Πολ: «Αυτή είναι η ζωή μου»

Κάθε αθλητής κρύβει από πίσω του μια ξεχωριστή ιστορία. Ελάχιστοι γνωρίζουν την διαδρομή του μέχρι την αναγνωσιμότητα και την καταξίωση. Οι περισσότεροι έχουν περάσει δύσκολες στιγμές, όπως ο Μπράντον Πολ, πριν γίνουν γνωστοί στο ευρύ κοινό.

Ο Αμερικανός γκαρντ του Ολυμπιακού μίλησε για την ζωή του, ξετυλίγοντας το κουβάρι της και εξηγώντας το ποσό σημαντικό ρόλο έπαιξε η οικογένεια του και η μητέρα του για να φτάσει εδώ που βρίσκεται. Ενώ αναφέρθηκε και στους λόγους που υπέγραψε με την ομάδα του Πειραιά, παρότι είχε κι άλλες προτάσεις. Που όλα αυτά;

Στο νέο περιοδικό του Ολυμπιακού, «We Are Olympiacos», το οποίο έχει εξώφυλλο με όλους τους αρχηγούς των τμημάτων του Θρύλου του ελληνικού αθλητισμού.

Αναλυτικά:

Κάποιοι γενιούνται χαρισματικοί. Κάποιοι γίνονται με σκληρή δουλειά και επιμονή. Στην περίπτωση του Μπράντον Πολ, ωστόσο, οι δύο αυτοί παράγοντες έπρεπε να συνδυαστούν.

Ο Αμερικανός γκαρντ του Ολυμπιακού ξετύλιξε μέσα από το «We Are Olympiacos» το «κουβάρι» της ζωής του και απέδειξε πως τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από τον ανθρώπινο νου.

Στις 30 Απριλίου του 1991 η Lynda και ο Cliff Sr Paul καλωσόρισαν στον κόσμο τον δεύτερο από τους τρεις γιούς τους.

≪Μεγάλωσα στo Σικάγο, στο Ιλινόις. Έχω δύο αδελφούς. Ο Cliff Jr είναι 25 ετών και ο μεγαλύτερός αδελφός μου, Darius, είναι 31. Ο πατέρας μου ήταν αστυνομικός είκοσι χρόνια, όμως, έχει αποσυρθεί. Ζει και εργάζεται στο Σαν Αντόνιο. Η μητέρα μου έχει πλέον τη δική της εταιρία, είναι σύμβουλος οικονομικών.

Αμφότεροι απολαμβάνουν τη ζωή τους στο Σαν Αντόνιο, όπου έχει ζέστη≫, είπε ο Μπράντο Πολ, κάνοντας τις πρώτες ≪συστάσεις≫ με την οικογένειά του.

Το ότι ασχολήθηκε με τον αθλητισμό δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Ήταν καθαρά θέμα γονιδίων. ≪Η μαμά μου έπαιζε μπάσκετ σε κολεγιακό επίπεδο και είχε μεγάλη επίδραση στην αθλητική μου ζωή. Επίσης, ο πατέρας μου, ο οποίος είχε παίξει σε ημιεπαγγελματικό επίπεδο Αμερικανικό ποδόσφαιρο, ≪έσπρωξε≫ εμένα και τα αδέλφια μου να δοκιμάσουμε πολλά και διαφορετικά σπορ όταν ήμασταν σε μικρή ηλικία. Μέχρι και καράτε κάναμε!≫.

Η πορτοκαλί μπάλα δεν ήταν η πρώτη του επιλογή, ήταν, όμως, το… γραφτό του!

≪Έπαιξα έναν χρόνο ποδόσφαιρο και ήμουν καλός απλά και μόνο επειδή ήμουν αθλητικός και γρήγορος. Δεν ήμουν, όμως, τόσο καλός… Χρειάζεται άλλο ΄πνεύμα’ για να παίξεις Αμερικανικό ποδόσφαιρο≫.

Στην συνέχεια στράφηκε στο μπάσκετ, ένα άθλημα για το οποίο ήταν γεννημένος και η μητέρα του το είχε καταλάβει όταν ακόμη ήταν έγκυος σε εκείνον!

