Χρήστος Μπαφές και Σταύρος Ελληνιάδης μιλούν ενόψει του Final-4 και του τελικού του Conference League

Σε ρυθμούς ευρωπαϊκών τελικών κινούνται στον Ολυμπιακό, με τα τμήματα του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ και του χάντμπολ ανδρών, να διεκδικούν ευρωπαϊκό τίτλο.

Με αφορμή τους τρεις τελικούς, μίλησαν σήμερα (21/5) οι Χρήστος Μπαφές και Σταύρος Ελληνιάδης στον ραδιοφωνικό σταθμό «Κανάλι Ένα» και την εκπομπή «Πρωινό Soundtrack».

Διαβάστε επίσης: «Μάχη» Παναθηναϊκού και Μπάγερν για τον Πόρτερ- Τι αποκαλύπτουν οι Ισπανοί (pic,vids)

Μπαφές: «Δεν φοβόμαστε κανέναν αντίπαλο»

Έχει σπάσει το τηλέφωνο σου από τις κλήσεις αυτές τις ημέρες; «Όχι γιατί ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή ότι δεν πρόκειται να βρουν από εμένα ούτε ένα εισιτήριο και πραγματικά είναι το πρώτο Final Four στα εννιά που έχω πάει, που μάλιστα στα προηγούμενα έβρισκα ακόμη και 40 εισιτήρια, εφέτος δεν βρήκα ούτε ένα. Ήξερα τις δυσκολίες από πριν, έχουμε στεναχωρήσει πολλούς κυρίως άγνωστους γιατί οι κοντινοί μας καταλαβαίνουν και βλέπουν την πίεση που υπάρχει, έφυγα εχθές με τον Νίκο Λεπενιώτη από το ΣΕΦ στις 11 και μισή το βράδυ από τις 9 το πρωί, προσπαθώντας να βοηθήσουμε έστω και έναν που ήθελε να είναι εκεί, το πρέπει όμως είναι κάτι σχετικό γιατί όλοι θεωρούν και καλά κάνουν ότι πρέπει να είναι εκεί. Δυστυχώς όμως δεν γίνεται και το λέω κυριολεκτικά»

Το κλίμα στην ομάδα τις τελευταίες ώρες πριν την αναχώρηση: «Έγινε κανονικά η χθεσινή προπόνηση με όλους τους παίκτες παρόντες και έτοιμους, ο καθένας αυτή την εβδομάδα πρέπει να είναι εκεί από το δικό του πόστο για να είναι στη διάθεση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Αυτός είναι και ο μαέστρος μας, εμείς πάμε χωρίς κανένα άγχος, είναι το τρίτο συνεχόμενο Final Four, φυσικά και πάμε για να σηκώσουμε το τρόπαιο, έχουμε εμπειρία, είναι δύο παιχνίδια ναι μεν η Ρεάλ με την παρουσία της όλη αυτή την σεζόν έχει δείξει ότι είναι το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, αλλά από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός με την παρουσία του τα τελευταία τρία χρόνια έχει αποδείξει ότι κοιτάει όλους τους αντιπάλους στα μάτια δεν φοβάται κανέναν και θεωρούμε ότι αν παίξουμε το παιχνίδι μας, φυσικά και θα μπορούμε να είμαστε εμείς στον τελικό διεκδικώντας την κατάκτηση του τροπαίου»

Για την γλώσσα του σώματος των παικτών που δείχνουν πιο απελευθερωμένοι: «Δεν φοβόμαστε κανέναν αντίπαλο, ούτε είχαμε άγχος, πέρυσι για παράδειγμα η αίσθηση που είχαμε ήταν ότι μπαίναμε σε οποιοδήποτε γήπεδο και δεν υπήρχε καμία σκέψη ήττας, αυτός ήταν ο τρόπος που έπαιζε η ομάδα. Το πρόβλημα εφέτος ήταν οι τραυματισμοί, δεν ξέραμε τι θα μας ξημερώσει, δεν το λέμε ως παράπονο γιατί για μία διετία ήταν όλα τέλεια, εφέτος έπεσαν όλοι μαζεμένοι σε παίκτες κλειδιά διαφορετικών θέσεων με αποτέλεσμα η ομάδα να μην μπορεί να βρει την χημεία της μέσα στο γήπεδο. Στο κρίσιμο σημείο όμως οι πρόεδροι έκαναν για ακόμη μία φορά την υπέρβαση όπως τόσα χρόνια, έχοντας ξοδέψει εκατομμύρια χρημάτων και ωρών, βοήθησαν και πάλι την ομάδα όπως τους υπέδειξε ο κόουτς και έτσι βρισκόμαστε ξανά σε αυτό το μεγάλο ραντεβού για ένατη φορά τα τελευταία 15 χρόνια»

