Ντάνιελ Χάκετ: Μόνο κάποιες στιγμές χωρισμού…

«Ενημερώθηκα από τον Ολυμπιακό πως δεν θα μου ανανεώσει το συμβόλαιο. Θέλω να ευχαριστήσω τους φιλάθλους της ομάδας για την στήριξη τους. Αγαπώ την Αθήνα, αγαπώ τον Ολυμπιακό, αγαπώ τον σύλλογο και τον κόουτς Σφαιρόπουλο. Ολυμπιακός για πάντα», ήταν το μήνυμά του το καλοκαίρι του 2017, όταν ο δρόμος του, με εκείνον της ομάδας της καρδιάς του, χώρισαν.

Την έλευσή του ακολούθησε προβληματισμός. Το ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα του, τα ξεσπάσματα, οι καυγάδες του στα παρκέ ήταν οι περγαμηνές που τον συνόδευαν και δικαίως δημιούργησαν δισταγμούς. Θα μπορούσε να δέσει σε μία ομάδα που δεν χωράει βεντέτες; Θα γίνει μέλος της οικογένειας; Θα μπορούσε να ξορκίσει το «φάντασμα» του σπουδαίου Έισι Λo; Του Κώστα Σλούκα;

Ο λόγος για τον Ντάνιελ Χάκετ, τον τρελό Ιταλό, το κακό παιδί, τον «λαβωμένο» μαχητή, που φόρεσε τα ερυθρόλευκα το 2015, έκλεισε την πρώτη σεζόν με 8,9 πόντους κατά μέσο όρο με 43,2% στα τρίποντα, 2,1 ασίστ, 1 κλέψιμο κι έγινε όχι απλά κομμάτι της ερυθρόλευκης παρέας, έγινε ένα. Αποδέχθηκε τον ρόλο του, έδινε το 100% του κάθε λεπτό που ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τον έριχνε στο παρκέ τον αντάμειβε με σοβαρή άμυνα, ασίστ, δυνατό πρώτο βήμα, αξιόπιστο σουτ και πάθος, ανεξάντλητο πάθος.

Στη δεύτερη…η μοίρα έγραψε τραυματισμό. Τραυματισμός ο οποίος προήλθε από το πείσμα του και την τρομερή του θέληση για άμυνα πάνω στην προσπάθεια του Κιθ Λάνγκφορντ. Σε ένα παιχνίδι τελειωμένο, με τον Ολυμπιακό να οδεύει σε μια άνετη επικράτηση επί της Ούνικς Καζάν στις 9 Δεκέμβρη του 2016. Απόσπαση του τένοντα του δικεφάλου μηριαίου και του ημιτενοντώδους από το ισχιακό κύρτωμα έδειξαν οι ιατρικές εξετάσεις και το πρόβλημα ήταν τόσο σοβαρό όσο περίπλοκη και ασαφής ακούγεται η ιατρική διάγνωση στο μέσο άνθρωπο. Το χειρουργείο μονόδρομος.

Ο Ιταλός γκαρντ θα έχανε όλη τη χρονιά. Ο Ολυμπιακός ήταν δίπλα του, τον στήριξε. Ο ίδιος ταξίδεψε με την υπόλοιπη ομάδα μέχρι την Τουρκία, για το Final 4 της Κωνσταντινούπολης, εκεί που δήλωνε πως: αν είχε ένα μαγικό ραβδί, το μόνο που θα’ θελε ήταν να αγωνιστεί με τους συμπαίκτες του, εκεί στον τελικό της Πόλης. Εξάλλου το είχε δηλώσει, το γνώριζε. Το κόκκινο είναι το χρώμα της ζωής του!

