ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Το ξύπνημα της «Κόκκινης Αρκούδας» (vids)

Καταρχάς συγνώμη για τον τίτλο. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Η ΤΣΣΚΑ λοιπόν ανακηρύχτηκε η μεγάλη νικήτρια του φετινού μαραθωνίου της Ευρωλίγκας, έπειτα από ένα τριήμερο γεμάτο έντονες συγκινήσεις και φυσικά πολύ υψηλού επιπέδου μπάσκετ. Η ομάδα του Στρατού, η οποία έτσι και αλλιώς αποτελεί τα τελευταία χρόνια μόνιμο θαμώνα των F4 της διοργάνωσης, μπορεί πλέον να υπερηφανεύεται για την ορθή μεταστροφή του στρατηγικού της σχεδιασμού κατά την τρέχουσα σεζόν, που τελικά της εξασφάλισε έναν ακόμη ευρωπαϊκό τίτλο.

Επέδειξε την απαραίτητη υπομονή κρατώντας στο πάγκο της τον Δημήτρη Ιτούδη, ενώ εγκατέλειψε οριστικά τις υπερβολές και τις τυμπανοκρουσίες τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο. Παρέμεινε προσηλωμένη στο αγωνιστικό της πλάνο δουλεύοντας διαρκώς για να βελτιώσει τις αδυναμίες της, προσπαθώντας κατά κάποιο τρόπο να «πετάξει» κάτω από τα ραντάρ του ανταγωνισμού. Τα δύο αυτά στοιχεία σε συνδυασμό φυσικά με τα χρηματικά κεφάλαια που ανέκαθεν δαπανούσε, νομίζω πως ορίζουν σε αδρές γραμμές τη συνταγή της επιτυχίας της.

Από την πλευρά του ο τελικός της Κυριακής περιείχε έναν έντονο συμβολισμό, καθώς ένας Πόντιος μονομαχούσε με ένα Τούρκο στην ημέρα μνήμης των 100 χρόνων από το έγκλημα εις βάρους του Ποντιακού Ελληνισμού. Το συμπέρασμα που νομίζω πως προκύπτει σχετικά αβίαστα από το φετινό F4, αφορά κάτι που έχουμε συζητήσει αρκετές φορές σε παλαιότερα κείμενα. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ θα ακολουθήσει νομοτελειακά το αμερικάνικο υπόδειγμα.

Η χρονική υστέρηση που παρατηρείται, έχει να κάνει περισσότερο με την περίφημη «τυραννία του κατεστημένου» και λιγότερο με την αποτελεσματικότητα της αμερικανής προσέγγισης. Ο νικητής θα κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από τα ποσοστά της περιφέρειας και λιγότερο από άλλους παράγοντες, όπως η άμυνα ή το παιχνίδι στο Post. Όσο αυξάνεται η συχνότητα του τριπόντου, τόσο η χρησιμότητα των παραδοσιακών Centers τύπου Tavares θα φθίνει.

Οι Ρώσοι βέβαια το παραξήλωσαν από την περίμετρο, σουτάροντας με το αδιανόητο 63,5% στα τρίποντα – ένα νούμερο που προφανώς βασίζεται στη τυφλή τύχη. Ορισμένα από τα εύστοχα μακρινά σουτ, εκτελέστηκαν υπό αληθινά δύσκολες συνθήκες. Η αντιδράσεις του Αταμάν, ήταν κυριολεκτικά «όλα τα λεφτά».

Πάντως για να πούμε και του στραβού το δίκαιο, η Αρκούδα βρέθηκε σε εκπληκτική κατάσταση στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν – ένα γεγονός που πρέπει να πιστωθεί στον coach Ιτούδη και τους συνεργάτες του. Είναι χαρακτηριστικό πως σκόραρε 95 και 91 πόντους στα δύο ματς του F4, ξεδιπλώνοντας στο γήπεδο το σύνολο των αρετών της επιθετικής της ανάπτυξης. Οδήγησε τις αναμετρήσεις σε μεγαλύτερο αριθμό κατοχών με σκοπό να εκμεταλλευτεί την αθλητικότητα του ρόστερ της, ενώ επιτέθηκε υποδειγματικά στις close out καταστάσεις που παράγει η επίθεση της.

Στο δεύτερο στιγμιότυπο ο καθοριστικός De Colo περνάει μέσα από τρία screens, για να καταλήξει στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ο προσωπικός του αμυντικός έχει μείνει αρκετά πίσω του, με αποτέλεσμα να εφορμήσει προς τα μέσα πριν οι Τούρκοι προλάβουν να αλλάξουν στο screen.

Η φάση βέβαια του αγώνα ανήκει στους ηττημένους, με το τρομακτικό κάρφωμα του εξαιρετικού Dunston ως απόρροια του κεντρικού pick n roll.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

Όμορφα τα καρφώματα δεν λέω, όμως ο αθλητισμός αντιπροσωπεύει πάνω από όλα όμορφες ανθρώπινες ιστορίες. Θα κλείσουμε λοιπόν με το βίντεο από τους πανηγυρισμούς του εμφανώς συγκινημένου Δημήτρη Ιτούδη, ο οποίος λυγίζει υπό το βάρος των στιγμών ξεσπώντας σε κλάματα στην αγκαλιά στου Σεργκέι Βατούνιν. Ο Ρώσος πρόεδρος του φωνάζει: « με έκανες περήφανο, όπως ακριβώς μου υποσχέθηκες».