≪Μου είχε πει πως όταν είχε κάνει τον υπέρηχο, είδε πως είχα πιο ανεπτυγμένα πόδια από το συνηθισμένο≫.

Ο πραγματικό . λόγος, ωστόσο, που στράφηκε στο μπάσκετ ήταν ο μεγάλος του αδελφός.

≪Ο Darius ήταν πολύ καλός μέχρι το γυμνάσιο και πολύ έξυπνος. Τελικά, επέλεξε τις ακαδημαϊκές σπουδές. Εξαιτίας του, όμως, άρχισα να παίζω με μεγαλύτερα παιδιά, τα οποία ήταν πιο ανεπτυγμένα σωματικά από τα παιδιά της ηλικίας μου.

Ήταν μεγάλη επιρροή για εμένα. Πάντα προσπαθούσα να παίζω με εκείνον και τους φίλους του. Μερικές φορές, βέβαια, δεν με άφηναν να παίζω μαζί τους, οπότε πήγαινα στην μαμά μου και εκείνη τους ανάγκαζε να με παίξουν!≫, λέει γελώντας.

ΗΛίντα Πολ -η οποία είχε διακρίνει το ταλέντο του γιου της-, δεν ήταν μια τυπική μητέρα που περιορίστηκε στο να κάνει… παρεμβάσεις για το παιχνίδι της γειτονιάς. Πήρε γενικότερα την κατάσταση στα χέρια της!

≪Πήγα σε μία ομάδα, όμως, δεν με έβαζαν να παίζω με τον τρόπο που θα έπρεπε. Με έβαζαν σε λάθος θέση. Η μητέρα μου το είδε αυτό και αποφάσισε να γίνει η προπονήτριά μου! Δημιούργησε, λοιπόν, ένα πρόγραμμα για εμένα και τους φίλους μου, το οποίο όλοι ακολουθήσαμε για μερικά χρόνια. Αυτό έγινε μετά το γυμνάσιο. Ήταν επιτυχημένο πρόγραμμα. Πήγαμε στο Εθνικό πρωτάθλημα μερικές φορές και ήταν η μοναδική γυναίκα head coach!≫.

Πως είναι, όμως, να έχεις προπονήτρια την μητέρα σου;

≪Ήταν δύσκολο, γιατί είναι μαμά και αυτός ο ρόλος δεν αλλάζει ποτέ! Ταυτόχρονα, όμως, ήταν και

προπονήτρια μου. Όταν το παιχνίδι τελείωνε τα άλλα παιδιά απλά πήγαιναν στο σπίτι τους, εγώ όμως, γύριζα στο σπίτι με τον προπονητή! Αυτό μερικές φορές είναι δύσκολο, αλλά σίγουρα με βοήθησε πολύ. Ήταν πολύ σκληρή μαζί μου και προφανώς είχε κάθε δικαίωμα να είναι. Ήμουν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και πάντα περίμενε περισσότερα από εμένα. Περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο…≫.

Η μητέρα του έβαλε τις βάσεις και στην συνέχεια τον άφησε να εξελιχθεί μπασκετικά. Έτσι, η σχέση τους είναι εδώ και πολλά χρόνια η παραδοσιακή σχέση μαμάς- γιου.

≪Πλέον δεν την ρωτάω τόσο πολύ για ότι έχει να κάνει με μπάσκετ, αλλά κυρίως για ότι σχετίζεται με οικονομικά και επιχειρήσεις. Πρόσφατα αγόρασα ένα ακίνητο και χρειάστηκα την συμβουλή της. Μιλάμε για μικρά πράγματα στα οποία μπορεί να με βοηθήσει με το ένστικτο της μητέρας, αλλά και με τις γνώσεις της. Η μαμά πάντα ξέρει καλύτερα!»

