Ο Ναν, ο Βεζένκοφ και οι λεπτομέρειες του «πράσινου» super deal

Ο Κέντρικ Ναν μετατράπηκε σε «Μίδας» της Euroleague. Το super deal των 4.500.000 ευρώ τον χρόνο, έως το καλοκαίρι του 2028 και το κλειστό τριετές συμβόλαιο το οποίο δεν περιέχει NBA out, τον έκαναν τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Παναθηναϊκός φρόντισε να διατηρήσει στο ρόστερ του τον απόλυτο super star του. Και να έχει εκείνος τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για το μέλλον του Αμερικανού γκαρντ. Εξασφαλίζοντας με την ανωτέρω συμφωνία πως… δεν θα πάει πουθενά.

Διαβάστε επίσης: Η μεγάλη ατάκα του Μεντιλίμπαρ και το «σκούπισμα»

Μέχρι πρότινος ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της Euroleague ήταν ο Σάσα Βεζένκοφ. Με τα 3,7 εκατομμύρια ευρώ που έχειν λαμβάνειν από τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, ο Ναν τον ξεπέρασε. Και αυτό ήταν, μεταξύ άλλων, επιθυμία της μανατζερικής στέγης του σταρ του «τριφυλλιού». Της Wasserman.

Η εταιρεία η οποία διαχειρίζεται, εδώ και δύο μήνες, τα δικαιώματα του Ναν πίεσε τον Παναθηναϊκό προς την κατεύθυνση της αύξησης των αποδοχών του πελάτη της, ούτως ώστε εκείνος να γίνει ο παίκτης με τις υψηλότερες αποδοχές στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός προφανώς δεν ήθελε να χάσει το καλύτερο κομμάτι του παζλ του. Και έκανε πράξη τα «θέλω» του παίκτη, κάνοντάς του μία… τρελή πρόταση την οποία ουδείς μπορεί να αρνηθεί στην Ευρώπη.

Με τον Ναν να γνωρίζει και κάτι ακόμα: Ότι τέτοιο κλειστό τριετές συμβόλαιο, στα 29 προς 30 του έτη, δεν θα μπορέσει τόσο εύκολα να βρει τα επόμενα χρόνια. Και ειδικά σε άλλη ομάδα της Euroleague. Καθώς πλέον βρίσκεται στο pick της καριέρας του και δεν θα μπορέσει να βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο για πολλά χρόνια ακόμα. Με τον ίδιο, κιόλας, να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον, σαν το ΟΑΚΑ και τον Παναθηναϊκό, το οποίο νιώθει σαν το σπίτι του και γουστάρει να βρίσκεται και να αγωνίζεται.

Οι ανταγωνιστές που… έρχονται

Στο ευρωπαϊκό μπάσκετ βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση περί ενδεχόμενης επιστροφής ενός κολοσσού του αθλήματος στη Euroleague. Ο λόγος φυσικά για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Το τελευταίο διάστημα η ρωσική αρκούδα έχει αρχίσει ξανά να ρίχνει αρκετό χρήμα, με σκοπό να ενισχυθεί, να γίνει η κραταιά δύναμη του παρελθόντος και να επιστρέψει στην κορυφαία διοργάνωση έχοντας όλα τα εφόδια για να πρωταγωνιστήσει ξανά.

Προφανώς, τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται εν εξελίξει. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πιθανή γίνεται μία επιστροφή της ΤΣΣΚΑ, η οποία δεν πρόκειται να μείνει και για… πάντα εκτός νυμφώνος. Η Euroleague επιθυμεί διακαώς την επιστροφή ενός τέτοιου brand name στους κόλπους της και κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να γυρίσει η ρωσική ομάδα όσο γίνεται πιο σύντομα.

Όπως είναι λογικό, στην πιθανότητα αύξησης του ανταγωνισμού μέσω επιστροφής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, οι ομάδες της Euroleague προσπαθούν να θωρακίσουν τα ρόστερ τους με όση περισσότερη ποιότητα γίνεται. Και δη σύλλογοι όπως ο Παναθηναϊκός, που διεκδικεί πλέον κάθε χρόνο την κορυφή στο τουρνουά, οφείλουν να διατηρούν τα μεγάλα project τους (ο Ναν είναι με διαφορά το καλύτερο), με σκοπό να συνεχίσουν να πρωταγωνιστούν στη διοργάνωση.

