Από την Ρωσία με αγάπη

Ο Παναθηναϊκός ταξιδεύει αυτήν την εβδομάδα στην Μόσχα, όπου την Παρασκευή θα αντιμετωπίσει την λαβωμένη Khimki του Γιώργου Μπαρτζώκα. Η κατάσταση στο εσωτερικό της ομάδας μοιάζει οριακή, καθώς τα μέχρι τώρα αποτελέσματα στις εκτός έδρας αναμετρήσεις προκαλούν ανησυχία και έντονο προβληματισμό στην ελληνική μπασκετική κοινωνία. Οι Πράσινοι μοιάζουν να έχουν ζητήματα αυτοπεποίθησης όταν αγωνίζονται μακριά από το φιλόξενο κάστρο της Αθήνας – τουλάχιστον αυτό καταδεικνύουν οι πρόσφατες απογοητευτικές εμφανίσεις τους, κόντρα στις Baskonia/Efes. Ξέρετε, η συναισθηματική νοημοσύνη λειτουργεί συχνά ως δίκοπο μαχαίρι.

Η επικείμενη αναμέτρηση με την Khimki αποτελεί ταυτόχρονα ευκαιρία, αλλά και υποχρέωση για το Τριφύλλι. Αφενός ο τραυματισμός της ατμομηχανής που ακούει στο όνομα Alexey Shved υπονομεύει σοβαρά την δυναμική των Ρώσων, επηρεάζοντας αρνητικά τις όποιες πιθανότητες τους για νίκη. Αφετέρου βέβαια προσδίδει αναγκαστικά στον αγώνα  τον άβολο χαρακτήρα του «πρέπει». Οι φιλοξενούμενοι οφείλουν να διαχειριστούν πνευματικά τον τίτλο του φαβορί, απέναντι σε ένα αντίπαλο που θα παραταχθεί χωρίς τον αδιαμφισβήτητα καλύτερο του μπασκετμπολίστα. Η καινούρια αυτή συνθήκη απαιτεί και διαφοροποίηση της προσέγγισης από την πλευρά του Javi Pascual. Η λογική «δεν είμαστε φαβορί» δεν επαρκεί στην συγκεκριμένη περίπτωση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη τα σημεία κλειδιά είναι τρία:

• Η άμυνα στο Post.Ο Shved είναι ο μπασκετμπολίστας με το μεγαλύτερο usage rate (37,3%) στην Ευρώπη (δηλαδή το ποσοστό των συνολικών κατοχών της ομάδας του, που καταναλώνει ο ίδιος). Οι 17,8 προσπάθειες του ανά αγώνα θα διαμοιραστούν υποχρεωτικά στους υπόλοιπους. Σε ποιους όμως;

Πρώτος υποψήφιος είναι ο Jordan Mickey, ο οποίος ακολουθεί τον Shved σε usage rate (27,9%). Δεύτερος ενδεχομένως να είναι ο Antony Gill. Θεωρώ αρκετά πιθανό ότι ο Μπαρτζώκας θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την δεδομένη αδυναμία των Πρασίνων στην Post άμυνα – κάτι που μάλιστα ενισχύεται από την απουσία του σημαντικότερου του δημιουργού στο 5v5. Περιμένω να δω λιγότερο pick n roll από τους Ρώσους και παραπάνω παιχνίδι με πλάτη.

Με βάση το εν λόγω συμπέρασμα, νομίζω ότι έφτασε η ώρα να εξεταστεί η πιθανότητα των double teams στο post – ειδικά όταν αμύνονται παίκτες όπως οι Lojeski/Thomas – με ταυτόχρονη ενεργοποίηση περιστροφών στα μετόπισθεν. Στόχος είναι να δυσχερανθεί όσο το δυνατόν περισσότερο, η σύνδεση των αντίπαλων ψηλών με το καλάθι.  Η τακτική φυσικά δεν μπορεί να εφαρμοστεί επί 40 λεπτά και τα χρονικά διαστήματα πρέπει να επιλεγούν προσεκτικά. Η αρχή της αναμέτρησης – όταν τα πόδια είναι ακόμα φρέσκα – φαντάζει ως το κατάλληλο σημείο.

• Ο έλεγχος του ρυθμού. Κατά την άποψη μου η Khimki θα προσπαθήσει να υπερκεράσει το έλλειμμα δημιουργίας που συνεπάγεται η απουσία του Shved, προσπαθώντας να αποφύγει το μισό γήπεδο. Θα δοκιμάσει να τρέξει περισσότερο από όσο συνηθίζει (pace=69,1). Κανονικά οι Πράσινοι εμφανίζουν μεγαλύτερο αριθμό κατοχών μέχρι τώρα στην διοργάνωση (pace= 71,3), όμως εδώ αντιμετωπίζουμε μια ιδιαίτερη κατάσταση. Οι παίκτες του Pascual καλούνται να ελέγξουν τον ρυθμό – προσέξτε, ελέγχω βέβαια τον ρυθμό δεν σημαίνει απαραίτητα παίζω αργά. Σημαίνει πως εγώ επιλέγω πότε θα τρέξω και πότε όχι, χωρίς να παρασύρομαι από τις ορέξεις του αντιπάλου. Η ελληνική ομάδα ευεργετείται από τις υψηλές κατοχές, καθώς η επίθεση της είναι προβλέψιμη λόγω της ασταθούς περιφερειακής απειλής. Οφείλει να αναζητήσει ξανά εύκολους πόντους στο transition, περιορίζοντας όσο μπορεί τους γηπεδούχους. Αυτό μεταφράζεται σε καλές επιστροφές και σωστή χρήση των φάουλ.

• Η πίεση στα αντίπαλα guard. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να εκμεταλλευτεί την λειψανδρία τους κοντούς της Khimki, πιέζοντας τους χειριστές της σε όλο το μήκος του παρκέ. Σκοπός είναι να τους κουράσει και να τους εκνευρίσει, οδηγώντας τους σε λάθη που θα πυροδοτήσουν το ανοιχτό γήπεδο. Το δίδυμο των Θανάση/Καλάθη αναμένεται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο προς αυτήν την κατεύθυνση.