Μέχρι στιγμής, όλα φαίνονται ιδανικά! Δύο γονείς που κάνουν ότι καλύτερο μπορούν και τρία χαρούμενα παιδιά. Υπήρξε, ωστόσο, μια δύσκολη στιγμή, που ανάγκασε τον Αμερικανό γκαρντ του Ολυμπιακού να ωριμάσει απότομα, αλλά και να ανακαλύψει την ηγετική του φύση.

≪Γύρισα σπίτι από το σχολείο και είδα τη μητέρα μου να κλαίει. Μου είπε πως βρισκόμασταν σε πόλεμο. Ήμουν 10 χρονών το 2001 όταν έγινε η επίθεση στους δίδυμους πύργους. Ήταν τότε που ο πατέρας μου μετατέθηκε σε μία βάση στην Ισπανία για θέματα ασφάλειας. Αυτό είχε συμβεί και στο παρελθόν.

Είχε βρεθεί στον Περσικό κόλπο. Όμως, αυτή ήταν η πρώτη φορά που άφηνε πίσω εμάς. Ηταν κάτι που, εκείνη τη στιγμή, ένιωθα πως δεν μπορώ να διαχειριστώ. Ήμουν πολύ μικρός. Θυμάμαι πως έκλαιγα συνεχώς. Στο σχολείο συμπεριφερόμουν διαφορετικά. Οι φίλοι μου με ρωτούσαν συνέχεια γιατί έχω αλλάξει. Μια μέρα μπλέχτηκα και σε καβγά. Άρχισα να φωνάζω στους συμμαθητές μου και μετά κατέρρευσα μέσα στην τάξη. Ήταν η πρώτη φορά που έβγαλα αυτού του είδους το συναίσθημα≫.

Παρά το αρχικό σοκ και παρότι δεν ήταν καν ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ο Μπράντον Πολ, έδειξε -κατά δήλωση του πατέρα του σε παλαιότερη συνέντευξη- τον ηγετικό του χαρακτήρα.

≪Όταν έφευγα για την Ισπανία μου είπε: ‘Μπαμπά μην ανησυχείς. Θα προσέχω εγώ την οικογένεια. Πραγματικά ήταν πολύ παρήγορο αυτό. Και όντως το έκανε. Πάντα ήταν κάτι σαν αρχηγός με τα αδέλφια του. Έδειχνε μεγαλύτερη ωριμότητα από εκείνους≫.

Αυτή η εξάμηνη περιπέτεια είχε σε βάθος χρόνου θετική επίδραση στον χαρακτήρα του.

≪Έγινα κατά κάποιο τρόπο ο άνδρας του σπιτιού. Σκοπός μου ήταν να κρατήσω την οικογένεια ενωμένη και αυτή η πρόκληση με βοήθησε να ωριμάσω πιο γρήγορα από τους περισσότερους φίλους μου≫.

Ανεξάρτητα με το τι συνέβαινε στην ζωή του, το μπάσκετ ήταν και παρέμενε για εκείνον σημείο αναφοράς. Όταν ≪έφυγε≫ από το πρότζεκ της μητέρας του, βρήκε στο πρόσωπο του πρώην (τρις) πρωταθλητή των Σικάγο Μπουλς, Dickey Simpkins, τον μέντορά του!

≪Ήταν ο μέντοράς μου και παραμένει οικογένεια για εμένα. Ήταν συμπαίκτης με τον Μάικλ Τζόρνταν και όλους αυτούς τους μεγάλους παίκτες! Ακόμη έχουμε συχνή επικοινωνία και ήταν ο άνθρωπος που είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στην καριέρα μου. Έπειτα ήρθε το κολέγιο και το Ιλινόις. Το λάτρεψα! Ήταν τα καλύτερα τρία χρόνια της ζωής μου.

Έκανα πολλούς φίλους, οι οποίοι παραμένουν φίλοι μου και ως σήμερα. Έπαιξα στο NCAA δύο φορές! Ήταν πολύ ωραίες εμπειρίες και κοιτώντας πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα… Απολάμβανα τα πάρτι, τα μαθήματα και προφανώς το μπάσκετ. Πήρα το πτυχίο μου (Recreation, Sport & Tourism) μέσα σε 3.5 χρόνια, γιατί έκανα και θερινά μαθήματα. Πήρα ειδικότητα στα ξενοδοχεία. Είχα επιλογές, αλλά επέλεξα τα ξενοδοχεία γιατί μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω. Δούλεψα πάνω σε αυτόν τον τομέα≫.

