Τάιλερ Ντόρσεϊ, είναι λογικό να είσαι «χάλια»…

Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ έκανε τη δουλειά του στη Μόσχα. Μπήκε στη «ζώνη», ένιωσε την αυτοπεποίθηση του «βαρελιού» και άρχισε να πυροβολεί. Όχι ασυλόγιστα. Όχι τραβηγμένες επιλογές. Αλλά επιλογές με μυαλό. σε καλές συνθήκες ή στις καλύτερες δυνατές. Αλλά στο τέλος της ημέρας έμεινε με το παράπονο. Και με τα νεύρα. Ετσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ στη Ρωσία. Ένα παιχνίδι που (όσο κλισέ κι αν ακούγεται), είναι διδακτικό για τους Ερυθρόλευκους. Για αρκετούς λόγους.

Κατ’ αρχάς ο Ολυμπιακός βρήκε ηγέτη τη Μόσχα. Ηγέτη Αμερικανό, με ευρωπαϊκό «αίμα». Με σοβαρότητα, με ρυθμό, με αυτοπεποίθηση, μακριά από ακρότητες και περιττές «αμερικανιές» στο παιχνίδι του. Ηγέτη με σουτ, με μπάσιμο, με δημιουργία στο παιχνίδι του. Με καλές άμυνες. Μια τρομερή επίδραση στο σύνολο. Με εμπιστοσύνη από τους συμπαίκτες του.

Εάν δει κάποιος τον πίνακα των σκόραρε από το παιχνίδι στη Μόσχα, θα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Ο Ολυμπιακός δύο παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων. Τον Ντόρσεϊ, που σταμάτησε στους 32 σε 30 λεπτά, με 4/4 δίποντα, 7/10 τρίποντα, 3/5 βολές, 4ριμπάουντ, 2 ασίστ, 3 λάθη και PIR «34» (σ.σ. πάνω και από τον επίσης ασταμάτητο Κλάιμπερν – PIR 32), αλλά και τον Ζαν Σαρλ που αγωνίστηκε 15,5 λεπτά. Κανείς άλλος δεν έφτασε τους 10 πόντους. Για την ακρίβεια, δεν έφτασαν ούτε τους… 7 π..

Ο Ολυμπιακός ήταν «μέσα» στο παιχνίδι έως το τέλος. Αλλά όταν ο Ντόρσεϊ με τον ΜακΚίσικ το γύρισαν, οι υπόλοιποι δεν ήταν εκεί να κάνουν το χρέος τους. Με εξαίρεση τον Ζαν-Σαρλ, κανείς δεν ανταποκρίθηκε στο επίπεδο που θα περίμενε ο Ολυμπιακός. Ηταν λες και οι περισσότεροι δεν ήθελαν ή κάτι τους… κρατούσε από το να πάρουν την μπάλα και να είναι ουσιαστικοί.

Πολλοί στέκονται στην άμυνα. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Ο Ολυμπιακός έκανε μόνο 49 σουτ στο παιχνίδι! Την ώρα που η ΤΣΣΚΑ είχε 64. Ο Ολυμπιακός ήταν στα ίσια σε όλους τους τομείς με τους Ρώσους: Είχε δύο περισσότερες βολές (15/19 ο Ολυμπιακός, 15/17 η ΤΣΣΚΑ), είχε 6 περισσότερα ριμπάουντ (25-19), ακριβώς ίδιες ασίστ (16-16), λιγότερα κλεψίματα (4-8) και πολύ περισσότερα λάθη (14-6).

Τα λάθη δεν ήταν απόρροια μόνο της καλής άμυνας των Ρώσων. Ηταν απόρροια της κάτω του μετρίου επιθετικής λειτουργίας των Ερυθρόλευκων μετά το 1^ο δεκάλεπτο. Ναι, δεν είχε σκληράδα ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι του. Ναι, δεν είχε πολύ ενέργεια στο πίσω μισό. Αλλά μπροστά τα έκανε ρόιδο. Και εάν δεν ήταν ο Ντόρσεϊ, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Δεν μπορείς να νικήσεις την ΤΣΣΚΑ με έναν παίκτη. Ούτε με τον… κανονικό Σπανούλη, πόσο μάλλον με έναν που «ντύθηκε» τέτοιος το βράδυ της Παρασκευής.

Ο Ολυμπιακός είχε 71.4% στο δίποντο και 42.9% στο τρίποντο, αλλά έχασε. Εχασε γιατί έκανε κακές επιλογές, ειδικά στο δεύτερο δεκάλεπτο και στα 3/5 του τρίτου. Λάθη εύκολα, που έδωσαν έξτρα επιθέσεις στην αντίπαλό του και 15 λιγότερα σουτ στον ίδιο. Λάθη που στο τέλος της ημέρας, στοίχησαν. Ακριβώς επειδή έγιναν σε φάση επίθεσης. Και κόντρα σε μια ομάδα που έπαιξε σκληρή άμυνα, αλλά χωρίς τους «δεινόσαυρους» στη ρακέτα της, Σενγκέλια και Μιλουτίνοφ.

Τι μένει από όλο αυτό στο τέλος της ημέρας; Ότι ο Τάιλερ Ντόρσεϊ κάθε μέρα είναι καλύτερος, πιο αξιόπιστος και καταλαβαίνει ότι ο Ολυμπιακός του δίνει χώρο για να γίνει ο παίκτης που θέλει και να γυρίσει μια μέρα στο ΝΒΑ. Αλλά μένει και κάτι ακόμη. Να χάνει ο Ολυμπιακός 88-82 από την ΤΣΣΚΑ των 40 εκατομμυρίων, και οι Ερυθρόλευκοι να φεύγουν εκνευρισμένοι, σχεδόν… απογοητευμένοι.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Αυτή η νοοτροπία είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας. Εάν δεν είσαι ικανοποιημένος, πάντα θα εξελίσσεσαι. Πάντα θα κοιτάζεις μπροστά για να γίνεις καλύτερος. Και όπως φάνηκε και στη Μόσχα, ο Ολυμπιακός που πήγε να κερδίσει με 2,5 παίκτες σε καλή ημέρα, ε, όλο και κάτι καλό μπορεί να κάνει στην πορεία…