Συμπληρώνονται 12 χρόνια από τον μεγαλύτερο «άθλο» του Ολυμπιακού (pics,vids)

Ο Ολυμπιακός έχει ζήσει αμέτρητες στιγμές δόξας και μεγαλείου στα 99 χρόνια της λαμπρής ιστορίας του. Όμως το 2012 έκανε κάτι που καταργεί κάθε μορφής λογική και που σίγουρα δεν θα ξεχαστεί ούτε στο άμεσο αλλά και ούτε στο εγγύς μέλλον.

Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια από το «έπος» της Πόλης και τα συναισθήματα για αυτό μοιάζουν να μην έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο.

Διαβάστε επίσης: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Άρσεναλ 0-1: Την «καθάρισε», έπιασε κορυφή κι ελπίζει…

Πολλά έχουν γίνει από το 2012, πολλά έχουν αλλάξει, αλλά εκείνη η 13 Μαΐου Θα έχει για πάντα μια ξεχωριστή θέση στις «ερυθρόλευκες» καρδιές και όχι άδικα.

Ήταν το καλοκαίρι του 2011 όταν πρόεδροι του Ολυμπιακού πήραν μια απόφαση και έκαναν τις επιλογές τους. Επιλογές έξω από τα συνηθισμένα, επιλογές που ξένισαν, αλλά επιλογές που τελικά έφεραν νέα νοοτροπία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αποφάσισαν να αλλάξουν την οικονομική φιλοσοφία της ομάδας, να αλλάξουν μοντέλο διαχείρισης, να πιστέψουν τους Έλληνες παίκτες και με αυτούς να πορευτούν.

Για τους «ερυθρόλευκους» η πρόκριση στο Final 4 σε μια σεζόν με πολύ περιορισμένο μπάτζετ και σημαντική ανανέωση στο ρόστερ φάνταζε ήδη σπουδαία υπέρβαση. Έφτασε στην τετράδα αποκλείοντας στα playoffs την Σιένα με μειονέκτημα έδρας (3-1) και πολλοί θεωρούσαν πως είχε ήδη τρυπήσει το ταβάνι του.

Ο Ολυμπιακός όμως δεν είχε πάει στην Πόλη για… τουρισμο. Με πρώτο βιολί τον Βασίλη Σπανούλη, που πέτυχε 21 πόντους, οι «ερυθρόλευκοι» επικράτησαν με 68-64 της Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό κάνοντας την πρώτη χρονικά έκπληξη. Αντίπαλος στον τελικό, δύο μέρες μετά, η πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ, που στα ημιτελικά είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στην τελευταία σεζόν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Με το τζάμπολ του παιχνιδιού η ΤΣΣΚΑ απλά δεν άφησε τον Ολυμπιακό να πάρει ανάσα. Σε κάθε τομέα του παιχνιδιού, σε κάθε κατοχή έδειχνε ανώτερη και έμοιαζε να πιστεύει ότι το τρόπαιο γράφει πάνω το όνομα της.

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να καταλάβει κανείς τι γινόταν μέσα στο παρκέ και η απογοήτευση είχε αρχίσει να κυριεύει άπαντες στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο. Το σκορ στο ημίχρονο ήταν 34 – 20 και η πίστη για ανατροπή είχε μείνει μόνο στους ονειροπόλους.

Ειδικά όταν το σκορ έγινε 53-34 με καλάθι του Σβεντ με 2:04 να απομένουν για το τέλος της τρίτης περιόδου, οι Ρώσοι μετρούσαν αντίστροφα για την απονομή. Ή και όχι.

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς επιστράτευσε πεντάδα με Σλούκα, Μάντζαρη, Κέσελ, Πρίντεζη και Χάινς, με τον Ολυμπιακό να κλείνει το δεκάλεπτο με ένα 6-0 και να βλέπει ένα… ημίφως στην άκρη του τούνελ. Τα τρίποντα από Σλούκα και Κέσελ, αλλά κι ένα καλάθι του Πρίντεζη, έφεραν το ματς στο -5 (53-48) με οκτώ λεπτά να απομένουν και την ερυθρόλευκη κερκίδα να αρχίζει να το πιστεύει ξανά.

Το ματς πήγε έτσι μέχρι το τέλος και εκεί που πραγματικά καταργήθηκε κάθε λογική ήταν, όταν ο Σπανούλης έκανε φάουλ στον Σισκάουσκας προκειμένου να πάρει ο Ολυμπιακός την τελευταία κατοχή. Με την διαφορά στον έναν υπέρ της ΤΣΣΚΑ ο Λιθουανός που σούταρε με 90% σε όλη του την καριέρα, αστόχησε σε 2(!) βολές.

Ο Σπανούλης πήρε την μπάλα, τράβηξε όλη την προσοχή και σέρβιρε στην κατάλληλη στιγμή στον Πρίντεζη, που με το χαρακτηριστικό του πεταχτάρι του έγραψε το 61-62 με 0,7» στο ρολόι. Και μάλιστα το «καρμικό» της όλης υπόθεσης είναι πως ο Πρίντεζης πέτυχε το νικητήριο καλάθι με το χαρακτηριστικό του σουτ νικώντας τον προπονητή που είχε προσπαθήσει να του το κόψει όταν βρισκόταν στον Ολυμπιακό, τον Γιόνας Καζλάουσκας. Η ζωή καμία φορά γράφει τις καλύτερες ιστορίες.

Η πάσα απελπισίας προς τον Κιριλένκο «κόπηκε» από τον Χάινς και ο Ολυμπιακός είχε πλέον ολοκληρώσει το θαύμα. Μια έκπληξη κι ανατροπή που ακόμη και σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, μνημονεύεται ως η σπουδαιότερη όλων των εποχών στην Euroleague και πολύ δύσκολα θα ξεπεραστεί.