Μπορεί να είναι μια από τις θεωρητικά πιο αδύναμες ομάδες της Ευρωλίγκας, όμως ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να την αντιμετωπίσει χαλαρά. Το αντίθετο…
Είναι κάποια ματς που… δεν τα πιάνει το μάτι σου. Κι είναι κομβικά, όχι τόσο για το αποτέλεσμα, όσο για το τι κρύβεται πίσω από αυτά. Να πάρτε για παράδειγμα τον αγώνα της Παρασκευής στο ΣΕΦ, όπου ο Ολυμπιακός υποδέχεται τη Ζενίτ, στην απόλυτη αναμέτρηση υψηλού κινήτρου για τους «ερυθρόλευκους». Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, πέρα από το ότι θέλουν να… συμβαδίζουν με το αναβαθμισμένο ΣΕΦ!
Ας ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα: Κάθε ομάδα που κυνηγά έναν στόχο (ακόμα κι αν ο ρεαλιστικός κατ’ αρχήν στόχος είναι η είσοδος στην 8άδα) είναι υποχρεωμένη να προφυλάξει την έδρα της από… ανόητες ήττες. Κι οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν να δείξουν, όπως και με τη Βαλένθια, ότι –τουλάχιστον- από αντιπάλους αυτού του επιπέδου είναι ένα επίπεδο πάνω.
Ακολουθούν δύο εκτός έδρας αναμετρήσεις, με Μπασκόνια και ΤΣΣΚΑ, αλλά και δύο εντός έδρας εξαιρετικά δύσκολες συναντήσεις με Μακάμπι και Αναντολού Εφές, πριν πάει στο ΣΕΦ ο κακός δαίμονας (Ζαλγκίρις Κάουνας). Όπως αντιλαμβάνεστε τίποτα δεν είναι δεδομένο, ειδικά σε αυτή την Ευρωλίγκα, οπότε κάθε άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη ισοδυναμεί με καταστροφή.
Πάμε στα πιο… ψαγμένα. Ματς τεράστιου κινήτρου για τον Κεμζούρα, καθώς αν η ομάδα δείξει ανάλογο πρόσωπο με αυτό κόντρα στη Βαλένθια, ο Λιθουανός κόουτς θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και θα συνεχίσει ως πρώτος προπονητής στο λιμάνι. Οι παίκτες δείχνουν να τον εμπιστεύονται, εκείνος μοιάζει σαν… έτοιμος από καιρό, οπότε χρειάζεται άλλη μία (τουλάχιστον) καλή εμφάνιση.
Ματς τεράστιου κινήτρου για τον Σπανούλη. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού θέλει άλλους 136 πόντους, για να περάσει πρώτος στην κορυφή των σκόρερ της Ευρωλίγκας, υποσκελίζοντας τον Ναβάρο και στις δύο πρώτες εμφανίσεις της χρονιάς μετρά 13 πόντους μέσο όρο. Αντιλαμβάνεστε πως με αυτόν τον ρυθμό χρειάζεται 10-11 αγώνες για να γράψει ιστορία, αλλά όσο πλησιάζει, τόσο θα νιώθει την έξαψη του να γίνει ο καλύτερος όλων.
Ματς τεράστιου κινήτρου για τον Παπανικολάου. Όσοι τον είδαν μετά τον αγώνα με τη Βαλένθια διαπίστωσαν πως είχε ανάγκη μια γεμάτη (επιθετικά) βραδιά. Λες κι έσπασε μια… κατάρα, αλλά δεν έχει καμία αξία δίχως συνέχεια κι ο ΠΑΠ θέλει να αποδείξει ότι δεν έτυχε, αλλά πως ξαναβρίσκει τον καλό του εαυτό, ξαναβρίσκει το… χέρι του.
Ματς τεράστιου κινήτρου για τον Κόνιαρη. Ένιωσε αυτό που κάθε παίκτης στη θέση και στην ηλικία του ονειρεύεται. Γνωρίζει πως είναι στο χέρι του να καθιερωθεί και ότι μπορεί να έχει ακόμα περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ακόμα μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του.
Ματς τεράστιου κινήτρου για τον Μπόλντγουιν. Γνωρίζει πως μπορεί να κάνει καλύτερες εμφανίσεις, μπαίνει στο πνεύμα της Ευρωλίγκας, αρχίζει να αναγνωρίζει τα σημάδια, στους… αγεωγράφητους γι’ αυτόν δρόμους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Για καθέναν ξεχωριστά είναι σημαντικό ένα παιχνίδι, που σε άλλες εποχές ίσως να ήταν άλλη μια… νύχτα στη δουλειά. Βλέπετε, η διοργάνωση άλλαξε, ο Ολυμπιακός άλλαξε, τίποτα δεν είναι σταθερό, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Κι είναι κατ’ αρχάς υποχρέωση των «ερυθρόλευκων» να πάρουν ό,τι μπορούν, ώστε να κυνηγήσουν και βαθμούς που θα είναι από εξαιρετικά δύσκολοι, έως ακατόρθωτοι.