Στο Ιλινόις βίωσε και τον πρώτο του σοβαρό τραυματισμό. Έσπασε το σαγόνι του και χρειάστηκε να μείνει εκτός για έξι εβδομάδες. Κοιτώντας, πλέον, πίσω ο τραυματισμός αυτός ήταν ο λιγότερο σημαντικός σε σχέση με ότι βίωσε στην συνέχεια. Η μη επιλογή του στο ντραφτ του ΝΒΑ ήταν μια απογοήτευση. Σε βάθος χρόνου, ωστόσο, διαπίστωσε πως ήταν για το καλό του.

≪Είχα προσδοκίες. Πολλοί συγγενείς, στενοί φίλοι και γείτονες είχαν έρθει να με υποστηρίξουν. Όμως, δυστυχώς δεν επιλέχθηκα. Η αλήθεια είναι πως απογοητεύτηκα, αλλά ήξερα πως θα μου δοθεί μια ευκαιρία. Πλέον θεωρώ πως το ότι δεν επιλέχθηκα ήταν το καλύτερο για εμένα, από το να είχα επιλεγεί στον δεύτερο γύρο. Γιατί όταν επιλέγεσαι στον δεύτερο γύρο, η ομάδα έχει τα δικαιώματά σου για 3-4 χρόνια. Από την στιγμή που αυτό δεν έγινε, είχα τον απόλυτο έλεγχο της καριέρας μου≫.

Κάθε εμπόδιο για καλό όπου και συνέχισε να τον… ακολουθεί επίμονα.

«Στην ρούκι μου χρονιά βρέθηκα στην Ρωσία και στην Νίζνι, όμως, δεν μου άρεσε η κατάσταση εκεί. Δεν μου άρεσε ο τρόπος που μου φέρονταν η διοίκηση και ο προπονητής. Δεν μου άρεσε ο τρόπος που ο κόουτς φερόταν συνολικά στους παίκτες. Είχα πολύ καλούς συμπαίκτες και οφείλω να πω πως με βοήθησαν πολύ. Mάλιστα, με κάποια παιδιά έχω κρατήσει επαφές.

Δεν ήταν, όμως, καλή η κατάσταση και έπρεπε φύγω. Εκείνο το διάστημα ένιωθα πως βρίσκομαι κοντά στην κατάθλιψη! Όταν βγήκα από αυτή την κατάσταση συνειδητοποίησα πως πνευματικά είμαι πολύ πιο δυνατός από ότι νόμιζα. Όλα αυτά που πέρασα μου έμαθαν να είμαι υπομονετικός και να μην αφήνω άλλους ανθρώπους να επηρεάζουν το πως νιώθω μέσα μου».

Η επιστροφή του στα πάτρια εδάφη, ωστόσο, έμελλε να είναι ακόμη πιο τραυματική, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ενσωματώθηκε στην αναπτυξιακή ομάδα των Κλίβελαντ Καβαλίερς, την εποχή που στην πρώτη ομάδα ήταν κόουτς ο Ντέιβιντ Μπλατ και είχε υπό τις οδηγίες του τον Γουίλ Τσέρι! Όμως, μόλις στο δεύτερο παιχνίδι του με την φανέλα των Canton Charge…

«Υπέστη ρήξη στροφικού πετάλου του αριστερού ώμου. Με απλά λόγια σκίστηκε ο ώμος μου και δεν μπόρεσα να τελειώσω τη σεζόν. Βίωσα μια πραγματικά δύσκολη περίοδο, γιατί ήταν ο πρώτος τόσο σοβαρός τραυματισμός μου. Την δεύτερη φορά, όμως, που έπαθα το ίδιο στον δεξί ώμο, ήταν πιο οδυνηρό πνευματικά από ότι σωματικά.

