Τι είπε ο Γκιστ για τον Γιαννακόπουλο και το περιστατικό με το πούλμαν

Ο Τζέιμς Γκιστ αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό από το 2012 ως το 2019, και έγινε ένα από τα πιο αγαπητά παιδιά της «πράσινης» κερκίδας, λόγω χαρακτήρα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Ο 35χρονος παίκτης της Βιλερμπάν παραχώρησε μια μακροσκελή και άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο «basketnews», όπου προχώρησε σε πολύ σημαντικές αποκαλύψεις.

Ο Αμερικανός μίλησε μεταξύ άλλων για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για τον οποίο ανέφερε ότι έχουν έχουν μια σχέση φιλική, που λίγοι γνωρίζουν και ότι τον βοήθησε πολύ με την κόρη του, ενώ τόνισε ότι τον είχε εντυπωσιάσει το τι άνθρωπος είναι αλλά και ο τρόπος που χειρίζεται διάφορες καταστάσεις.

Διαβάστε επίσης: Το κερδισμένο στοίχημα του Αντετοκούνμπο κόντρα στον Καλάθη (vid)

Αποκάλυψε επίσης άγνωστα περιστατικά από την συνεύρεση του στον σύλλογο σχετικά με τις συναντήσεις τους, τα γεύματα αλλά και το γεγονός πως για αρκετό καιρό δεν γνώριζε πως πρόκειται για τον… πρόεδρο της ομάδας.

Ακόμα αναφέρθηκε στο περιστατικό με το πούλμαν, όταν ο πρόεδρος των «πρασίνων» είχε αναγκάσει τους παίκτες να γυρίσουν στην Αθήνα με λεωφορείο μετά την «σκούπα» από τη Φενέρ στα PlayOfs της Euroleague, με τον Παναθηναϊκό να έχει και το πλεονέκτημα της έδρας, όπου τόνισε ότι ήθελε να γυρίσει με αεροπλάνο αλλά δεν μπορούσε…

Αναλυτικά η συνέντευξη του Τζέιμς Γκιστ:

Για τη μετακίνησή του στον Παναθηναϊκό: «Ειλικρινά, δεν είχα ιδέα ότι θα γινόταν αυτή η κίνηση. Δεν το ήξερα μέχρι να γίνει επίσημο. Είχαμε μόλις τελειώσει το τελευταίο μας παιχνίδι στον πρώτο γύρο της Euroleague -νομίζω ότι ήταν εναντίον της Σαλόν- και μετά το παιχνίδι, ένας δημοσιογράφος με ρώτησε αν αυτό ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι με τη Μάλαγα. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα κάτι για μένα ότι έφευγα από τη Μάλαγα.

Το αστείο είναι ότι πριν από εκείνη τη σεζόν (2012-13), είχα την ευκαιρία να υπογράψω με τον Παναθηναϊκό. Μίλησα με τον Διαμαντίδη και τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, τότε βοηθό προπονητή. Προσπαθούσαν να με πείσουν να έρθω, και είπα, «Μπα, δεν ξέρω. Η Ισπανία είναι καλύτερη για μένα.»

Κάπου, κάπως, κατέληξα στον Παναθηναϊκό εκείνη τη χρονιά, αλλά αγνοούσα τη μετακόμιση και ότι θα με ανταλλάξουν για τον Άντι Πάνκο. Έτσι, ήταν αρκετά προγραμματισμένο και έγινε σε λίγες μέρες».

Δεν είμαι ο τύπος του παίκτη που θα φέρει εχθρότητα σε μια ομάδα. Είμαι περισσότερο σαν τον κολλητό που κρατά την ομάδα ενωμένη. Μου είπαν ότι ο Παναθηναϊκός είχε έναν παίκτη με τον οποίο ήταν δυσαρεστημένοι, που ήταν ο Άντι Πάνκο, και είχαμε παρόμοια συμβόλαια. Έτσι, η ανταλλαγή έγινε πιο εύκολο.

Στην αρχή στενοχωρήθηκα πολύ! Πριν πάω στην Αθήνα, ήμουν στη Μάλαγα στο νότιο άκρο της Ισπανίας. Είναι ζεστό, όμορφο, κοντά στο νερό, ο ήλιος δεν δύει μέχρι τις 11 η ώρα, και το σπίτι μου ήταν τέλειο. Η Μάλαγα ήταν ισόβαθμη στην πρώτη θέση με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ εκείνη τη χρονιά.

Μείναμε με τη γυναίκα μου σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Κηφισιά και δεν είχαμε θάλασσα. Νομίζαμε ότι είχαμε κάνει ένα τεράστιο λάθος. Πραγματικά έμοιαζε με υποβάθμιση.

Μόλις γνώρισα την Αθήνα και κατάλαβα πόσο κοντά ήμασταν πραγματικά στη θάλασσα, πώς ήταν η βάση των οπαδών, πόσο καταπληκτικό ήταν το φαγητό και ότι η ομάδα διαγωνιζόταν πάντα για πρωταθλήματα, άρχισα πραγματικά να προσαρμόζομαι και να απολαμβάνω τη στιγμή. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μεταφραστεί σε επτά χρόνια στον Παναθηναϊκό.

Δεν ήξερα τι να περιμένω ερχόμενος στην Ελλάδα. Δεν ήξερα αν αυτή ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να αποδείξω τον εαυτό μου ή αν επρόκειτο να αποσυρθώ την επόμενη χρονιά (2013). Έτυχε να είναι κάτι σπουδαίο.

Δεν είχα καν την ευκαιρία να γνωρίσω τον Πεδουλάκη πριν από αυτό. Η πρώτη μου συνάντηση μαζί του ήταν η πρώτη προπόνηση πριν παίξουμε με τη Ζαλγκίρις για τον πρώτο γύρο στο TOP 16. Δεν μπορώ να πω αν είχε κάποιο αντίκτυπο στη μεταγραφή αλλά μόλις έφτασα εκεί, είχε τεράστιο αντίκτυπο».

Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο: «Με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο δεν μιλάμε κάθε μέρα, αλλά υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός όποτε μιλάμε. Κάτι που μπορεί να μην γνωρίζουν πολλοί είναι ότι εγώ και ο Γιαννακόπουλος έχουμε μια πολύ καλή σχέση που δημιουργήθηκε μετά τον τρίτο χρόνο μου.

Το καλοκαίρι του 2014, περνούσα μια μάχη για την κηδεμονία με την κόρη μου στην Αμερική και άργησα στο προπονητικό στρατόπεδο. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς ήταν ο προπονητής μας εκείνη την εποχή και ήθελε τους πάντες εκεί μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση και η οικογένειά μου είναι πρώτη.

Ο Ντούσκο είπε ότι μπορεί να με αφήσουν ελεύθερο εάν δεν εμφανιζόμουν μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Ο Γιαννακόπουλος είπε, «Οποιοσδήποτε παίκτης μπορεί να απελευθερωθεί εκτός από τον Τζέιμς σε αυτό το σημείο. Δεν το κάνει επίτηδες γιατί πρέπει να φροντίσει την οικογένειά του».

Ο Γιαννακόπουλος είναι από τους τύπους που νοιάζονται πραγματικά για την οικογένειά τους. Αυτό είναι ένα επίπεδο που εγώ και αυτός το βλέπουμε πραγματικά κατάματα. Ξέρει πώς νιώθω για την κόρη μου και τα παιδιά μου και ξέρω πώς νιώθει για την οικογένειά του. Γι’ αυτό μπορέσαμε να σχετιστούμε με μια τέτοια κατάσταση.

Αργότερα μέσα στη χρονιά (2014-15), όταν απέτυχα στο τεστ ντόπινγκ, ο Γιαννακόπουλος ήταν πολύ στενοχωρημένος. Μόλις είχα υπογράψει νέο διετές συμβόλαιο και θυμάμαι το επιχείρημα που είχαμε. Το κύριο σημείο ήταν, «Γιατί το έκανες αυτό στην ομάδα; Έκανες κακό στον σύλλογο».

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν: «Δεν με νοιάζει η ομάδα, θα χάσω την κόρη μου». Αν δεν είχα δουλειά για να δείξω ότι μπορώ να στηρίξω την κόρη μου, θα έχανα. Έπρεπε να τη βγάλω από την κατάσταση.

Άρα, ο Γιαννακόπουλος με έβλεπε ως άνθρωπο, δεν με έβλεπε ως παίκτη. Εκείνη τη στιγμή, μπορέσαμε να κάνουμε μια συζήτηση και να δούμε ο ένας τον άλλον για αυτό που είμαστε. Από εκείνο το σημείο και μετά, η σχέση μας ανέβηκε σε άλλο επίπεδο. Η πρώτη μας αλληλεπίδραση μεταξύ μας ήταν πολύ ενεργητική και αυθόρμητη. Είμαστε και οι δύο μια μπάλα… φωτιάς.

Όταν παίζαμε με τον Ολυμπιακό στους τελικούς και ουρλιάζαμε ο ένας στον άλλο, δεν ήξερα καν ότι ήταν πρόεδρος.

Στο τέλος της σεζόν, είχαμε ένα ομαδικό δείπνο στο σπίτι του. Εγώ και η γυναίκα μου τρώγαμε και περνούσαμε καλά. Θέλαμε να πούμε ένα γεια στον πρόεδρο και να τον ευχαριστήσουμε που μας προσκάλεσε. Εν τω μεταξύ, ήταν εκεί όλη την ώρα και μιλούσε μαζί μας. Δεν είχαμε ιδέα ότι ήταν ο πρόεδρος. Η στιγμή ήταν αληθινή. Είδε ποιος είμαι ως άτομο.

Οπότε, τον καταλαβαίνω 100% όταν έχει τις στιγμές του και ξεπερνά την κορυφή. Δεν έχω τίποτα άλλο παρά μεγάλο σεβασμό για αυτόν. Είναι κάποιος που τον θεωρώ φίλο και έχουμε μια σχέση που δεν γνωρίζουν πολλοί.

Για το περιστατικό με το λεωφορείο στην Τουρκία:  «Το 2017, σαρωθήκαμε από τη Φενέρμπαχτσε, αν και είχαμε ένα πλεονέκτημα εντός έδρας. Κατέκτησαν την Euroleague εκείνη τη χρονιά. Θα έλεγα ότι ο Ομπράντοβιτς προπονούσε καλά την ομάδα του. Έκανε καταπληκτική δουλειά με αυτή την ομάδα. Η Φενέρμπαχτσε είχε τους Ούντοχ, Βέσελι και Μπογκάνοβιτς. Είχε πολύ καλή ομάδα.

Στο 1ο παιχνίδι προηγηθήκαμε με 16 (47-31) και χάσαμε με 13 (58-71). Σκέψου το.  Ο Κάλινιτς σούταρε 16% από το τρίποντο όλη τη χρονιά. Αλλά σε αυτή τη σειρά πλέι οφ, ξαφνικά, κάνει τριάρια. Σούταρε σαν 60% στα πλέι οφ.

Έτσι, ακόμη και όταν προσπαθούσαμε να κάνουμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε ως ομάδα, η Φενέρμπαχτσε ήταν σε θέση να εκμεταλλευτεί αυτά τα πράγματα. Εκείνη τη χρονιά, είχαμε χάσει μόνο ένα παιχνίδι εντός έδρας. Δεν περιμέναμε να χάσουμε αυτό το παιχνίδι. Ήταν δύσκολο να χάσεις τη σειρά και δεν έχω να πω κάτι κακό για αυτό.

Το χειρότερο είναι ότι μετά το 3ο παιχνίδι, ξυπνήσαμε την επόμενη μέρα και ανακαλύψαμε ότι η πτήση μας ακυρώθηκε και ότι έπρεπε να πάρουμε το λεωφορείο πίσω στην Αθήνα. Εκείνη τη στιγμή, όλοι είπαν, «Όχι, δεν παίρνουμε το λεωφορείο. Θα αγοράσουμε τις δικές μας πτήσεις».

Έρχεται ο Γιαννακόπουλος και λέει «Όποιος πετάει και δεν πάει με το λεωφορείο, θα του κόψουμε το συμβόλαιο». Είχε αρχίσει να σοβαρεύει.

Εκείνη τη χρονιά, χτύπησα στη Μαδρίτη και έμεινα έξω για τέσσερις μήνες.

Ήταν έτος συμβολαίου για μένα. Ήμουν στη μέση των διαπραγματεύσεων για ένα νέο συμβόλαιο και τώρα συμβαίνει αυτό: «Αν δεν μπεις στο λεωφορείο, είσαι εκτός ομάδας. Δεν ήμουν σε θέση να πω ότι μπορώ να κάνω αυτό που θέλω. Ήμουν από έναν τραυματισμό και ήξερα ότι δεν μπορούσα να κάνω μεγάλη ώθηση για νέο συμβόλαιο πουθενά.

Παιδιά όπως ο Μάικ Τζέιμς, ο Κρις Σίνγκλετον και ο Αντώνης Φώτσης είχαν διαφορετική αίσθηση. Δεν επρόκειτο να μπουν στο λεωφορείο ό,τι κι αν γινόταν. Είχαμε ακόμα τους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος και δεν θέλεις να ξεφορτωθείς δύο-τρεις από τους καλύτερους παίκτες σου πριν παίξεις με τον Ολυμπιακό.

Εδώ στάθηκε ο Τσάβι Πασκουάλ ως προπονητής για την ομάδα. Ήταν σαν, «Ό,τι και να συμβεί, θα το κάνουμε μαζί ως ομάδα».

Αν τα παιδιά επρόκειτο να οδηγήσουν το λεωφορείο, εντάξει. Αν όχι, θα έβρισκε τρόπο να τους προστατεύσει μέχρι το τέλος της σεζόν. Καταλήξαμε να κερδίσουμε τα πλέι οφ και οι περισσότεροι παίκτες έμειναν.

Ο Φώτσης έφυγε γιατί απλά ήταν κουρασμένος και δεν ήθελε να ασχοληθεί άλλο. Υπάρχει πολύ άγχος που έρχεται με το να παίζεις στον Παναθηναϊκό και να προσπαθείς να κερδίσεις πρωταθλήματα. Νομίζω ότι ο Φώτσης ήταν πάνω από όλα αυτά. Είχε κερδίσει πρωταθλήματα, Euroleague και Eurocup, είχε πολλά μεγάλα συμβόλαια. Δεν είχε κάτι άλλο να αποδείξει.

Δεν επρόκειτο να μπει ούτε στο λεωφορείο. Για εκείνον, ήταν σαν, «Τελείωσα με αυτό. Εξακολουθώ να αγαπώ το παιχνίδι του μπάσκετ, αλλά όχι υπό αυτές τις συνθήκες». Αν κάποιος πρέπει να έχει σεβασμό, είναι αυτός. Δεν βάζεις τύπους σαν τον Φώτση ή τον Διαμαντίδη στο λεωφορείο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Συμφωνώ με το να πρέπει να επιστρέψω με το λεωφορείο; Μάλλον δεν ήταν το καλύτερο για μένα να κάνω 17ωρη διαδρομή με το λεωφορείο. Αλλά το έκανα γιατί δεν είχα συμβόλαιο. Αν είχα ήδη συμβόλαιο ή δεν είχα τραυματιστεί, πιθανότατα θα ήμουν κι εγώ στο αεροπλάνο».