Έβαλε δύσκολα ο Ερυθρός Αστέρας στη Ρεάλ, αλλά στο τέλος κερδίζει (συνήθως) η ομάδα που έχει περισσότερο ταλέντο, άρα και πιο πολλές λύσεις.
Αν υπάρχει ο όρος… τίμια ήττα, μπορεί να περιγράψει τον αγώνα ανάμεσα στον Ερυθρό Αστέρα και τη Ρεάλ, που τέλειωσε με νίκη των Ισπανών (60-75).
Οι γηπεδούχοι πήγαν το ματς στη δύναμη, προσπάθησαν να το πάρουν μέσα από την άμυνα, επιχειρώντας να κατεβάσουν όσο γίνονταν τους Μαδριλένους, βρέθηκαν να προηγούνται, κάνοντας εξαιρετική Τρίτη περίοδο, αλλά στο τέλος λύγισαν από την ανωτερότητα των φιλοξενούμενων.
Η σύγκριση κάνει τη ζυγαριά να γέρνει προς μια πλευρά. Ο Ρούντι ξέρει πάντα τι πρέπει να κάνει, ο Ταβάρες δεν έχει πολλούς αντιπάλους στο μπόι του, ο Λιουλ –ακόμα κι όταν είναι άστοχος- έχει καθοριστική συμμετοχή, ο Κοζέρ όταν είναι οικονομικός είναι καλός, ο Καμπάτσο δουλεύει ασταμάτητα και στις δύο πλευρές του παρκέ, οπότε η Ρεάλ ακόμα κι όταν δεν είναι στο καλύτερο φεγγάρι της, δύσκολα χάνει.
Οι Σέρβοι δεν έκαναν σούπερ εμφάνιση, αλλά έκαναν υπερπροσπάθεια, γι’ αυτό και στην τρίτη περίοδο νίκησαν με επιμέρους σκορ 25-16. Με τον Μπαρόν και τον Μπράουν να είναι μοναδικοί διψήφιοι, δεν είναι εύκολο να πετύχεις κάτι τέτοιο, όμως αυτή η προσπάθεια έμεινε ημιτελής, καθώς στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν υπήρχαν δυνάμεις και «καθαρό» μυαλό κι η Ρεάλ το μετέτρεψε σε μονόλογο, ξεκινώντας από το πίσω μισό του γηπέδου. Με σκορ 8-26, όχι μόνο επέβαλλε την κυριαρχία της, αλλά έφτασε εντέλει σε άνετη νίκη.
Τα δεκάλεπτα: 9-12, 27-33, 52-49, 60-75