Ανάλυση: Πως ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης

Ο Παναθηναϊκός πάλεψε με νύχια και με δόντια απέναντι στην πανίσχυρη Ρεάλ, όμως δυστυχώς το  τρίποντο – προσευχή του Ρούντι, του στέρησε τη δυνατότητα να πανηγυρίσει την πρόκριση από το βράδυ της Πέμπτης.

Πλέον η αγωνία στο πράσινο στρατόπεδο παρατείνεται για τουλάχιστον ακόμα μια εβδομάδα, παρόλα αυτά θεωρώ ότι στο τέλος η ιστορία θα έχει ευτυχή κατάληξη. Το εμπόδιο της αδιάφορης Buducnost, δεν είναι σε καμία περίπτωση αξεπέραστο.

Στο Τριφύλλι έχουν κάθε δικαίωμα να αισθάνονται ότι η θεά τύχη τους γύρισε την πλάτη, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πριν λίγο καιρό η ελληνική ομάδα κέρδισε με αντίστοιχο τρόπο στη Μόσχα. Τότε ευστόχησε ο Καλάθης, προχθές ο Φερνάντεζ. Με λίγα λόγια ο σύλλογος μετράει μία νίκη και μια ήττα, στα παιχνίδια που κρίνονται σε μια προσπάθεια – απονενοημένο διάβημα της ύστατης στιγμής. Δεν συνίσταται λοιπόν ζήτημα ατυχίας. Ο απολογισμός δεν είναι αρνητικός.

Πριν περάσουμε στο παιχνίδι, ας σταθούμε για λίγο στο επίδικο του φάουλ. Όπως συμβαίνει παραδοσιακά σε αυτές τις περιπτώσεις οι απόψεις διίστανται. Ο Rick Pitino επέμενε κατηγορηματικά στην συνέντευξη τύπου, πως όταν βρίσκεσαι με τρείς πόντους μπροστά στο σκορ παίζεις πάντοτε καθαρή άμυνα. Ορισμένοι διαφωνούν, υποστηρίζονται ότι οφείλεις να εκμηδενίσεις την πιθανότητα του τριπόντου. Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει σωστή απάντηση.

Οι στατιστικές αναλύσεις δεν είναι εντελώς αξιόπιστες, καθώς δεν συνυπολογίζουν διάφορους ψυχολογικούς παράγοντες που διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο. Από την άλλη οι προπονητές βασίζονται υπερβολικά στη διαίσθηση τους και στο ένστικτο των παικτών – μια διαδικασία που παράγει συστηματικά, προβλέψιμα σφάλματα. Θα συζητήσουμε διεξοδικά για το ζήτημα τις επόμενες ημέρες.

Μέχρι τότε να θυμάστε ότι αφενός, οι διαισθήσεις μας συνήθως μειώνουν την εγκυρότητα των κρίσεων μας και αφετέρου, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε μαθηματικές σχέσεις σε καταστάσεις της κανονικής ζωής (σαν έναν αγώνα μπάσκετ) χωρίς πρώτα να κατανοήσουμε βαθιά τα δυνατά και αδύνατα σημεία της ανθρώπινης ψυχολογίας.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν συνεχίζει να αφομοιώνει τις καινούριες αγωνιστικές κατευθύνσεις, που επιβάλλει η παρουσία του Rick Pitino. Έχουμε αναφέρει ξανά στο παρελθόν, πως η φιλοσοφία του καλού coach συνοψίζεται στην με κάθε κόστος απαγόρευση του κεντρικού διαδρόμου.

Κατά συνέπεια οι περιφερειακοί τοποθετούν με τέτοιο τρόπο το κορμί τους ή παίζουν «άρνηση» μακριά από την μπάλα, ώστε να εξωθήσουν τον επιθετικό στα πλάγια και να τον οδηγήσουν επάνω στον εκάστοτε ψηλό. Η αναγέννηση του Γιώργου Παπαγιάννη κρίνεται καθοριστική, καθώς το τεράστιο μέγεθος του προσφέρει στην ομάδα  την ασφάλεια της προστασίας του καλαθιού. Ταυτόχρονα οι παίκτες της πίσω γραμμής – και ειδικά της αδύνατης πλευράς – διατηρούν σταθερά το ένα πόδι τους εντός του ζωγραφιστού.

Ο στόχος είναι να «περικυκλώσουν» τον αντίπαλο που επιτίθεται στο κέντρο, αναγκάζοντας τον να πασάρει προς τα έξω ή να σταματήσει την ντρίμπλα (το ιδανικό σενάριο).

Η περιοχή από το ύψος των ελεύθερων βολών και προς τα μέσα, μοιάζει με απαγορευμένη ζώνη για την άμυνα του Τριφυλλιού.

Στην πρώτη φάση ο Ταβάρες καταβροχθίζει την βοήθεια, αλλά η τακτική παραμένει σωστή. Εάν τώρα η μπάλα φτάσει στην αδύνατη πλευρά μετά από skip πάσα, ο κάθε αθλητής φέρει την ατομική ευθύνη να καλύψει την απόσταση για να μαρκάρει το σουτ (ο Παπαπέτρου στο δεύτερο στιγμιότυπο).

Ο ελληνικός σύλλογος αμύνεται μετά από καιρό σαν μια γροθιά – υπάρχει επικοινωνία στα μετόπισθεν και οι μπασκετμπολίστες εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο.

Στην επίθεση τώρα, οι προθέσεις του ΑμερικανοΙταλού προπονητή είναι σαφείς. Οι Πράσινοι προσπαθούν σταθερά να εκμεταλλευτούν την καλή τους άμυνα, τρέχοντας συχνά πυκνά στον αιφνιδιασμό. Στο μισό γήπεδο η μπάλα εισάγεται με μεγάλη συνέπεια χαμηλά, ώστε τα υψηλόσωμα wings που διαθέτουν (Παπαπέτρου/Thomas) να ποστάρουν τους προσωπικούς τους αντιπάλους.

Η επίθεση του Παναθηναϊκού δουλεύει στην εντέλεια, όταν παρατηρείται αυξημένη παραγωγή από το Post, αλλά και στις περιπτώσεις που οι Centers στήνουν δυναμικά screen στην περιφέρεια για να απελευθερώσουν τους συμπαίκτες τους.

Το τεράστιο κορμί του Παπαγιάννη, έχει εξελιχθεί σταδιακά σε πυρηνικό όπλο για τον Rick Pitino. Πέρα από τις καθιερωμένες λόμπες, προσέξτε πως ουσιαστικά πετάει εκτός φάσης τον αμυντικό, επιτρέποντας παράλληλα στους Παπαπέτρου/Καλάθη να σουτάρουν ανενόχλητοι από την περιοχή του elbow.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Το Τριφύλλι φυσικά δεν μπορεί να κρύψει το σύνολο των αδυναμιών του ρόστερ του. Τα κενά διαστήματα που παρατηρούνται στην επίθεση, είναι αποτέλεσμα της παλινδρόμησης στη μέση τιμή. Με άλλα λόγια σιγά σιγά, αρχίζουν να εμφανίζονται οι παθογένειες της περιόδου Πασκουάλ. Παρόλα αυτά στην παρούσα κατάσταση, η πρόκριση ισοδυναμεί με ένα μικρό θαύμα.