Ανάλυση της ήττας των πρασίνων από την Μακάμπι

Ο Παναθηναϊκός δεν τα κατάφερε σε ακόμα μια δύσκολη εκτός έδρας αποστολή και πλέον, βλέπει το σενάριο της οκτάδας να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο. Σαν να μην έφτανε η ήττα οι Πράσινοι απέτυχαν να διασφαλίσουν και την διαφορά του πρώτου αγώνα, με αποτέλεσμα να υπολείπονται σχεδόν σε όλες τις πιθανές ισοβαθμίες της κατάταξης.

Επιπλέον ο Νίκος Παππάς τραυματίστηκε σοβαρά στην προπόνηση και αναμένεται να χάσει το υπόλοιπο της σεζόν, ενώ παρατηρούνται καθυστερήσεις στην αποθεραπεία του Langford με τις φήμες να κάνουν λόγο για πολύμηνη απουσία του Αμερικανού guard. Όλα σκατά, τραγουδούσε πριν μερικά χρόνια ο Τζίμης Πανούσης.

Νομίζω πως είναι περιττό να επαναλάβουμε για άλλη μια φορά, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο φετινός Παναθηναϊκός. Η ομάδα στερείται αξιόπιστης περιφερειακής απειλής, δυσκολεύεται στο μισό γήπεδο και διαθέτει αναιμική παρουσία κάτω από τις δύο μπασκέτες. Τα έχουμε συζητήσει εξονυχιστικά στο παρελθόν – το Τριφύλλι πληρώνει σήμερα, τις λανθασμένες καλοκαιρινές επιλογές του. Οι διορθωτικές κινήσεις που πραγματοποιήθηκαν το χειμώνα, δεν φαίνονται μέχρι στιγμής ικανές να ανατρέψουν την κατάσταση.

Ο Rick Pitino ψάχνεται και πειραματίζεται διαρκώς, προσπαθώντας να κατανείμει από την αρχή τους ρόλους στο εσωτερικό του οργανισμού. Επιπρόσθετα έχω την αίσθηση ότι δεν πολυπιστεύει στο υπάρχον ρόστερ – αυτό τουλάχιστον συμπεραίνω από τις δηλώσεις του περί τριπόντου, φυσικής κατάστασης κτλ. Από την άλλη ο Kilpatrick παραμένει ένας εξαιρετικός μπασκετμπολίστας, ο οποίος προσπαθεί να προσαρμοστεί στο καινούριο του αγωνιστικό περιβάλλον και στο διαφορετικό τρόπο που παίζεται το άθλημα στην Ευρώπη. Η εν λόγω διαδικασία, απαιτεί το δικό της χρόνο.

Τι μπορούμε να κρατήσουμε από την ήττα κόντρα στην Maccabi; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, την απόδοση του δευτέρου ημιχρόνου. Η αναμέτρηση έχει πολλά κοινά στοιχεία με εκείνη της προηγούμενης εβδομάδας στην Λιθουανία. Υπάρχει ένα ανησυχητικό μοτίβο, το οποίο αναδύεται στους τελευταίους αγώνες του συλλόγου.

Οι Πράσινοι εμφανίζονται σταθερά διπρόσωποι – ξεκινούν με ενέργεια και διάθεση τα παιχνίδια, όμως στην επανάληψη μοιάζουν να παρατάνε ανεξήγητα τα παιχνίδια. Συνέβη προχθές, συνέβη και απέναντι στη Ζαλγκίρις. Οι αιτίες του φαινομένου ποικίλλουν. Ενδεχομένως να σχετίζεται με την ποιότητα του ρόστερ – μόλις ο αντίπαλος προσαρμοστεί τακτικά, οι εναλλακτικές λύσεις στερεύουν γρήγορα. Πιθανώς να ευθύνεται η φυσική κατάσταση. Σίγουρα διαδραματίζει σημαίνονται ρόλο η κάκιστη ψυχολογία – οι παίκτες πανικοβάλλονται στην πρώτη κυριολεκτικά στραβή. Γενικώς η διαύγεια του πνεύματος αποτελεί το βασικό ζήτημα του φετινού Παναθηναϊκού. Σε κάθε περίπτωση οι αθλητές του Pitino επιτρέπουν πολύ εύκολα στον εκάστοτε αντίπαλο, να φέρει το ματς στα δικά του μέτρα.

MUST READ

Οι επιλογές του Μεντιλίμπαρ και το απαιτητικό πρόγραμμα μέχρι τον Ιανουάριο

Με δεδομένο πως υπάρχουν ακόμη μαθηματικές ελπίδες για την είσοδο στην οκτάδα, η ελληνική ομάδα οφείλει κατά την άποψη μου να τις κυνηγήσει μέχρι τέλους. Εάν τα παρατήσει από τώρα, το καταστροφικό ντόμινο πιθανότατα θα επεκταθεί και στο εγχώριο πρωτάθλημα. Κανένα σύνολο δεν βελτιώνεται, με το να μετατραπεί σε σάκο του μποξ σε κάποια από τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχει. Προσπάθεια για νίκη λοιπόν με τη Εφές και βλέπουμε τι θα προκύψει στην πορεία.