Μπαρτζώκας: «Δεν μου αρέσει η εικόνα μου στο παρκέ – Παλιά γύριζα σπίτι και είχα υψηλή πίεση»

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι από τους κορυφαίους προπονητές στο ευρωπαϊκό στερέωμα, όμως ορισμένες φορές οι αντιδράσεις του είναι ιδιαίτερα έντονες και όπως ο ίδιος ο προπονητής του Ολυμπιακού είπε, αυτό είναι κάτι που δεν του αρέσει.

Ο Έλληνας προπονητής ήταν καλεσμένος στο Monday FC και μίλησε για αυτό, αλλά και τις σχέσεις που έχει με τους παίκτες του, ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στον Γιαννούλη Λαρεντζάκη.

Διαβάστε επίσης: Η ειδική κατάσταση για την κατάταξη 5-8, η κόντρα Ατρόμητου-Παναιτωλικού και ο μεγάλος κίνδυνος για τον Άρη

Αναλυτικά όσα είπε ο Μπαρτζώκας:

«Δεν μου αρέσει καθόλου η εικόνα μου, πώς να μου αρέσει; Προσπαθώ να τη βελτιώσω. Κάποιες φορές τα καταφέρνω, κάποιες όχι. Όταν με βλέπετε σε ένταση, έχω πρόβλημα με την προσέγγισή της ομάδας μου, όχι με τον αντίπαλο. Δεν με πειράζει ο αντίπαλος. Δεν με ενοχλεί ο διαιτητής. Αλλά άμα βλέπω τελειώς λάθος προσέγγιση και τότε θυμώνω αρκετά. Πιο πολύ απελπισία είναι, παρά θυμός.
Ναι ίσως είναι επιλογή το να θυμώνουμε συχνά. Στο παρελθόν, στην πρώτη μου απόπειρα με την Ολύμπια Λάρισας σε τρία πολύ ωραία χρόνια, έλεγαν για την Ολύμπια ψυχραιμία μου. Γύριζα σπίτι, μέτραγα την αρτηριακή πίεση ήταν 9-15. Όσες φορές εξωτερίκευα την ένταση και τον θυμό μου, η πίεση ήταν 11-7. Έτσι κατάλαβα ότι το να εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου συχνά είναι ενοχλητικό για την εικόνα σου, αλλά για την υγεία σου είναι καλύτερο.

Ενοχλεί και δικαίως τους περισσότερους παίκτες η ένταση στους πάγκους. Αν είσαι επιθετικός, επικριτικός σε ένα παίκτη και το παιχνίδι το βλέπει από την τηλεόραση η μαμά του, ο μπαμπάς του, η κοπέλα του, ο κύκλος, αυτός σίγουρα δεν θα νιώθει καλά. Το καταλαβαίνω απόλυτα και είναι λάθος μου. Ευτυχώς ή δυστυχώς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ο προπονητής έχει μεγάλη σημασία, γιατί στο NBA είναι η λίγκα των παικτών. Δεν μπορείς να υψώσεις ποτέ τη φωνή σου στον σταρ της ομάδας, ούτε να του πεις τι να κάνει. Στο NBA κάποιες φορές ο παίκτης επιλέγει και την τακτική ή και τον συμπαίκτη σου.

Έχω άριστες σχέσεις με τον Παπανικολάου, τού έχω μεγάλη εκτίμηση. Την ώρα της έντασης ο παίκτης πρέπει να ακούσει από ‘μένα το οτιδήποτε και μπορώ να ακούσω και εγώ το οτιδήποτε χωρίς να παρεξηγηθώ. Υπάρχουν παίκτες, που τζογάρουν στο ματς. Ενώ έχει μια σίγουρη πάσα, κάνει κάτι άλλο.

Αυτός ο παίκτης σε προκαλεί και το ξέρουν και οι ίδιοι, οπότε υπήρχαν παίκτες που ήξερα από πριν ότι ήταν πολύ ευαίσθητοι να τους φωνάξεις.
Υπάρχουν όμως παίκτες, που γίνεται viral η σχέση που έχουμε, όπως με τον Λαρεντζάκη. Ο Λαρεντζάκης με τον τρόπο του θέλει να προκαλέσει την προσοχή του προπονητή. Χαίρεσαι πολύ να τον βλέπεις να παίζει με ψυχή, με πάθος, όταν όμως σε ένα συγκεκριμένο play έχει εντολή να κάνει μια πάσα και κάνει μια άλλη, σε προκαλεί».

