Ζαλγκίρις Κάουνας : Ένας για όλους και όλοι για έναν

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το μότο της Ζαλγκίρις φέτος. Η αρμάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ξεπέρασε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το ταβάνι της και το μέλλον της ανήκει. Ο Γιάννης Σαραφιάν μέσα από τη ματιά του σκάουτερ παρουσιάζει την Ζαλγκίρις Κάουνας.

Η Ζαλγκίρις μας παρουσίασε ένα νέο και επαναστατικό τρόπο παιχνιδιού φέτος. Ένα τρόπο παιχνιδιού χωρίς τον κλασσικό σούπερ σταρ. Το μεγάλο όνομα απουσιάζει από τις τάξεις της και αυτό ίσως είναι το κλειδί της καλοδουλεμένης μηχανής της. Συνηθίζεται στις μεγάλες ομάδες, στα κρίσιμα σημεία η προσπάθεια να τελειώνει από τα χέρια του αγωνιστικού ηγέτη της εκάστοτε ομάδας. Στη λιθουανική ομάδα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και αυτό την καθιστά άκρως απρόβλεπτη.

Σίγουρα οι περισσότερες επιθέσεις της ξεκινάνε από τον «εγκέφαλο» Κέβιν Πάνγκος αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα τις τελειώσει και ο ίδιος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι αντίπαλες άμυνες να μη μπορούν να προσαρμοστούν κατάλληλα και οι βοήθειες σε μια ενδεχόμενη διείσδυση να είναι διστακτικές. Παίχτες όπως οι Γιανκούνας, Μιλάνκις, Ουάιτ, Μίσιτς περιμένουν πάντα την κατάλληλη στιγμή να εκτελέσουν.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό της λειτουργίας της Ζαλγκίρις είναι η ευελιξία/πολυμορφικότητα του επιθετικού της παιχνιδιού, καθώς προσαρμόζει τα συστήματα της ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του παίχτη και όχι το αντίθετο. Ο Σάρας δείχνει εμπιστοσύνη στους παίχτες του και δημιουργεί καταστάσεις έτσι ώστε να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Αυτό προϋποθέτει πολλές κινήσεις χωρίς τη μπάλα και τρανό παράδειγμα είναι το γνωστό σουτ από τα πέντε μέτρα του Γιανκούνας κοντά στη baseline. Ένα play που όλοι οι αντίπαλοι διαβάζουν αλλά κανείς δεν έχει καταφέρει να το σταματήσει αποτελεσματικά. Επίσης διαθέτει και εξαιρετικούς σουτέρ.

Αυτή η ευελιξία δίνει στους Λιθουανούς τη δυνατότητα να χτυπήσουν στις αδυναμίες του εκάστοτε αντιπάλου. Στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο Κάουνας, ο Σάρας διάβασε τις συνεχόμενες αλλαγές στα σκριν και την αδυναμία των πρασίνων να αμυνθούν στο ζωγραφιστό. Έτσι, όταν ο Παναθηναϊκός έκοψε τους διαδρόμους στον Ουάιτ, ο Σάρας σημάδεψε τα miss match που δημιουργήθηκαν με κύριο αποδέκτη της μπάλας τον Καβαλιάουσκας. Την ίδια τακτική χρησιμοποίησε και κόντρα στον Ολυμπιακό εκμεταλλευόμενος την απουσία του Μιλουτίνοφ και την κόπωση των Πειραιωτών. Οι Καβαλιάουσκας και Ντέιβις ανάγκασαν τον Ολυμπιακό να «κλείσει» προς τη ρακέτα και έτσι βρήκαν ελεύθερα σουτ οι Πάνκος Μιλάκνις, Ουλανόβας.

Στην άλλη μεριά του παρκέ, η Ζαλγκίρις στηρίζεται κυρίως στην ομαδική άμυνα που βασίζεται στις σωστές βοήθειες καθώς και στην κάλυψη των παιχτών μεταξύ τους. Αδυναμίες όπως το ύψος του Πάνγκος και τα αργά πόδια του Καβαλιάουσκας τα καλύπτουν οι υπόλοιποι, ενώ οι προαναφερθέντες καλούνται να καλύψουν το κενό που δημιουργείται από τις βοήθειες. Αξιοσημείωτο είναι πως δύσκολα θα δούμε τον Πάνγκος εκτεθειμένο στις αλλαγές απέναντι σε ψηλό. Πρωταρχικός στόχος των Λιθουανών είναι να κρατήσουν τους αντιπάλους τους χαμηλά σε παραγωγικότητα καθώς αντλούν δύναμη από αυτό, την οποία μετατρέπουν σε ενθουσιασμό και εκρηκτικότητα στην επίθεση.

Ένα ακόμα σημαντικό χαρακτηριστικό της λιθουανικής ομάδας είναι η ομοιογένεια. Η Ζαλγκίρις στο ρόστερ της έχει 8 Λιθουανούς, 2 Σλοβένους, 1 Σέρβο, 1 Γάλλο και μόλις 2 Αμερικανούς και αυτό καθιστά πιο ουσιώδη τη μετάδοση της φιλοσοφίας στους ξένους (οι οποίοι στην ουσία είναι μόνο 3) και πιο εύκολη τη διαχείριση των αποδυτηρίων.

Για το τέλος, άφησα τα χαρακτηριστικά του αρχιτέκτονα αυτής της ομάδας, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Σάρας ως μαθητής του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει μάθει και πολλά από τα μυστικά του Σέρβου προπονητή. Το δυναμικό ταπεραμέντο του σε συνδυασμό με την ικανότητά του να προσεγγίζει τους παίχτες του τους μετατρέπει σε ένα σύνολο των οποίων τα μάτια «γυαλίζουν». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παίρνει το 100% από τους παίχτες του και αυτοί τον δικαιώνουν καθώς το ποσοστό τους στα σουτ σε κρίσιμα σημεία των αγώνων είναι αρκετά υψηλό. Η Ζαλγκίρις έχει κερδίσει όλα της τα ματς που κρίθηκαν στο τέλος (με εξαίρεση την ΤΣΣΚΑ και τον Παναθηναϊκό) ενώ το ρεκόρ της μακριά από το Κάουνας είναι 6-5. Την ίδια ώρα η Ρεάλ έχει 6-6, ο Παναθηναϊκός 3-8 και ο Ολυμπιακός 6-6 μακριά από τις έδρες τους.

Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι καμία ομάδα δε θα την θέλει στη διασταύρωση καθώς είναι μία άκρως επικίνδυνη ομάδα εκτός έδρας, μπορεί να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού στο μέσο του αν το θεωρήσει αναγκαίο και διαθέτει μία εκ των τριών καλύτερων εδρών στην Ευρώπη καθώς η Zalgirio Arena δίνει μεγάλη ώθηση στην ομάδα του κόουτς Σάρας.

Υ.Γ. Ένα σύνολο παικτών που παίζουν πρώτα για τους συμπαίχτες τους, τη φανέλα και την αγάπη τους για το μπάσκετ δε τους θες αντίπαλους. Κυρίως σε καταστάσεις FINAL 4.