Ήταν μεγάλη ατυχία. Εκείνο το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία να παίξω στο summer camp με τους Σικάγο Μπουλς και αυτό για εμένα ήταν κάτι σαν όνειρο που θα γινόταν πραγματικότητα. Όμως, κατά τη διάρκεια των προπονήσεων τραυματίστηκα και έπρεπε να υποβληθώ σε δεύτερο χειρουργείο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Σκεφτόμουν συνέχεια ‘γιατί συμβαίνει αυτό συνέχεια σε εμένα;’. Είχα καλές ευκαιρίες στα χέρια μου, όμως, σύντομες λόγω των τραυματισμών και αναρωτιόμουν αν θα παίξω ξανά σε υψηλό επίπεδο».

«Τρίτωσε το κακό» Λόγω των τραυματισμών δεν είχε προσφορές στα χέρια του. Τελικά επέστρεψε στην G-League και τους Canton Charge. Όλα άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά μέχρι που…

«Λίγο πριν τα πλέι οφ και ενώ πέντε ομάδες του ΝΒΑ είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον και ήταν έτοιμες να μου προσφέρουν συμβόλαιο, τραυματίστηκα ξανά! Ίδιος τραυματισμός. Έσκισα τον αριστερό μου ώμο. Κάπου εκεί ένιωσα να καταρρέω πνευματικά. Υποβλήθηκα σε τρίτη επέμβαση και ο ατζέντης μου δεν είχε λάβει καμία προσφορά.

O Jordi Fernández, o οποίος υπήρξε προπονητής μου και κατάγεται από την Βαρκελώνη, μου είπε πως μια ισπανική ομάδα, η Μπανταλόνα, ήθελε να με αποκτήσει. Ο ατζέντης μου δήλωσε άγνοια, οπότε του το είπα, κατέληξα στην Μπανταλόνα και άλλαξα μάνατζερ! Τον απέλυσα και προσέλαβα αυτόν που εξακολουθώ να έχω, τον Άνταμ Πένζακ. Είναι σπουδαίος».

Η τύχη είχε αρχίσει να του χαμογελά δειλά…

«Έπαιξα στην Ισπανική λίγκα και ζούσα στην Μπανταλόνα που είναι 5-10 λεπτά από την Μπαρτσελόνα. Λάτρεψα το διάστημα που ήμουν εκεί. Είχα σπουδαίους συμπαίκτες και είχα μια καλή σεζόν. Το καλοκαίρι εκείνου του χρόνου έπαιξα στο Summer League με τους Σάρλοτ Χόρνετς και στην συνέχεια με τους Φιλαδέλφεια Σίξερς.

Δεν βρήκα, όμως, συμβόλαιο με εγγυήσεις στο ΝΒΑ και παρότι είχα προτάσεις από ομάδες της G-League και κάποιες μικρές στην Ευρώπη, επέλεξα να επιστρέψω στο σπίτι μου και να δουλέψω ατομικά. Τελικά, τον Δεκέμβρη εκείνης της σεζόν με κάλεσε η Αναντολού Εφές για να αγωνιστώ στην Ευρωλίγκα»

Κάποιοι γενιούνται χαρισματικοί. Κάποιοι γίνονται με σκληρή δουλειά και επιμονή. Στην περίπτωση του Μπράντον Πολ, ωστόσο, οι δύο αυτοί παράγοντες έπρεπε να συνδυαστούν. Ο Αμερικανός γκαρντ του Ολυμπιακού ξετύλιξε μέσα από το «We Are Olympiacos» το «κουβάρι» της ζωής του και απέδειξε πως τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από τον ανθρώπινο νου.

Σεζόν 2016-17 και ο Μπράντον Πολ «άγγιξε» το εισιτήριο για το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας. Ο Ολυμπιακός, όμως, του το… ακύρωσε.

