Ανάλυση: Πως ο Παναθηναϊκός επικράτησε της Νταρουσάφακα στην Πόλη

Νομίζω πως μετά από αρκετό καιρό – για την ακρίβεια ίσως για πρώτη φορά την φετινή σεζόν – ο Παναθηναϊκός δείχνει ξεκάθαρα και το κυριότερο, σταθερά σημάδια βελτίωσης. Οι Πράσινοι κέρδισαν εκτός έδρας και την Darussafaka, μετρώντας πλέον τρία συνεχόμενα επιτυχημένα αποτελέσματα – μια συνθήκη που δεν είχε εκπληρωθεί ποτέ ξανά κατά την τρέχουσα χρονιά.

Με άλλα λόγια, αυτό είναι το μεγαλύτερο νικηφόρο σερί του Τριφυλλιού – ένα σχήμα κάπως οξύμωρο, για μια ομάδα γεμάτη ευρωπαϊκές διακρίσεις. Ο αέρας φαίνεται πως έχει αλλάξει για τα καλά στο ΟΑΚΑ. Το γεγονός αυτό πρέπει αφενός να πιστωθεί στους μπασκετμπολίστες του συλλόγου οι οποίοι έχουν αρχίσει πια να πιστεύουν στην υπόθεση πρόκριση και αφετέρου, στην σπουδαία καθημερινή δουλειά του Rick Pitino.

Είναι φανερό ότι ο ΑμερικανοΙταλός coach έχει επηρεάσει με απόλυτα θετικό τρόπο την πληγωμένη ψυχολογία των αθλητών του και σε συνδυασμό με ορισμένες τακτικές διαφοροποιήσεις, έχει κατορθώσει να συμμαζέψει την αγωνιστική εικόνα των Πρασίνων.

Η μεγαλύτερη απόδειξη για τον παραπάνω ισχυρισμό, δεν είναι άλλη από την βελτίωση του περίφημου ελληνικού κορμού. Υπό τον νέο προπονητή οι γηγενείς παίκτες του Παναθηναϊκού αισθάνονται ξανά σημαντικοί για τον οργανισμό, έχοντας κατανοήσει πλήρως το ρόλο τους.

Η παρουσία τους στο παρκέ, δικαιολογεί πλατιά χαμόγελα αισιοδοξίας. Κατά πάσα πιθανότητα το Τριφύλλι δεν θα κατακτήσει φέτος την Ευρωλίγκα, όμως εάν κατορθώσει να προετοιμάσει κατάλληλα τους Έλληνες μπασκετμπολίστες, τότε θα έχει κάνει ήδη τη μισή δουλειά για του χρόνου. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι από την έλευση του Rick Pitino:

Ο Καλάθης σουτάρει με 38% στο τρίποντο (19% προηγουμένως)

Ο Παπαπέτρου έχει ανεβάσει κατακόρυφα την επιθετική του απόδοση (από 6,8 σε 10,7 πόντους)

Ο Παπαγιάννης μοιάζει να ξυπνάει σιγά σιγά από τον λήθαργο, υπενθυμίζοντας σε όλους μας το σπουδαίο ταλέντο του.

Ακόμα και ο Deshaun Thomas, διάγει τις καλύτερες των ημερών του, μετά την Πρωτοχρονιά.

Για να περάσουμε τώρα στην αναμέτρηση, κατά την ταπεινή μου γνώμη όλη η ιστορία του αγώνα συνοψίζετε στην εξής φράση: ο Παναθηναϊκός παίζει επιτέλους ένα στιλ μπάσκετ που μπορεί να υποστηρίξει το υπάρχον υλικό του. Αυτό πρακτικά σημαίνει διαρκής προσπάθεια ώστε να αποφύγει το μισό γήπεδο και ευλαβική επιμονή στο transition, αλλά και στην περίφημη early offense. Κόντρα στην Darussafaka, οι Πράσινοι αξιολογούνται με πολύ υψηλό βαθμό σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες. Παρατηρείστε το χρονόμετρο σε όλες τις από κάτω φάσεις.

Οι φιλοξενούμενοι αναπτύσσονται γρήγορα, με σκοπό να προλάβουν να επιτεθούν πριν οι Τούρκοι επιστρέψουν στα μετόπισθεν. Απόλυτος μαέστρος της ελληνικής ορχήστρας ήταν για μία ακόμα φορά ο εκπληκτικός Νικ Καλάθης, ο οποίος περνούσε συνεχώς πάσες στην πίσω γραμμή άμυνας πριν οι αντίπαλοι πάρουν κυριολεκτικά μυρωδιά. Απολαύστε τον.

Το δεύτερο στοιχείο που οφείλουμε να κρατήσουμε, είναι σαφώς η τρομερή απόδοση του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο νεαρός Center πραγματοποίησε ουσιαστικά την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, αναγκάζοντας μας να αναζητήσουμε στη μνήμη μας τους λόγους για τους οποίους πριν αρκετό καιρό, θεωρούταν ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Γηραιάς Ηπείρου.

Ο τρόπος που χρησιμοποίησε το τεράστιο κορμί του για να κερδίσει εκατοστά στις μάχες της ρακέτας και τελικά, να κυριαρχήσει επί των αντιπάλων του ήταν μοναδικός. Το ζήτημα φυσικά για τον ίδιο, είναι να καταφέρει να σταθεροποιήσει τις επιδόσεις του σε αυτά τα επίπεδα. Ευτυχώς ο χρόνος αποτελεί σύμμαχο του.