουν.