Γιασικεβίτσιους: «Είμαι τυχερός γιατί με κοούτσαραν Πασκουάλ και Ομπράντοβιτς»

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους μέχρι πριν από λίγα χρόνια μάγευε εντός παρκέ. Μέχρι που πήρε την απόφαση να βγάλει τα αθλητικά του παπούτσια, να φορέσει κουστούμι και να πάρει ανά χείρας το γνωστό πινακάκι των προπονητών ευρισκόμενος πια στην άκρη του πάγκου. Στο ειδικό βίντεο αφιέρωμα που του έκανε η Ευρωλίγκα, ο Σάρας αναφέρεται στη νέα ζωή του προπονητή της Ζαλγκίρις, έβγαλε το καπέλο στο «έργο» των Τσάβι Πασκουάλ και Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μίλησε για τα πλεονεκτήματα που έχει το γεγονός ότι τελείωσε πρόσφατα την καριέρα του.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Λιθουανός κόουτς:

«Ήμουν τυχερός, γιατί στα τελευταία 2-3 χρόνιας μου ως παίκτης με κοούτσαραν οι Πασκουάλ και Ομπράντοβιτς. Δεν είχα μεγάλο ενδιαφέρον τότε για την προπονητική, αλλά ξεκίνησα να σκέφτομαι γιατί κάνουν αυτό, γιατί σκέφτονται το άλλο και έτσι ξεκίνησα να μαθαίνω από αυτούς. Θεωρώ πως έχω πλεονέκτημα επειδή τελείωσα πρόσφατα την καριέρα μου. Ακόμη κι όταν ετοιμάζω το πλάνο ενός ματς υπάρχουν αντίπαλοι που είχα υπάρξει αντίπαλος. Μου είναι πιο εύκολο», δήλωσε αρχικά ο Σάρας.

Για τα καθήκοντά του: «Έχω να ασχοληθώ με τόσα πράγματα. Με ταξίδια, με τα media. Σε κάποιες απαντήσεις που δίνω προσπαθώ να μπω στη θέση του οπαδού και να του εξηγήσω τι μπάσκετ θέλουμε να παίξουμε. Για αυτούς παίζεις. Έχω 2-3 πράγματα στο μυαλό μου. Αν το πρώτο δεν δουλέψει, πηγαίνω απευθείας στο δεύτερο και ενδεχομένως και στο τρίτο. Αν ούτε αυτό δουλέψει, τότε σημαίνει πως εκείνο το βράδυ δεν ήταν αρκετά καλή η ομάδα μου. Προχωράς και βελτιώνεσαι».

Για τον τρόπο που βιώνει τα ματς: «Όταν γίνεται το τζάμπολ ξεχνάς τα πάντα. Σκέφτομαι μόνο την επόμενη κατοχή και πως θα δώσω τις απαραίτητες πληροφορίες στους παίκτες μου, ειδικά σε όσους κάθονται στον πάγκο ώστε όταν μπουν στο παρκέ να μην κάνουν το ίδιο λάθος. Προσπαθώ να εξηγώ στον εαυτό μου κάθε απόφαση είτε για τις αλλαγές που κάνω είτε για το σύστημα που παίζουμε. Είμαι σκληρός με τον εαυτό μου και με τους παίκτες μου. Βάζω στον εαυτό μου τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση που μπορώ. Έχω υψηλές προσδοκίες. Προσπαθώ να διδάξω τους παίκτες μου και να τους πείσω να πιεστούν και αυτοί».

Για την περσινή πρόκριση στο Final 4: «Όταν προχωράς παιχνίδι με παιχνίδι και φτάνεις στο στόχο είναι λογικό να αναδυθούν συναισθήματα. Είναι πολύ δύσκολο να πας στο Final 4 ειδικά για μία ομάδα όπως η Ζαλγκίρις. Το επάγγελμα του προπονητή δεν είναι εύκολο. Ταξίδια, προετοιμασία, τα αποτελέσματα φυσικά. Είμαι τυχερός γιατί έχω μία υπέροχη οικογένεια, τα παιδιά μου κατανοούν ότι υπάρχουν κάποια διαστήματα που δεν βλέπουν τον πατέρα τους».

Για το δρόμο που ακολούθησε: «Δεν υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι για να φτάσεις στην επιτυχία. Το πιο σημαντικό που έχω μάθει είναι πως δεν είναι θέμα των όσων ξέρεις, αλλά των όσων μπορούν να καταλάβουν οι παίκτες σου γιατί αυτοί αποφασίζουν. Οι πληροφορίες έχουν αξία, αλλά πρέπει να καταλαβαίνεις τους παίκτες και να μην ψάχνεις; δικαιολογίες».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…