«Έχοντας παίξει και στη Σκαβολίνι Πέζαρο, αλλά και τώρα στον Ολυμπιακό, έχω διαπιστώσει πως το χρώμα της ζωής μου είναι το κόκκινο. Κόκκινο ήταν και αυτό που πρόδωσε τον Αλφόνσο. Το αίμα. Το ίδιο του το αίμα. Το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι να αγωνιστώ με τον Ολυμπιακό σε ένα φιλικό στην Ιταλία κόντρα στη Σκαβολίνι Πέζαρο. Είμαι σίγουρος πως σε εκείνο το ματς, η μπάλα στο τζάμπολ θα φτάσει ως τον ουρανό. Έτσι, για να την ακουμπήσει και ο Αλφόνσο» είχε δηλώσει μεταξύ άλλων ο εκρηκτικός γκαρντ σε συνέντευξή του στην επίσημη ιστοσελίδα του Ολυμπιακού ανοίγοντας την καρδιά του για έναν από τους παιδικούς του ήρωες, τον θρυλικό Αλφόνσο Φορντ, ο οποίος έφυγε από την ζωή, έχοντας φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Ο «Ντάνι» κατάφερε μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια να αγαπηθεί όσο λίγη από την κερκίδα. Μια λατρεία πρωτοφανής, που καλλιεργήθηκε γρήγορα, σαν αστραπή, όσο γρήγορο ήταν και το πέρασμά του από την ομάδα η οποία αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του φοβούμενη το ρίσκο. Ο κόσμος πίστεψε πως δεν θα έβλεπε ξανά τον τρελό Ιταλό με το εκκεντρικό κούρεμα στα ερυθρόλευκα. Το βράδυ της Παρασκευής (09/03) στο ΣΕΦ δεν έπαψε να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το παιχνίδι, κι ας τον έβλεπαν να φορά τα μαύρα της Μπάμπεργκ, γνώριζαν πως είχε επιστρέψει σπίτι του. Έστω και αν, αυτή τη φορά, ήταν για λίγο…

Η ΚΑΕ Ολυμπιακός τον τίμησε για την προσφορά του στη διετή του παρουσία στην ομάδα (2015-2017) και ο κόσμος συνέχισε να τον αποθεώνει. Εκείνος σήκωσε το χέρι του και τους χαιρέτησε. Αν μπορούσε θα το έκανε και για τον κάθε έναν ξεχωριστά. Ύστερα έσκυψε και φίλησε το σήμα της ομάδας στο κέντρο του γηπέδου ήταν ο τρόπος του να ανταποδώσει την λατρεία του κόσμου! Ήταν η εξήγηση για το «πώς» και το «γιατί» τον αγάπησαν…

Στη λήξη του αγώνα, μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή αγκάλιασε κατά σειρά τους Γιάννη Σφαιρόπουλο, Μίλαν Τόμιτς, όσους από τους παλιούς συμπαίκτες βρήκε στο διάβα του και ύστερα χάθηκε στην αγκαλιά δυο-τριών από τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας που πήδηξαν από την κερκίδα για να του δώσουν το χέρι τους. Για να τον ευχαριστήσουν που απλά μοιράζονται την ίδια αγάπη.

Σε δηλώσεις του μετά το τέλος της αναμέτρησης δήλωσε: «Ήταν ένα σπουδαίο απόγευμα για εμένα. Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο, την ομάδα, όλους. Η τελευταία εμπειρία μου ήταν τραυματική εδώ γιατί ήμουν τραυματίας. Η νέα ανάμνηση ήταν μια πάρα πολύ συναισθηματική βραδιά για μένα. Ήταν σπουδαίο και ξεχωριστό. Είμαι οπαδός του Ολυμπιακού και πάντα θα είμαι μέλος της οικογένειας. Ποτέ δεν με ξέχασαν. Όλα όσα πετύχαμε μαζί με τον κόσμο και την ομάδα ήταν κάτι σπουδαίο και είμαι ευγνώμων για όλα».

Όσον αφορά την κίνησή του να φιλήσει το σήμα του Ολυμπιακού: «Είναι ένα δείγμα ευγνωμοσύνης για τη Θύρα 7, τον Ολυμπιακό την οικογένεια Αγγελόπουλου και σε όλους όσους με πίστεψαν και μου έδωσαν μια ευκαιρία να είμαι μέλος της ομάδας. Ήταν μια ευγενική χειρονομία και είμαι ένα κομμάτι από αυτούς».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

«Δεν είναι στο χέρι μου αυτό. Είμαι μέλος της Μπάμπεργκ και σκέφτομαι την ομάδα μου και το πώς θα βελτιωθούμε. Θα δούμε στο μέλλον τι θα γίνει…», ήταν η απάντηση στο ερώτημα που απασχολεί την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου από την ανακοίνωση της μη ανανέωσης του συμβολαίου του κι έπειτα. Αν και πια ξέρουν, δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο τους…