Buducnost VS Παναθηναϊκός: Μια από τα ίδια για το Τριφύλλι (vids)

Ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε περισσότερο από το αναμενόμενο για να κάμψει την αντίσταση της Buducnost, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Εντάξει εδώ που τα λέμε δεν του βγήκε ακριβώς η ψυχή – παρόλα αυτά οι εντυπώσεις από την εμφάνιση του απέναντι στους νεοφώτιστους Μαυροβούνιους δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, υπάρχουν δυο τρόποι για να αναγνώσει κανείς το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Για όσους επιμένουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, αρκεί το γεγονός πως οι Πράσινοι κατέκτησαν το πρώτο τους διπλό στην φετινή διοργάνωση και μάλιστα σε ένα παιχνίδι που είχε ξεκάθαρα τον χαρακτήρα του «πρέπει». Καμία απολύτως ομάδα που στοχεύει ψηλά δεν διαθέτει την πολυτέλεια να προσπερνάει τους αγώνες με τέτοιους χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν σύλλογο που – επί εποχής Javi Pascual – δεν αποτελεί υπόδειγμα σταθερότητας στις εκτός έδρας αναμετρήσεις.

Για την πληγωμένη άμυνα

Η άλλη όψη του νομίσματος αφορά τα επαναλαμβανόμενα – και σε ένα βαθμό πλέον προβλέψιμα – προβλήματα που αντιμετώπισαν ξανά οι Πράσινοι. Η επιστροφή του Lojeski προσέδωσε αναμφίβολα έναν διαφορετικό αέρα στην επίθεση, όμως στην άμυνα οι παίκτες του Καταλανού coach τα έκαναν για ακόμα μια φορά σαλάτα. Ο σοφός λαός μας αναφέρει ότι «σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση» – προσεγγίζουμε δηλαδή ένα κρίσιμο σημείο που η συχνότητα με την οποία λαμβάνουν χώρα ορισμένα φαινόμενα, αρχίζει να γίνεται ανησυχητική. Από την αρχή της σεζόν οι αντίπαλοι ψηλοί στήνουν σταθερά το δικό τους πάρτι στην ρακέτα του Τριφυλλιού, με το δίδυμο Lasme/Gist να δείχνει ανήμπορο να αντιδράσει (θυμηθείτε τους Black/ Davies/ Fischer/ Booker). Φυσικά η ευθύνη δεν είναι αποκλειστικά δική τους – η άμυνα του Παναθηναϊκού στο Post είναι συνολικά κακή. Την Παρασκευή ήταν η σειρά του Omic – σκόραρε 16 πόντους (με 7/10 σουτ) κατέβασε 10 rebound και γενικά αποτέλεσε μια μόνιμη πηγή κινδύνου για τα πράσινα μετόπισθεν.

Επιπλέον χάθηκε για πολλοστή φορά η μάχη των αιθέρων (rebound 35-31 υπέρ της Buducnost), στοιχείο που επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την εν λόγω κατάσταση. Το πραγματικό ενδιαφέρον ερώτημα κατά την άποψη μου, είναι ο τρόπος μασκαρέματος της αδυναμίας που συζητάμε – μπορεί να επιλυθεί εσωτερικά ή θα απαιτηθεί εξωτερική παρέμβαση; (μεταγραφή). Αυτή την στιγμή είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα – το δείγμα των πέντε αγώνων είναι υπερβολικά μικρό. Ο χρόνος θα δείξει. Πάντως η άμυνα στο Post πρέπει άμεσα να βελτιωθεί.

Για την επίθεση

Η επίθεση δούλεψε ξανά σε ικανοποιητικό για την εποχή βαθμό, παρουσιάζοντας μας τις γνωστές αρετές που χαρακτηρίζουν συλλογικά το ρόστερ.

Εδώ μετά το αρχικό Hand Off μεταξύ Καλάθη/ Παπαπέτρου, ο Lasme ανεβαίνει στην περιφέρεια για να δώσει ένα screen στην μπάλα. Η κίνηση όμως του Έλληνα guard κατά μήκος της baseline (loop), τον απελευθερώνει στιγμιαία από τον προσωπικό του αντίπαλου και οδηγεί σε ένα εύκολο lay up.

Hand Off μεταξύ Gist/Lojeski, με τον τελευταίο να εκμεταλλεύεται την αδράνεια της Buducnost έπειτα από το screen του Thomas και να εφορμά προς τα μέσα. Ο Παπαπέτρου υποδέχεται την μπάλα στην γωνία και επιτίθεται εξαιρετικά στην close out άμυνα, φτάνοντας μέχρι το καλάθι.

Μια εντυπωσιακή αλληλουχία δράσεων (Weave = συνεχόμενα περιμετρικά Hand Offs που ακολουθούνται από screens στην μπάλα) που καταλήγει στο βροντερό κάρφωμα του Gist. Ο σκοπός του συγκεκριμένου play, είναι να αναγκάσει ολόκληρη στην ομάδα να εισέλθει σε διαδικασία κίνησης και να οδηγήσει τον χειριστή σε κάθετη διείσδυση στον κεντρικό διάδρομο, με την μπάλα στο δυνατό του χέρι (δείτε τον Καλάθη).

Τα περίφημα sideline triangles του Pascual. Δύο διαδοχικά flare screens του Gist στον Lojeski (με αντίθετη φορά) έχουν ως αποτέλεσμα το ελεύθερο τρίποντο του Βέλγου από την γωνία.

Για τον Γιώργο Παπαγιάννη

Τα αμυντικά ζητήματα του Παναθηναϊκού ενδεχομένως μπορούν να αντιμετωπιστούν σε κάποιο βαθμό (δύσκολα θα λυθούν εξ ολοκλήρου), με την εναλλακτική επιλογή που ακούει στο όνομα Γιώργος Παπαγιάννης. Το τεράστιο μέγεθος του και τα μακριά του άκρα του επιτρέπουν ουσιαστικά να κρύβει το οπτικό πεδίο των επιθετικών, μετατρέποντας το ζωγραφιστό σε κάποιο είδους ναρκοπέδιο. Η συνεισφορά του στα μετόπισθεν την Παρασκευή, αποτελεί μια καλή αφορμή συγκρατημένης αισιοδοξίας για το μέλλον.