«Έπαιξα για την Εφές και πραγματικά το απόλαυσα. Είχαμε σπουδαία ομάδα και παίζαμε πολύ καλά, όμως, χάσαμε από τον Ολυμπιακό στα προημιτελικά και μαζί την ευκαιρία να πάμε στο φάιναλ φορ. Είχαμε πολύ καλή ευκαιρία τότε. Είχαμε κερδίσει ένα παιχνίδι μέσα στο ΣΕΦ και χρειαζόμασταν ακόμη δύο νίκες στην έδρα μας. Όμως, ηττηθήκαμε στο ένα από τα δύο ματς στην έδρα μας, όπως και το 5ο στο ΣΕΦ».

Η τουρκική ομάδα, πάντως, αποτέλεσε το σκαλοπάτι για να γίνει πραγματικότητα ένα μεγάλο του όνειρο.

«Μετά την Εφές πολλές ομάδες ενδιαφέρθηκαν να παίξω μαζί στους στα Summer League. Αρχικά μου πέρασε από το μυαλό να μην μπω σε αυτή τη διαδικασία, επειδή μεγάλωνα και ήθελα να απολαύσω το καλοκαίρι μου. Όμως, αφού το ξανασκέφτηκα, αποφάσισα πως αν οι ευκαιρίες συνεχίσουν να έρχονται, θα τις αξιοποιήσω.

Με κάλεσε το Ντάλας και είπε στον ατζέντη μου αν παίξει με εμάς θα είναι σίγουρα στην αρχική 5άδα και θα παίζει 30 λεπτά ανά αγώνα. Οπότε είπα ‘οκ’ θα το κάνω. Στο Summer League του Ορλάντο παίξαμε πολύ καλά, κατακτήσαμε την 1η θέση και μετά πήγα Λας Βέγκας με το Κλίβελαντ, το οποίο επίσης μου εγγυήθηκε χρόνο συμμετοχής. Μετά από τρία παιχνίδια ο μάνατζέρ μου μιλούσε με 4-5 ομάδες που ήθελαν να με υπογράψουν.

Ήρθαν οι Σπερς και τους είπε αμέσως το ‘ναι’. Θυμάμαι πως μετά το παιχνίδι, και ενώ ήμουν ακόμη στο summer league, είδα πολλές κλήσεις το κινητό μου. Δεν ήξερα τι συνέβαινε. Ο ατζέντης μου μου είπε για τους Σπερς και πραγματικά ενθουσιάστηκα!»

Ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο αποκάλυψε το νέο σταθμό της καριέρας του ήταν -δικαιωματικά- η μητέρα του.

«Η μαμά μου ήταν πάντα φίλαθλος των Σπερς. Λάτρευε τον τρόπο παιχνιδιού τους και ο αγαπημένος της παίκτης ήταν ο Τιμ Ντάνκαν. Εκείνη τη νύχτα, μετά το παιχνίδι οδήγησα στο Ντένβερ και έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον γενικό διευθυντή, R. C. Buford, ο οποίος με συνεχάρη και μου είπε πως έδωσε τον αριθμό μου στον κόουτς Πόποβιτς να με καλέσει μέσα στις επόμενες μέρες. Όμως, τη δεδομένη στιγμή δεν μου επιτρεπόταν να πω σε κανέναν πως είχα υπογράψει. Ακόμη και στην οικογένειά μου το είπα μερικές μέρες αργότερα!

Επέστρεψα, λοιπόν, σπίτι και η μητέρα μου αναρωτιόταν γιατί γύρισα τόσο νωρίς, αφού το summer league ήταν σε εξέλιξη. Στην αρχή της είπα πως το έκανα επειδή ήμουν κουρασμένος, αλλά δεν με πίστεψε. Ήξερε πως δεν ήταν αλήθεια. Μερικές μέρες μετά ήρθε στο διαμέρισμά μου και τη ρώτησα: ‘Σε ποια ομάδα ΝΒΑ θα ήθελες να με δεις να παίζω;’. Εκείνη μου απάντησε: ‘Στο Μαϊάμι είναι ωραία. Έχει ζέστη. Θα ήθελα να πάω κάποια στιγμή’.

Στην συνέχεια της λέω: ‘Πως σου φαίνεται το Σαν Αντόνιο;’. Μου απαντάει: ‘Είναι η αγαπημένη μου ομάδα!’. Εγώ είχα ήδη τοποθετήσει πάνω στο κρεβάτι δύο κάλτσες των Σπερς και της λέω κοίτα… Εκείνη την ώρα αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε».