Τι συνέβη εφέτος με την μείωση των εισιτηρίων στις ομάδες από περίπου 800 στα 540; «Δεν ήταν 800 είναι λάθος αυτό που έχει κυκλοφορήσει και πέρυσι τα ίδια εισιτήρια πήραμε περίπου, η διαφορά είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια οι ομάδες που βρέθηκαν εκεί για παράδειγμα στο Κάουνας που ήταν μακριά, δεν είχαν τόσο κόσμο μαζί τους. Εφέτος βρέθηκαν ομάδες οι οποίες παραδοσιακά μαζεύουν κόσμο, ωστόσο υπάρχουν πάρα πολλοί Έλληνες φίλαθλοι που έχουν αγοράσει εισιτήρια και θα βρίσκονται στο Βερολίνο πριν τις προκρίσεις»

Αν υπάρχει εικόνα για τον αριθμό των φίλων του Ολυμπιακού που θα βρίσκονται στην Uber Arena: «Δεν έχουμε ακριβή εικόνα, αύριο θα γνωρίζουμε, αλλά θα είναι πάρα πολλοί».

Ελληνιάδης: «Με τον Μπαρτζώκα ήμασταν μαζί στην υποδοχή του Ντέταρι»

Έχεις ζήσει τόσο τα πέτρινα χρόνια στο Παπαστράτειο, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αλλά και την αναγέννηση της ομάδας στις αρχές του 1990 με τον ερχομό του Σωκράτη Κόκκαλη και του Γιάννη Ιωαννίδη που έφερε και την μετακόμιση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, τι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια; «Καταρχήν η μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό ήταν ένα σήριαλ από τα 16 μου ήταν να πάω, είχαμε τότε έναν πολύ σκληρό παράγοντα στον Πειραϊκό, τον Πέτρο Καπαγέρωφ, μου έλεγε εδώ θα κάτσεις θα γίνουμε καλύτεροι, εγώ του απαντούσα ότι μέχρι να γίνει άσε με να πάω, το 1988 που τότε μεσουρανούσε ο Κοσκωτάς, με απέκτησε με μία πολύ δαπανηρή μεταγραφή δίνοντας 40 εκατομμύρια και δύο παίκτες, πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε εκείνος δεν θα είχα φύγει ποτέ από τον Πειραϊκό. Ξεκινήσαμε πάρα πολύ καλά στον Ολυμπιακό, στη συνέχεια όμως και αφού ξέσπασε το σκάνδαλο η ομάδα μπήκε σε μία άσχημη διαδικασία για τρία χρόνια, εμείς προσπαθούσαμε κάνοντας ότι καλύτερο μπορούσαμε και εξωαγωνιστικά με ανθρώπους όπως ο Λεωνίδας Θεοδωρακάκης. Αυτό που άλλαξε τα πάντα όμως ήταν ο ερχομός του κ. Κόκκαλη, ο οποίος ήταν ένας πολύ μεγάλος Ολυμπιακός και πρόεδρος, έφερε την άνθιση, τον Ιωαννίδη και ήμουν τυχερός που βρέθηκα σε αυτή την ομάδα για δύο χρόνια δουλεύοντας με αυτούς τους ανθρώπους, το ’93 ήρθε το πρώτο πρωτάθλημα, το οποίο μαζί με το μετάλλιο που πήραμε ως Εθνική ομάδα το 2009 στο Ευρωμπάσκετ, ήταν οι δύο καλύτερες στιγμές μου τις οποίες δεν θα ξεχάσω ποτέ»

Στηβ Γιατζόγλου, Μάκης Δενδρινός, Μιχάλης Κυρίτσης ή Γιάννης Ιωαννίδης; «Ο κάθε προπονητής έχει τα θετικά και τα αρνητικά του, νομίζω πως όταν ζήσεις έναν προπονητή δημιουργείς μία ολοκληρωμένη άποψη και οι τέσσερις ήταν πολύ καλοί προπονητές, όλοι με βοήθησαν αλλά νομίζω ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης ξεχώριζε παντού, μία τεράστια προσωπικότητα, δυστυχώς τον χάσαμε πρόσφατα. Για εμένα από όλους τους μεγάλους έχει ένα προβάδισμα, βέβαια και οι προαναφερθέντες είναι μεγάλες προσωπικότητες που έχουν γράψει μεγάλη ιστορία».

