Ο Ολυμπιακός σαν σήμερα 11 χρόνια πριν κατακτούσε τη Euroleague με μια νεανική ομάδα επί της ουσίας αλλά θα ήταν δύσκολο και να τη... χάσει αφού είχε έναν τεράστιο προπονητή που ήταν... μανούλα σε αυτά. Τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν πριν από 11 χρόνια κάνοντας την ανατροπή επικράτησε της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην Κωνσταντινούπολη με 62-61 και σήκωσε την Ευρωλίγκα αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε το εξής. Πως τότε οι «ερυθρόλευκοι» είχαν και έναν πολύ μεγάλο τεχνικό στις τάξεις τους, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς ο οποίος ήταν… μανούλα στο να κάνει τα αουτσάιντερ φαβορί και αυτά πρέπει να μνημονεύονται.
Διαβάστε επίσης: Σιμόες στο «10»: «Για πάντα στην καρδιά μου η ΑΕΚ – Ζήστε τη μαγική στιγμή»
Το ότι με τα λίγα κοινώς ο «Ντούντα», δημιουργούσε πολλά ή αλλιώς το ότι από το τίποτα έφτιαχνε μια υπερομάδα.
Ο Σέρβος κόουτς ειδικά στην Ελλάδα διέπρεψε σε ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, ΑΕΚ (αλλά και σε άλλες ομάδες, όπως τον Πανιώνιο) και ξανά στους «ερυθρόλευκους», αλλά το αξιοθαύμαστο ήταν ότι αυτά τα κατόρθωνε όχι με ρόστερ με βαριά ονόματα, αλλά με ομάδες με όλη τη σημασία της λέξης.
Κι αν στον ΠΑΟΚ είχε πολύ σπουδαίους παίκτες όταν πήρε το πρωτάθλημα το 1992, στον Ολυμπιακό το 1997 κι ενώ η ομάδα μία είχε μία δεν είχε δεύτερο ξένο, τα πήρε όλα κι έφυγε με τον γερό Βελπ, τον αμούστακο Δημήτρη Παπανικολάου και τον Ρίβερς ο οποίος αναδείχτηκε με αυτόν σε έναν εκ των κορυφαίων Αμερικανών που πάτησαν το πόδι τους στην Ευρώπη.
Από εκεί και πέρα σήκωσε Σαπόρτα με τη ΑΕΚ παίζοντας στον τελικό με την Κίντερ Μπολόνια παικταράδων, όπως ο Οικονόμου και ο Ντανίλοβιτς ενώ έδειξε και την κλάση του ως «σοφός» το 2012 με τον Ολυμπιακό.
Το 2012 ήταν το πλέον άξιο θαυμασμού, με τον Ολυμπιακό που λίγοι πίστευαν (εκτός από αυτούς που γνώριζαν) να κάνει την ανατροπή με τον Σλούκα και τον Κώστα Παπανικολάου στα 21 και 22 τους…
Μάλιστα οι αδερφοί Αγγελόπουλοι τότε, αξιοποιώντας το ταλέντο που τους άφησε παρακαταθήκη ο μεγάλος Ντούσαν, έφεραν και 3η Ευρωλίγκα για τους Πειραιώτες με τον κόουτς Μπαρτζώκα στο τιμόνι.
Τι ξεχώριζε λοιπόν τον «Ντούντα» από τους άλλους;
Μα φυσικά το ότι έπαιρνε ακατέργαστα διαμάντια και τα έκανε παικταράδες. Παικταράδες που έφερναν ευρωκούπες από το πουθενά.
Για αυτό και ήταν τόσο σπουδαίος και ήταν μεγάλη μας χαρά αλλά και τιμή να τον βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα!!!
Ένα είναι σίγουρο. Πως η μνήμη του θα είναι αιωνία για άπαντες στον αθλητισμό και όχι μόνο. Έφερε τίτλους στην Ελλάδα με αυτόν του 2012 να είναι αξεπέραστος!!!