Παναθηναϊκός Vs Armani: Η ανάλυση του αγωνιστικού προφίλ των Ιταλών (vid)

Τις τελευταίες ώρες οι εξελίξεις στον μπασκετικό Παναθηναϊκό είναι πραγματικά καταιγιστικές. Ο Javi Pascual απολύθηκε και σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δημοσιεύματα, υπάρχει οριστική συμφωνία με τον Rick Pitino, ο οποίος θα καθίσει για πρώτη φορά στον πάγκο του οργανισμού στον αγώνα με την Cska. Η απόφαση της διοίκησης αντιπροσωπεύει το λεγόμενο «ηλεκτροσόκ», που τόσο μας αρέσει να διαβάζουμε και να γράφουμε. Μέσα σε όλα αυτά, ο σύλλογος καλείται απόψε το βράδυ να αντιμετωπίσει την φιλόδοξη Armani στο ΟΑΚΑ. Μην ανησυχείτε όμως για τίποτα – η κατάλληλη αφήγηση έχει ήδη προκατασκευαστεί. Μην έχετε καμία αμφιβολία περί αυτού. Αν οι Πράσινοι κερδίσουν τότε το «ηλεκτροσόκ» ήταν η ενδεδειγμένη κίνηση, επειδή ξύπνησε τους παίκτες από τον λήθαργο κτλ. Σε αντίθεση περίπτωση, τα προβλήματα μάλλον είναι διαφορετικής φύσης, χρειάζονται πιο ριζοσπαστικές αλλαγές και πάει λέγοντας. Ξέρετε η κρίση μας σχετικά με την αρνητική ή θετική επιρροή της αποπομπής του Καταλανού τεχνικού στο παρών, θα έπρεπε κανονικά να είναι ανεξάρτητη από το αποτέλεσμα του σημερινού παιχνιδιού – ειδάλλως μεροληπτούμε υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Ένα ακόμη καλό παράδειγμα της νοητικής μάστιγας που ονομάζεται πρωτοκαθεδρία των συμπερασμάτων έναντι των επιχειρημάτων.

Η αναμέτρηση μοιάζει να έχει αποκτήσει χαρακτήρα τελικού για αμφότερες της ομάδες. Οι γηπεδούχοι δεν διαθέτουν περιθώρια για άλλες εντός έδρας απώλειες, καθώς κινδυνεύουν να τεθούν εκτός του μεγάλου στόχου της οκτάδας. Από την άλλη οι φιλοξενούμενοι βρίσκονται σε περίπου παρόμοια κατάσταση και μάλιστα προέρχονται, από μια κακή ήττα στο Μιλάνο κόντρα στην Bayern.

Πως αναμένουμε να εξελιχθεί ο αγώνας; Δύσκολο να εκτιμήσουμε – η Armani αποτελεί την προσωποποίηση της αστάθειας. Στην καλή της μέρα μπορεί να κερδίσει (σχεδόν) τον οποιοδήποτε. Στην κακή της υπάρχει πιθανότητα να χάσει από εμένα και τους φίλους μου, που μαζευόμαστε κάθε Σάββατο στην παραλία της Θεσσαλονίκης και υποκρινόμαστε πως παίζουμε μπάσκετ. Σε γενικές γραμμές στηρίζεται υπερβολικά στην επίθεση της – σκοράρει 100,2 πόντους ανά 100 κατοχές (7^η θέση), ενώ αγαπά αρκετά το σουτ τριών πόντων. Εκτελεί περίπου 28 τρίποντα ανά παιχνίδι (2^η πίσω μόνο από την Χίμκι) και ευστοχεί 38,32% εξ’ αυτών. Το ποσοστό της είναι μια χαρά και δικαιολογεί αυτήν την σχέση πάθους με το μακρινό σουτ. Σκεφτείτε ότι παράγει το 38,1% των πόντων της διαμέσου αυτού του τρόπου – ένα νούμερο που της επιτρέπει να στρογγυλοκάθεται στην δεύτερη θέση της σχετικής λίστας. Οι Ιταλοί φαντάζουν ως ένα μέτριο σύνολο – τοποθετούνται περίπου στην μέση της κατάταξης, σε όλες σχεδόν τις σημαντικές στατιστικές κατηγορίες (efg%/TS%).

Κατά την γνώμη μου, υπάρχου δύο βασικά ζητήματα για τον Παναθηναϊκό. Το πρώτο αφορά την αντιμετώπιση του Mike James. Όλοι φυσικά γνωρίζουμε ότι όταν τα πράγματα σκουραίνουν ο Pianigiani δίνει την μπάλα στον Αμερικανό, ο οποίος οφείλει να κάνει κάτι. Το σχέδιο κάποιες φορές πετυχαίνει – κάποιες άλλες όχι. Οι γηπεδούχοι διαθέτουν ευτυχώς τα αμυντικά εργαλεία για να τον περιορίσουν σε καταστάσεις απομόνωσης (Θανάσης/Καλάθης). Το θέμα είναι τι γίνεται με το pick n roll.

Ο James αντιπροσωπεύει έναν εραστή του midrange σουτ. Σουτάρει πολύ και με ικανοποιητικά ποσοστά από μέση απόσταση. Οι σύγχρονες άμυνες (ειδικά στο ΝΒΑ) έχουν σχεδιαστεί για παραχωρούν την συγκεκριμένη προσπάθεια στον αντίπαλο, με δεδομένη την μικρή στατιστική της αξία. Η εν λόγω τακτική δεν θα δουλέψει απέναντι στον Mike. Ο Ολυμπιακός την δοκίμασε νωρίτερα στη σεζόν χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

https://streamable.com/1b3hj

Ο Αμερικανός έχει την δυνατότητα να ευστοχεί σε αυτήν την εκτέλεση όλο το βράδυ. Προσέξτε πως ο Milutinov πέφτει προς τα πίσω (drop back) για να προστατέψει την ρακέτα. Η άμυνα του Τρυφιλιού απαγορεύεται να του αφήσει τόσο χώρο – άπαξ και συνδεθεί με το καλάθι, τα πράγματα ενδέχεται να δυσκολέψουν αρκετά . Η απόδοση του διδύμου Lasme/Gist αναμένεται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο σε αυτόν τον τομέα. Επίσης καλό θα ήταν να μην αγωνιστούν οι Βουγιούκας/Παπαγιάννης ταυτόχρονα με τον James.

Το δεύτερο ζήτημα σχετίζεται με την ικανότητα των Ιταλών στο επιθετικό rebound. Για την ακρίβεια αποτελούν την πέμπτη καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης – κατεβάζουν το 33,7% των διαθέσιμων σε κάθε παιχνίδι. Εάν οι Πράσινοι δεν διασφαλίσουν το αμυντικό rebound, τότε δεν θα μπορέσουν να αμυνθούν αποτελεσματικά – ως γνωστόν η άμυνα τελειώνει στο rebound – και σε συνδυασμό με τις δυσλειτουργίες της επίθεσης τους, θα κινδυνέψουν να χάσουν τον  αγώνα. Τεράστια προσοχή λοιπόν στην μάχη των αιθέρων.