Καλύτερος αντίπαλος ο Τζάκης; «Με τον Γεράσιμο παίζαμε από 15 χρονών αντίπαλοι, μου την έλεγε του την έλεγα, ήταν στην εθνική Ρουμανίας τότε, πρώτη φορά τον είδα το 1982 στο Βάλιεβο παίξαμε Βαλκανικούς αγώνες, εκείνος έπαιζε με την Ρουμανία γιατί ήταν ομογενής, πάρα πολύ καλός παίκτης, γρήγορα πόδια, σουτέρ και μετά ήμασταν αντίπαλοι σε συλλογικό επίπεδο, εγώ με τον Ολυμπιακό εκείνος με τον Απόλλωνα Πάτρας. Εύχομαι να είναι καλά, δεν ξέρω όμως που βρίσκεται μάλλον έχει επιστρέψει στη Ρουμανία»

Αν τους πείραζε την τριετία 1988-91 ότι τα ντέρμπι ήταν στην Θεσσαλονίκη με το Άρης-ΠΑΟΚ, την ίδια ώρα που το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός είχε χάσει την αίγλη του: «Δεν πηγαίναμε για πρωτάθλημα, ήμασταν στη μέση της βαθμολογίας που πάλευε να βγει στην Ευρώπη και θυμάμαι πολλές φορές ερχόντουσαν οι φίλαθλοι πριν το ματς με τον Παναθηναϊκό και μας έλεγαν δεν μας νοιάζει η θέση που θα πάρετε στην βαθμολογία, αλλά να τους κερδίσετε δύο φορές, αυτός ήταν ο στόχος»

Την πρεμιέρα με τον Άρη την θυμάσαι το 1991; «Βέβαια το θυμάμαι, να ξέρεις σε εκείνο το ματς ο Ιωαννίδης δεν άναψε τον εξαερισμό και στο δεύτερο ημίχρονο οι γέροι τότε του Άρη τα έφτυσαν γιατί τους τρέξαμε πολύ. Είχαμε 15.000 κόσμο, καθόντουσαν όπου έβρισκαν, ενώ το γήπεδο χωρούσε 12.000 και μας έλεγε από την παραμονή του ματς ο κόουτς ότι δεν θα ανάψουμε aircondition ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι μέχρι τελικής πτώσεως και έτσι έγινε, είχαν κουραστεί ο Γκάλης και ο Γιαννάκης είχαν γίνει μούσκεμα. Θέλω να πω όμως ότι το πιο σημαντικό παιχνίδι με τον Άρη έγινε στα playoffs όπου τους αποκλείσαμε, θεωρώ ότι ήταν το σημαντικότερο παιχνίδι για την αναγέννηση του Ολυμπιακού γιατί πήραμε την πρόκριση στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ως 2οι και εκείνοι έμειναν 3οι με αποτέλεσμα να πάνε στο Κυπελλούχων. Μάλιστα πιστεύω ότι εκείνο το ματς καθόρισε την μοίρα του Άρη γιατί έτσι έχασε έσοδα, χάνοντας μοιραία τον Γκάλη που κατέβηκε στην Αθήνα για τον Παναθηναϊκό. Με λίγα λόγια άλλαξε η μοίρα μας και ταυτόχρονα εκείνη του Άρη».

Μιας και ανέφερες τις δύο πιο χαρούμενες στιγμές σου, ποια ήταν η πιο δυσάρεστη, εγώ υποθέτω πως είναι η γραμμή του Ζάρκο στο Μομπλάν: «Είναι από τις χειρότερες ωστόσο για εμένα αυτό που με πείραξε και το κουβαλάω μέχρι σήμερα είναι ο μη καταλογισμός του καθαρού φάουλ στον Πεν από τον Διαμαντίδη στο τρίτο παιχνίδι των τελικών το 2007. Αν είχε δοθεί θα μπορούσε να έχει αλλάξει η ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά και η δική μου γιατί θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει το πρωτάθλημα μετά από 10 χρόνια. Την επόμενη σεζόν αποχώρησα με τον κύριο Γκέρσον, οπότε ήταν καθοριστική και για εμένα εκείνη η φάση».