Ήταν η στιγμή της δικαίωσής του για τη μάχη που έδωσε κόντρα σε κάθε κακοτυχία.

«Ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία. Επιπλέον, είχα τη δυνατότητα να παίζω με σπουδαίους παίκτες. Μάλιστα, ο Μανού αποσύρθηκε τον επόμενο χρόνο, οπότε ήταν τιμή μου που έπαιξα μαζί του. Είναι σπουδαίος. Σπουδαίος παίκτης, σπουδαίος συμπαίκτης, σπουδαίος χαρακτήρας. Το ίδιο ισχύει και για τον Τόνι Πάρκερ. Με βοήθησαν πραγματικά στην πρώτη μου χρονιά. Ήμουν ρούκι στο ΝΒΑ, αλλά μεγαλύτερος από κάποια παιδιά.

Επίσης, ο κόουτς Ποποβιτς είναι ένας από τους σπουδαιότερους προπονητές σε όλα τα σπορ, όχι μόνο στο μπάσκετ. Πραγματικά εκτιμώ το χρόνο που πέρασα στους Σπερς, ένιωσα να βρίσκομαι σε μια μεγάλη οικογένεια. Είχα πολλές όμορφες στιγμές. Έκανα κάποια καλά παιχνίδια, αλλά μετά είδα πολλά από τον πάγκο και αυτό ήταν το πιο δύσκολο. Είναι μακρά η σεζόν η line up αλλάζει συχνά, οπότε ως ρούκι πρέπει να κάθεσαι, να βλέπεις, να μαθαίνεις και καμία φορά να παίζεις».

Αν και είχε υπογράψει διετές συμβόλαιο, η επόμενη χρονιά δεν τον βρήκε στους Σπερς.

«Έγιναν πολλές αλλαγές, δεν ήξεραν αν ο Μανού θα αποσυρόταν, δεν ήξεραν αν ο Καουί θα επέστρεφε. Η όλη κατάσταση ήταν ρευστή. Δεν μπορούσαν συνεπώς να εγγυηθούν κάτι σχετικά με το χρόνο μου, γιατί υπήρχαν άλλα θέματα σε προτεραιότητα που έπρεπε να λύσουν. Έλαβα πολλές προσφορές από 5-6 ομάδες στο ΝΒΑ για two way contract. Αλλά δεν ήθελα να το κάνω αυτό σε εκείνη τη φάση της καριέρας μου».

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί μήνες και να φτάσει Δεκέμβρης για να αποφασίσει ποιος θα ήταν ο επόμενος σταθμός του.

«Πήγα στους Zhejiang Golden Bulls και το απόλαυσα. Είχαμε καλή ομάδα, το σταφ ήταν σπουδαίο και οι συμπαίκτες μου το ίδιο. Συμπαίκτης μου ήταν ο Μάρκους Ντένμον, που έχει παίξει στον Παναθηναϊκό και τον γνώριζα επειδή ήμασταν αντίπαλοι στο Κολέγιο. Ήταν μια καλή χρονιά γιατί μπήκαμε στα πλέι οφ και αυτό από μόνο του ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία της ομάδας!».

Αρκετές επιλογές είχε το φετινό καλοκαίρι. Επέλεξε, όμως, την ερυθρόλευκη φανέλα.

«Είχα προτάσεις από κάποιες ομάδες της Ευρωλίγκας και από την Κίνα, όπου μου πρόσφεραν πολλά χρήματα. Επίσης, είχα και κάποιες προτάσεις από το NBA για two ways contract, όμως δεν ήθελα να το κάνω. Σκέφτηκα πολύ. Μίλησα με τον κόουτς Μπλατ για το τι θέλει να κάνει τη φετινή σεζόν και επέλεξα τον Ολυμπιακό.