«Φάκελος» Salary Cap

Στη ζωή μας έχει αρχίσει να μπαίνει, αργά και σταδιακά, το Salary Cap. Μέχρι να εφαρμοστεί πλήρως στη Euroleague, θα υπάρξει μία μεταβατική περίοδος τριών χρόνων. Το αν το Salary Cap επηρεάσει το «χρυσό» συμβόλαιο του Ναν στο μέλλον, ουδείς το γνωρίζει.

Δείτε μερικές από τις λεπτομέρειες του Salary Cap, το οποίο αλλάζει το τοπίο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ:

1. Θα υπάρχει μίνιμουμ μπάτζετ (LRL) που θα καθορίζεται από το 32% των εσόδων των ομάδων. Με απλά λόγια, κάθε ομάδα, με βάση τα δηλωμένα έσοδα, θα πρέπει να έχει ένα ελάχιστο μπάτζετ για τους μισθούς των παικτών. Αυτό σημαίνει ότι αν μία ομάδα έχει έσοδα 10 εκατ. ευρώ, πρέπει να έχει μπάτζετ τουλάχιστον 3.2 εκατ. ευρώ για τους μισθούς των παικτών.

2. Μέσο επίπεδο αμοιβών (BRL). Αποτελεί τον μέσο όρο που πρέπει να κινηθεί το μπάτζετ μίας ομάδας, που θα βγαίνει από το 40% των δηλωμένων εσόδων (άρα αν έχει έσοδα 10 εκατ. ευρώ ο μέσος όρος είναι 4 εκατ. ευρώ, αν έχει 20 εκατ. ευρώ έσοδα τότε πρέπει να έχουν μέσο όρο μπάτζετ 8 εκατ. ευρώ κτλ).

Οι ομάδες θα μπορούν να ξεπεράσουν αυτό το όριο για χάρη δύο Anchor Players (δύο σταρ δηλαδή), δύο παικτών κάτω των 23 ετών, παικτών που έχουν κλείσει τουλάχιστον 3 χρόνια στην ομάδα και τραυματίες, αλλά και κάποιων παικτών που θα αμείβονται ακριβώς με τον μέσο όρο του μπάτζετ, που ορίζεται από την χαμηλότερα και υψηλότερα αμειβόμενο παίκτη τους. Για παράδειγμα, αν μία ομάδα έχει έναν παίκτη που παίρνει 100.000 ευρώ (χαμηλότερα αμειβόμενος παίκτης) και έναν παίκτη που παίρνει 1 εκατ. ευρώ (υψηλότερα αμειβόμενος παίκτης), αυτό σημαίνει ότι εξαιρείται από το salary cap ένας παίκτης που αμείβεται με 550.000 ευρώ.

MUST READ

Το προφίλ της Σάλτσμπουργκ – Τα μεγάλα αστέρια και η πορεία των Αυστριακών στο Youth League (vids)

3. Μέγιστο επίπεδο αμοιβών (HRL): Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ορίζεται salary cap. Το μέγιστο ποσό δηλαδή που μπορεί να αποτελεί το μπάτζετ μίας ομάδας, που θα είναι ένα νούμερο που θα προκύπτει από το 60% των εσόδων. Αν δηλαδή μία ομάδα έχει έσοδα 20 εκατ. ευρώ, το μπάτζετ της δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 12 εκατ. ευρώ. Και εδώ όμως ισχύει ότι οι ομάδες μπορούν να ξεπεράσουν αυτό το όριο για χάρη δύο Anchor Players (δύο σταρ δηλαδή), δύο παικτών κάτω των 23 ετών, παικτών που έχουν κλείσει τουλάχιστον 3 χρόνια στην ομάδα και τραυματίες, αλλά και κάποιων παικτών που θα αμείβονται ακριβώς με τον μέσο όρο του μπάτζετ, που ορίζεται από την χαμηλότερα και υψηλότερα αμειβόμενο παίκτη τους.