Με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο Μαρούσι πως ήταν η συμβίωση; «Με περνάει ένα χρόνο ηλικιακά, έχουμε φιλική σχέση από 16-17 χρονών που παίζαμε αντίπαλοι στα παιδικοεφηβικά, είχαμε πάντα κοινά ενδιαφέροντα, κάναμε παρέα, να φανταστείς ότι το 1988 όταν ο κ. Κοσκωτάς έφερε τον Ντέταρι στον Ολυμπιακό, ήμασταν μαζί στην υποδοχή του στο Δημοτικό Θέατρο. Το 2009-10 είχαμε μία τεράστια επιτυχία, μια παρά πολύ καλή συνεργασία, από τότε έδειξε τα δείγματα ότι θα γίνει πολύ μεγάλος προπονητής. Κάναμε πορεία η οποία δεν έχει ξαναγίνει από καμία άλλη ομάδα πλην του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα. Πετύχαμε τεράστιες νίκες και στο TOP16, νικήσαμε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, κερδίσαμε την Ρόμα με 13 πόντους στην Ιταλία, νικήσαμε την Μακάμπι Τελ Αβίβ, χάσαμε από την ΤΣΣΚΑ με μπάζερμπιτερ του Χριάπα, νικήσαμε δύο φορές την Ολίμπια Λιουμπλιάνας. Από τότε ο Γιώργος έδειξε πράγματα και μάλιστα τον είχα προτείνει σε General Managers μεγάλων ομάδων, οι οποίοι τώρα θα έδιναν τα πάντα για να τον έχουν»

Πως το βλέπεις το εφετινό Final Four; «Νομίζω το άξιζαν και οι τέσσερις να βρίσκονται εκεί και η Μονακό βέβαια είχε πολύ καλή πορεία, είναι δύσκολο ξεκινάνε από το ίδιο ποσοστό και οι τέσσερις. Για τον Ολυμπιακό είναι σημαντικό ότι τα προηγούμενα δύο χρόνια πήγαν λίγο σαν φαβορί, ενώ τώρα ως αουτσάιντερ και επειδή το φορμάτ ευνοεί αυτές τις ομάδες, νομίζω ότι είναι καλό. Κάποιοι ίσως δεν άντεξαν και το βάρος του φαβορί, τώρα του ταιριάζει καλύτερα αυτή η ταμπέλα»

Για τη Ρεάλ Μαδρίτης: «Έχει δείξει ότι έχει πολλές λύσεις, δεν θα έχει βέβαια τον Ντεκ, δεν ξέρουμε αν θα πάει ο Ρούντι επίσης που είναι μία τεράστια προσωπικότητα και μάνα του λόχου. Υπάρχουν και άλλοι τέτοιο όπως ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ, ο Σέρχιο Γιουλ, ο Φαμπιάν Κοζέρ που να θυμίσω πως αυτοί πέρυσι ηγήθηκαν. Ξέρουν πως να διαχειριστούν καταστάσεις, έχουν αυτοπεποίθηση και μαζεύουν τα κομμάτια της ομάδας. Η παρουσία τους είναι καταλυτική»

Που θα κριθεί το ματς; «Πιστεύω ότι θα πάει καλάθι-καλάθι, είναι δύσκολο κάποια ομάδα να ξεφύγει, μπορεί να κριθεί και στο σουτ όπως τα τελευταία χρόνια, εκεί λοιπόν στο τέλος πρέπει να παρθούν σωστές αποφάσεις , όποιος το κάνει αυτό στο τελευταίο τρίλεπτο, θα είναι πιστεύω και ο νικητής. Η Εφές το έκανε το 2022 και στα δύο ματς, η Ρεάλ πέρυσι στον τελικό έβαλε μεγάλα σουτ ακόμη και με τον Κοζέρ που ήταν καθοριστικά. Πρέπει να υπάρχει συγκέντρωση και εγκράτεια στα συναισθήματα»

Αν βλέπει το σενάριο εμφύλιο τελικού: «Βεβαίως και μπορεί να είναι, είχα πει ότι και οι δύο θα πάνε στο Βερολίνο, όταν ο Ολυμπιακός ήταν ένατος, ναι πιστεύω ότι αυτός θα είναι ο τελικός»