Η αμυντική φιλοσοφία του Rick Pitino Part2

Στο σημερινό κείμενο θα ολοκληρώσουμε την κουβέντα που ξεκινήσαμε χθες, σχετικά με την αμυντική φιλοσοφία του σπουδαίου Rick Pitino. Επιλέξαμε να καταπιαστούμε με το εν λόγω θέμα, εξαιτίας της ιδιαίτερης μπασκετικής κουλτούρας του πρωταγωνιστή μας. Ο Pitino ανέκαθεν οραματιζόταν την άμυνα, ως εκείνο το όχημα που θα αναγκάσει τον αντίπαλο σε λάθη και εξεζητημένα σουτ, προσφέροντας με αυτό τον τρόπο ευκαιρίες στον σύλλογο του για εύκολους πόντους στο transition. Το μπάσκετ άλλωστε είναι συνέχεια. Ο ίδιος μάλιστα έχει δηλώσει πολλές φορές στο παρελθόν, ότι δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν έναν προπονητή που θα διδάξει πολύπλοκα επιθετικά συστήματα στους παίκτες του. Αντίθετα απαιτεί συγκέντρωση και σκληρή προσπάθεια στα μετόπισθεν. Θα έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον, πως ακριβώς θα δοκιμάσει να εφαρμόσει τις ιδέες του στον Παναθηναϊκό.

Στο παρών άρθρο λοιπόν θα εξετάσουμε αναλυτικά την διάσημη match-up 2-3 άμυνα ζώνης, την οποία λάτρευε να χρησιμοποιεί στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Αντίστοιχα με την diamond defense του πρώτου μέρους, αποτελεί μια «ενδιάμεση» άμυνα που δανείζεται στοιχεία τόσο από τις κλασικές άμυνες ζώνης, όσο και από το man to man.

Πλεονεκτήματα/Κανόνες

Τα βασικά της πλεονεκτήματα είναι τρία.

1. Προστασία του καλαθιού. Όλες ανεξαιρέτως οι ζώνες, είναι σχεδιασμένες για να μην επιτρέπουν την εύκολη εισαγωγή της μπάλας στο ζωγραφιστό. Όπως θα δούμε παρακάτω, ο Center ουσιαστικά δεν απομακρύνεται ποτέ από τα νοητά όρια της ρακέτας. Προφανώς δηλαδή απαγορεύονται τα lay ups.
2. Έλεγχος του ρυθμού. Μια καλή άμυνα ζώνης στοχεύει να διαταράξει τον ρυθμό της αναμέτρησης. Στην περίπτωση μας βέβαια η επιθετικότητα της match-up ζώνης του Pitino, αποσκοπεί στην αύξηση των κατοχών προς όφελος της ομάδας του
3. Διαρκής απειλή για παιχνίδι στον αιφνιδιασμό. Το γεγονός αυτό προκύπτει από την αρχική διάταξη – τα δύο guard είναι μονίμως τοποθετημένα στο ύψος του High Post, όντας πάντοτε έτοιμα να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο.

Αν συζητούσαμε για οποιονδήποτε άλλο προπονητή, κανονικά κάπου εδώ θα έπρεπε να σταματήσουμε. Επειδή όμως αναφερόμαστε στον Rick Pitino, η κατάσταση είναι κομματάκι διαφορετική – η δική του ζώνη περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό παγίδων σε συγκεκριμένα σημεία του παρκέ και μετατρέπεται αυτόματα σε man to man, όταν δεχτεί το κατάλληλο ερέθισμα από την αντίπαλη επίθεση. Πριν περάσουμε στις εφαρμογές είναι σημαντικό να θυμόμαστε δύο απλούς κανόνες.

• Καλό είναι να αποφεύγονται τα «χαζά» φάουλ που βγάζουν από την δύσκολη θέση την επίθεση.
• Ο στόχος είναι να οδηγήσουμε τον επιθετικό σε παρακινδυνευμένες πάσες πάνω από τα υψωμένα χέρια της άμυνας, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για κάποιο ενδεχόμενο κλέψιμο.

Εφαρμογές

Σε όλες τις παρακάτω περιπτώσεις η γενική φιλοσοφία επιτάσσει την μετατροπή της άμυνας από ζώνη σε man to man, αμέσως μετά την πρώτη πάσα.