Για το πόσο εμπνέει τους αθλητές του: «Η χημεία των ανθρώπων είναι πολύ σημαντική. Προσπαθείς να βρεις παίκτες που θα δεχτούν τον τρόπο παιχνιδιού που παίζει η ομάδα. Ένα αλτρουιστικό τρόπο που δεν έχουν τόσο σημασία τα νούμερα στους παίκτες, αλλά το πόσο εξυπηρετούν την ομάδα και το παιχνίδι. Αυτό για να το φτιάξεις πρέπει να βρεις τουλάχιστον 3-4 παίκτες οι οποίοι θα είναι ευχαριστημένοι με αυτό τον ρόλο και γύρω από αυτούς θα χτίσεις την φιλοσοφία. Πρέπει να βρεις 2-3 αλτρουιστές παίκτες που μετράει το πως λειτουργούν ακόμα και στα αποδυτήρια».

Για το αν ασχολείται με τους παίκτες του προσωπικά: «Παλαιότερα όχι τόσο. Έχω μια διαφορετική ηλικία από αυτούς, διαφορετικό τρόπο σκέψης. Έχουμε παίκτες που είναι από την Αμερική, από την Βουλγαρία ή από την Σερβία, ο καθένας έχει μεγαλώσει με ένα διαφορετικό τρόπο. Έχουμε ένα πολύ καλό front office στον Ολυμπιακό που μαθαίνει τα πάντα για τους παίκτες ακόμα και σε επίπεδο φιλίας. Συχνά ακούω κριτική γιατί δεν βάζω ένα παίκτη, γιατί δεν τον στηρίζω, ωστόσο κάποιοι δεν ξέρουν ότι μπορεί να έχει χωρίσει με την γυναίκα του ή ότι δεν βλέπει το παιδί του. Όταν έρχεται στην προπόνηση είναι χάλια. Στην δική μας ομάδα είναι ένα ολιγομελές τμήμα που ελέγχει αυτά τα πράγματα, αλλά είναι έμπειρο και έμπιστο, μπορεί να βοηθήσει τους παίκτες και να το μεταφέρει σε μένα. Τα ατομικά μίτινγκ τα κάνουμε όλο και περισσότερο. Είναι φαινόμενο της εποχής»

Για το προπονητικό team και τι δουλειά κάνει ο καθένας: «Το team είναι πολυμελές. Στο προπονητικό team είμαστε 5. Εγώ και 4 βοηθοί μου. Αυτοί έχουν διαφορετικό ρόλο ο καθένας. Μια από τις βασικές αιτίες που απέτυχα στην Μπαρτσελόνα είναι γιατί δεν με άφησαν να φέρω το staff μου. Πήρα μόνο έναν Έλληνα. Οι προπονητές που μου έδωσαν στην Μπαρτσελόνα ήταν ένας Κροάτης και ένας Καταλανός, αλλά δεν γνώριζαν το τρόπο που παίζω και το… πουλί πέταξε. Κάποιος μπορεί να πει ότι είσαι καλός προπονητής όσο καλοί είναι οι βοηθοί σου. Καθένας κάνει κάτι διαφορετικό. Και εγώ είμαι υπέρ αυτού. Θέλω να λένε την γνώμη τους ακόμα και για το τι κάνει ο γιατρός της ομάδας. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, έχουμε πολύ καλό staff».

Για το αν έχει αφήσει να περάσει κάποια άποψη των συνεργατών του: «Συνήθως παίρνω εγώ την ευθύνη. Ο γυμναστής μου λέει ποιον παίκτη να βγάλω γιατί είναι κουρασμένος, έχει κάνει μετρήσεις στο αίμα του και το ακούω. Αλλά είναι θέμα ενστίκτου και εμπειρίας».

Για τον πόσο αυστηρός είναι για τους κανόνες της ομάδας: «Είμαι αυστηρός όσον αφορά κανόνες που έχουμε στο αγωνιστικό κομμάτι. Δεν είμαι αυστηρός σε άλλα θέματα. Θέλω οι παίκτες μου να είναι ταλαντούχοι, εμπιστεύομαι τους point guard τι θέλουν να παίξουν, εγώ απλώς τοποθετώ τους παίκτες. Σίγουρα όμως βάζω κάποιες αρχές στο παιχνίδι».

MUST READ

And the Oscar goes to... Mendiball

Για το πόσο μοναχικό είναι να είσαι προπονητής: «Όντως έχει μεγάλη μοναξιά. Ένα παιχνίδι μπάσκετ σημαίνει ότι έχει προπόνηση την ημέρα του αγώνα το πρωί, έχει meeting συνεντεύξεις, χιλιάδες κόσμο. Όταν όμως γυρίζεις σπίτι έχει φοβερή μοναξιά. Έχουμε μεγάλη φθορά εμείς οι προπονητές».