Ήθελα να έρθω σε μια ομάδα που θα κερδίζω. Ήθελα να είμαι μέρος ενός μεγάλου προγράμματος. Θυμόμουν την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και ήθελα να είμαι μέρος της. Ήθελα να το ζήσω. Περιμένω από τους φιλάθλους να γεμίζουν το γήπεδο σε κάθε παιχνίδι και να να μας σπρώχνουν σε νίκες. Βρέθηκα σε μερικά παιχνίδια του ποδοσφαίρου και η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική. Μου είπαν πως είναι παρόμοια και στους αγώνες του μπάσκετ, οπότε ανυπομονώ!».

Και δεν είναι μόνο η ατμόσφαιρα που ανυπομονεί να ζήσει… «Το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να κερδίσω ένα πρωτάθλημα. Έχω κατακτήσει τίτλους σε μικρότερες ηλικίες, όμως, αυτό που πραγματικά θέλω είναι ένα πρωτάθλημα σε υψηλό επίπεδο και ελπίζω να έρθει με τον Ολυμπιακό. Έχω πολύ καλό προαίσθημα για τη φετινή σεζόν.

Έχουμε παίκτες με τους οποίους βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα. Είναι αλήθεια πως ακόμη βάζουμε τα κομμάτια στη θέση τους, γιατί είχαμε αρκετές απουσίες λόγω τραυματισμών και διεθνών, αλλά είμαι ενθουσιασμένος. Υπάρχει πολύ ταλέντο και θεωρώ πως έχουμε πολλές δυνατότητες.

Θεωρώ πως φέτος θα είναι μια από τις πιο δυνατές Ευρωλίγκες που ποτέ έχουν γίνει. Υπάρχουν πολλά ονόματα από το ΝΒΑ και πολλοί παίκτες που επέστρεψαν. Όλοι μπορούν να τους κερδίσουν όλους. Θα είναι πολύ σκληρή σεζόν, αλλά και πολύ διασκεδαστική».

ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

• Το 2009 επισκέφθηκε με έναν φίλο του ένα νοσοκομείο και τότε γνώρισε ένα βαριά άρρωστο 8χρονο παιδί που του άλλαξε την κοσμοθεωρία. «Με δίδαξε πως το μπάσκετ είναι απλά ένα σπορ. Λατρεύω το μπάσκετ, είναι η δουλειά μου, όμως, δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Και το να βλέπω ένα παιδί άρρωστο, που θεωρητικά δεν είχε πολλούς λόγους να χαρεί, να ενθουσιάζεται με αυτό τον τρόπο, μου έδωσε μια νέα οπτική στην ζωή. Όλοι πιστεύουν πως σκεφτόμαστε το μπάσκετ όλη την ώρα. Εγώ σκέφτομαι το μπάσκετ, όταν πρέπει να το σκεφτώ».
• «Θυσίασε» την αποφοίτησή του για να δουλέψει και να προετοιμαστεί σωστά για το ΝΒΑ Draft.
• Δεν υπάρχει καλοκαίρι που να έχει σταματήσει τη δουλειά. Ακόμη και στις διακοπές του συνοδεύεται από προπονητές, γιατί θέλει να είναι πάντα σε φόρμα.
• Είναι ευαισθητοποιημένος για πολλά κοινωνικά θέματα και το επικοινωνεί μέσα από τα social media. «Με ενδιαφέρουν τα κοινωνικά θέματα και ιδιάιτερα αυτό του μπούλινγκ. Έχω δει με τα μάτια μου να γίνεται σε ανθρώπους, το έχω βιώσει και εγώ ο ίδιος. Είναι πολύ άσχημο. Μακάρι να μπορούσα να το σταματήσω».
• Πρόσφατα έγινε συνιδιοκτήτης ενός μικρού εστιατορίου στο Σικάγο. Συνεργάτης του είναι ένας καλός του φίλος από το γυμνάσιο.
• Ένα από τα καινούργια του ενδιαφέροντα (πέρα από τα ταξίδια, τα καλά εστιατόρια, το Netflix και το HBO), είναι η μόδα. Μάλιστα, το καλοκαίρι που πέρασε έδωσε το «παρών» σε επιδείξεις στο Μιλάνο.