• Η μπάλα μετακινείται στο πλάι.

Ο forward μαζί με τον guard της δυνατής πλευράς (2/4) στήνουν αστραπιαία ένα double team στην περίμετρο.  Ο Center (5) τοποθετεί το κορμί του με τέτοιον τρόπο ώστε να ελέγχει την εισαγωγική πάσα στην ρακέτα, ενώ ο (1) παίζει «άρνηση» (από μπροστά δηλαδή) απαγορεύοντας την εύκολη κοντινή πάσα στην περιφέρεια. Με παρόμοιο σκεπτικό (άρνηση) ο (3) προσπαθεί να δυσκολέψει την επικοινωνία ανάμεσα στον παίκτη που έχει την μπάλα και σε εκείνον του High Post. Η ασφαλέστερη επιλογή για την επίθεση είναι η skip πάσα στον αμαρκάριστο αθλητή της αδύνατης πλευράς (3) – παρόλα αυτά κάτι τέτοιο συνήθως εμφανίζει υψηλό ποσοστό αποτυχίας. Προσέξτε το σχήμα – στην εν λόγω «διαδρομή» παρεμβάλλονται τουλάχιστον τρεις αμυντικοί.

• Η μπάλα μετακινείται στην γωνία

Αντίστοιχα η παγίδα υλοποιείται ξανά από τους δύο μπασκετμπολίστες της δυνατής πλευράς (2/4). Οι (5), (1) αρνούνται με την σειρά του τις κοντινές πάσες στην περιφέρεια και στο Post, ενώ ο αμυντικός της αδύνατης πλευράς (3) προσπαθεί να προβλέψει σε ποιος από τους δυο επιθετικούς θα καταλήξει η μπάλα. Η κύρια ευθύνη του είναι να αποτρέψει τα κοψίματα προς το καλάθι – έτσι βυθίζεται προς το ζωγραφιστό, ρισκάροντας σε ένα βαθμό το τρίποντο.

• Η μπάλα εισάγεται στην εσωτερική γωνία – Post

Θυμηθείτε τι κουβεντιάζαμε νωρίτερα – ο σκοπός μας είναι να αποτρέψουμε την μπάλα να πλησιάσει προς το καλάθι. Για αυτό η συγκεκριμένη παγίδα ενεργοποιείται πάντοτε και υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις. Στο double team συμμετέχουν ο Center (5) και ο forward που βρίσκεται πιο κοντά στην μπάλα (3). Ο guard της δυνατής πλευράς (1) αρνείται την εύκολη πάσα στην περιφέρεια, παίζοντας μπροστά από τον αντίπαλο του. Εδώ η ευθύνη φύλαξης της ρακέτας περνάει αυτόματα στον forward της αδύνατης πλευράς (4). Ο αμυντικός που περισσεύει (2) λειτουργεί και πάλι ως ασφαλιστική δικλείδα, ελέγχοντας τις skip πάσες. Το μοναδικό πράγμα που απασχολεί την άμυνα σε αυτή την περίπτωση, είναι η επιστροφή της μπάλας στην περίμετρο ώστε η ζώνη να επανέλθει στην αρχική της διάταξη.   

• Παγίδα στο κέντρο του γηπέδου.

Η αγαπημένη μου προσωπικά παραλλαγή, η οποία δυστυχώς δεν χρησιμοποιείται πολύ συχνά εξαιτίας του υψηλού ρίσκου που περιέχει. Μόλις ο αντίπαλος Point guard περάσει το κέντρο, οι δυο περιφερειακοί (1/2) τρέχουν και στήνουν τάχιστα ένα double team όσο πιο μακριά γίνεται από την γραμμή του τριπόντου. Παράλληλα οι δυο forwards (3/4) αρνούνται τις προφανείς, εύκολες πάσες στην περίμετρο. Βέβαια η δυσκολότερη δουλειά ανήκει στον Center (5), καθώς οφείλει να μαρκάρει ταυτόχρονα δύο διαφορετικούς επιθετικούς. Το στοίχημα για τον τελευταίο είναι να προβλέψει με επιτυχία, που ακριβώς θα καταλήξει η μπάλα και να δράσει αναλόγως.