Σάρας Γιασικεβίτσιους: Ετσι έκανε το (νέο) θαύμα του (vids)

Η Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, του μεγάλου Σάρας, έκανε για ακόμα μια χρονιά το θαύμα της, καθώς κατάφερε να αψηφήσει ξανά τις πιθανότητες και να προκριθεί στα playoffs της Ευρωλίγκας. Η περίπτωση της έχει πολλά κοινά στοιχεία, με εκείνη του Παναθηναϊκού. Πριν από σχεδόν δύο μήνες, όλοι μας θεωρούσαμε αμφότερους τους δύο συλλόγους, περίπου αποκλεισμένους.

Η σεζόν δεν εξελισσόταν καθόλου καλά για κανέναν τους και τα ανεπιτυχή αποτέλεσμα, διαδέχονταν το ένα το άλλο. Βέβαια στη σύγχρονη εκδοχή της διοργάνωσης – όπου οι αληθινά καλές ομάδες έχουν αυξηθεί και ο ανταγωνισμός κυμαίνεται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα – ένας μήνας καλού μπάσκετ, μπορεί να σταθεί ικανός ώστε να αναποδογυρίσει ακόμα και την πιο δυσμενή κατάσταση. Κάτι τέτοιο συνέβη με τους Λιθουανούς.

Ο Γιασικεβίτσιους κατόρθωσε μετά από αρκετούς πειραματισμούς, να επαναφέρει το αγωνιστικό τρένο στις σωστές ράγες, με τον οργανισμό να επιδίδεται σε μια αντεπίθεση διαρκείας η οποία κατέληξε στη πολυπόθητη πρόκριση. Μέσα λοιπόν σε μόλις 40 ημέρες κατέγραψε έξι συνεχόμενες παρακαλώ νίκες, κατακτώντας μάλιστα ορισμένα σπουδαία διπλά στην έδρα του Ολυμπιακού ή της Μακάμπι.

Στο Κάουνας ο τρομερός Σάρας, έχει κατασκευάσει ένα σύνολο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της προπονητικής τους φιλοσοφίας. Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα που βασίζεται στη γρήγορη κυκλοφορίας της μπάλας, αλλά και στη ταυτόχρονη κίνηση μακριά από αυτή. Δουλεύει πάρα πολύ στη διατήρηση των κατάλληλων αποστάσεων στην επίθεση της, ενώ χρησιμοποιεί κατά κόρον την αδύνατη πλευρά ώστε να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο το έργο της αντίπαλης άμυνας. Επιπλέον διακρίνεται για την υπομονή με την οποία αναζητά σε κάθε κυριολεκτικά κατοχή, την βέλτιστη εκτέλεση. Ότι της λείπει σε ταλέντο, εκείνη το αναπληρώνει με την ομαδικότητα, την αυστηρή προσήλωση στο πλάνο και την εμπιστοσύνη που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των παικτών της. Το ματς απέναντι στη Ρεάλ, καθώς και ο τρόπος που ο Γιασικεβίτσιους απενεργοποίησε ουσιαστικά τον Ταβάρες, είναι νομίζω χαρακτηριστικός των όσων συζητάμε.

Στην τέταρτη περίοδο η αναμέτρηση εξελίχθηκε σε ένα παραδοσιακό ντέρμπυ – κανένας από τους δύο μονομάχους δεν έδειχνε συμβιβασμένος με την ιδέα της ήττας. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, ο καλός coach αποφάσισε να χτυπήσει στη καρδιά της ισπανικής άμυνας, εκμεταλλευόμενος τα αργά πόδια του Ταβάρες. Ο Center από το Πράσινο Ακρωτήρι μοιάζει με ένα πραγματικό σκιάχτρο κοντά στη ρακέτα – όμως ο χώρος δράσης του είναι περιορισμένος, κυρίαρχα εξαιτίας της βαριάς σωματοδομής του.

Στα τελευταία τέσσερα κρίσιμα λεπτά, οι φιλοξενούμενοι σκοράρουν οκτώ ολόκληρους πόντους με τον Ντέιβις, τρέχοντας διαφορετικές παραλλαγές του ίδιου play.

Ξεκινάμε με ένα κλασικό Pick n Pop – ο Αμερικανός μετακινείται στη περιοχή των ελεύθερων βολών μετά το screen στη μπάλα και ευστοχεί για δύο, πριν ο αμυντικός προλάβει να αντιδράσει. Οι τέσσερις αυτοί πόντοι, προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις στη αντίπαλη άμυνα.

Ο Ταβάρες αναγκάζεται να ανέβει ψηλότερα στο γήπεδο, επιτρέποντας έτσι τον Ντέιβις να επιτεθεί με ντρίμπλα.

Τέλος εδώ έχουμε μια όμορφη εφαρμογή των περίφημων Inverted (αντίστροφων) Ball Screens. Ένας κοντός στήνει ένα screen σε στον ψηλό, ο οποίος κόβει αστραπιαία προς το ύψος των βολών.