Ο Αμερικανός παίκτης του Παναθηναϊκού διηγήθηκε μια φοβερή ιστορία από τα χρόνια της εφηβείας του. Πώς έμαθε να μην επηρεάζεται στο παιχνίδι του
Είναι από τα… καλύτερα παιδιά του μπάσκετ κι η ζωή του κάθε άλλο παρά πολυτάραχη ήταν. Ο Τζίμερ Φριντέτ δεν έκανε κακές παρέες, αλλά αυτό δεν… στάθηκε εμπόδιο για να πάρει μια γεύση από τις αμερικανικές φυλακές. Ο «μπόμπερ» του Παναθηναϊκού θυμήθηκε κάτι… παράτολμο, που έκανε μικρός και θέλησε να το μοιραστεί με τους μπασκετόφιλους, που επισκέπτονται την ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας.
Ο Αμερικανός παίκτης γύρισε τον χρόνο πίσω, τότε που ήταν ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός, τότε που είχε την πρώτη του επαφή με το… στοίχημα:
«Ο ξάδερφος του γείτονά μας ήταν υπεύθυνος σε μερικές φυλακές στην Νέα Υόρκη. Πίστεψε ότι θα ήταν ωραία ιδέα να παίξουμε μπάσκετ μαζί με τον αδερφό μου και κάποιους φίλους του κόντρα σε κάποιους κρατούμενους, που είχαν καλή διαγωγή. Πήγαμε στη φυλακή τρεις – τέσσερις φορές ως ομάδα και παίξαμε. Ήμουν 16 ή 17 ετών, το οποίο σήμαινε ότι έπρεπε να πάρω την άδεια του πατέρα μου. Ήμουν πολύ νέος για να πάω μόνος μου.
Προφανώς, στην αρχή ήταν λίγο τρομακτικά τα πράγματα. Μπήκαμε και στις τέσσερις γωνίες του γηπέδου υπήρχαν φύλακες με όπλα. Ήθελαν να σιγουρευτούν πως όλα είναι εντάξει. Σίγουρα, δεν θα γκρινιάζαμε τόσο για μια απόφαση! Είχαν ένα γυμναστήριο με μικρές εξέδρες. Έτσι, έφερναν τους άλλους κρατούμενους για να τους δουν, να τους στηρίξουν στα ματς και καμιά φορά να ποντάρουν. Φυσικά, στην αρχή δεν τους αρέσαμε. Όμως, είδαν ότι είμαστε καλοί και άρχισαν να ποντάρουν σε εμάς, για να κερδίζουμε τους άλλους κρατούμενους, τους φίλους τους!
Όλοι οι κρατούμενοι ήταν σωστοί, δεν είχαμε ποτέ προβλήματα. Σίγουρα, υπήρχε trash-talking, ειδικά αν είχαν ποντάρει εναντίον μας. Όμως, δεν τους απαντούσα και τόσο. Όλο αυτό με βοήθησε να μάθω πώς να μπλοκάρω τα πάντα, να μπαίνω στο παρκέ και να παίζω. Μόλις άρχιζε το ματς ήταν όλα φυσιολογικά. Ήταν μια διασκεδαστική εμπειρία, την οποία δεν έχουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να ζήσουν».