Αναζητώντας «απάντηση» στην κατηφόρα…

Ο Ολυμπιακός έχασε από την ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ και φλερτάρει με την έξοδο από την 8άδα. Ο Παναθηναϊκός νίκησε την Γκαν Κανάρια στην Ισπανία και παλεύει να προλάβει την 8άδα. Μια κατάσταση όχι ευχάριστη για το ελληνικό μπάσκετ. Μια κατάσταση που δείχνει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει και οι διοικούντες του, να το πάρουν αλλιώς.

Το μπάσκετ είναι το σπορ του Ελληνα. Δεν το αγαπάει όσο το ποδόσφαιρο, δεν ασχολείται τόσο ενεργά με αυτό στη διάρκεια της χρονιάς, αγνοεί ακόμη και βασικές πληροφορίες για τις ομάδες, αλλά γνωρίζει ενδόμυχα πως είναι το άθλημα που στο τέλος της ημέρας θα τον κάνει να χαρεί περισσότερο από κάθε άλλο. Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Η Ελλάδα είχε και έχει την τύχη να διαθέτει εντός των συνόρων της δύο γίγαντες το ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δύο ομάδες που δεν ανήκουν απλώς, αποτελούν την ελίτ του σπορ, διαχρονικά.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός εκκίνησαν τη φετινή σεζόν στην Ευρωλίγκα από διαφορετική αφετηρία και έως τώρα οι δρόμοι τους δεν έχουν συναντηθεί. Αυτό, όμως, δεν διαφοροποιεί τους στόχους. Οσο κι αν τα μπάτζετ τους έχουν μικρύνει, όσο κι αν βιώνουν δυσάρεστες στιγμές με σοβαρούς τραυματισμούς, όσο κι αν οι ενδοχώρια κόντρα τους δηλητηριάζει πολλές φορές το ίδιο το σπορ, έξω τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων που συμμετέχουν στην Ευρωλίγκα. Συνδυάζουν 9 ευρωπαϊκούς τίτλους και 13 παρουσίες σε Final Four της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης!

Οσοι υποστηρίζουν ότι το «βάρος» μιας φανέλας δεν παίζει ρόλο, αγνοεί δομικούς άγραφους κανόνες του αθλητισμού. Ο Παναθηναϊκός, που δεν λέει να ξεκολλήσει από την 11^η θέση, είναι ο λιγότερο επιθυμητός αντίπαλος. Διότι κανείς δεν θέλει να «μπλέξει» με το ΟΑΚΑ και μια ομάδα που έχει γαλουχηθεί με ματς-τελικούς. Μάλιστα το κίνητρο είναι τεράστιο. Οι Πράσινοι έχουν να δουν Final 4 από το 2012. Και αυτό είναι ένα βάρος που πρέπει να φύγει από τους ώμους τους. Ένα βάρος που φεύγει μόνο με είσοδο στην 8άδα, αλλά και ένα μικρό… θαύμα. Αλλά στον αθλητισμό τα θαύματα είναι συχνότερα από κάθε άλλη πτυχή της ζωής. Και με τον Πιτίνο να βάζει κανόνες στους Πράσινους, μετατρέποντάς τους σε ομάδα NCAA, τίποτε δεν απαγορεύεται…

Από την πλευρά του ο Ολυμπιακός, εδώ και σχεδόν έναν μήνα βρίσκεται σε κακό φεγγάρι. Ως νέα ομάδα, έχει επιβεβαιώσει το σπουδαίο ταλέντο που διαθέτει, όπως και την ιδιαίτερη δουλειά του Ντέιβιντ Μπλατ, αλλά παλεύει να ξεπεράσει τις δυσλειτουργίες που αναπόφευκτα δημιουργούνται σε ένα εντελώς νέο σύνολο όπως οι Πειραιώτες. Με τα σκαμπανεβάσματα μέσα στη σεζόν να έχουν διαφοροποιήσει ήδη 2-3 φορές τους στόχους και το… πλασάρισμα στην τελική βαθμολογία. Ο Ολυμπιακός θέλει να γυρίσει στο Final Four μετά το περσινό «διάλειμμα». Θέλει να βρίσκεται εκεί που πιστεύει ότι ανήκει. Εκεί όπου έχει βρεθεί 10 φορές και συνολικά 6 τα τελευταία 10 χρόνια. Κόντρα στα εσωτερικά προβλήματα, τους τραυματισμούς, τη… νεότητα και απειρία του ως ομάδα. Αλλά δείχνει ότι κάτι έχασε. Με το ζόρι «χωράει» αυτή τη στιγμή στην 8άδα. Παραπατάει και δείχνει να δυσκολεύεται να ξαναβρεί τον βηματισμό του.

Και οι δύο μπορούν. Και οι δύο έχουν τη φανέλα να τα καταφέρουν. Και οι δύο έχουν ταλέντο. Και οι δύο ξέρουν τον δρόμο για τη «Φερνάντο Μπουέσα» Αρένα της Βιτόρια. Αλλά καμιά φορά δεν αρκεί μόνο να ξέρεις τον δρόμο, αλλά να έχεις και τα μέσα για να φτάσεις εκεί που κοιτάς…