Μάριο Χεζόνια, ή αλλιώς… κατάκτηση της Ευρωλίγκας

Στο αυτονόητο ερώτημα «γιατί να πάρεις τώρα τον Μάριο Χεζόνια, σε μια χρονική στιγμή, που έχουν κριθεί τα πάντα στην Ευρωλίγκα και που δεν τον χρειάζεσαι για να κατακτήσεις τους εγχώριους τίτλους» η απάντηση είναι πολύ απλή: Αν έχεις τη δυνατότητα να πάρεις τον «σούπερ Μάριο», πας τον παίρνεις και μετά θέτεις όποια ερώτηση θέλεις.

Αγωνιστικά η κίνηση δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα. Όχι γιατί δεν είναι καλός παίκτης ο Κροάτης, ή γιατί δεν μπορεί να αλλάξει ισορροπίες σε μια ομάδα (και δη στον φετινό Παναθηναϊκό), αλλά επειδή δεν υπάρχουν στόχοι συμβατοί με το όνομά του, με το… μέγεθος του. Άρα μην αναζητείτε τις όποιες απαντήσεις, σε μπασκετικές αναλύσεις.

Πρόκειται για κορυφαία (επικοινωνιακή) κίνηση. Στο τέλος της χρονιάς κανείς δεν θα θυμάται ότι οι «πράσινοι» έμειναν εκτός πλέι οφ, ούτε ότι έπαιξαν όλη τη σεζόν δίχως πλέι μέικερ. Θα θυμούνται την απόκτηση του Χεζόνια, άντε και τη νίκη στο ΣΕΦ.

Από μόνη της δεν αρκούσε η επικράτηση επί του Ολυμπιακού, η μεταγραφή του Κροάτη είναι το γεγονός της χρονιάς, συνεπώς επικοινωνιακά ο Παναθηναϊκός έχει κάνει… ρουά ματ. Βεβαίως, το παρκέ είναι ο καθρέπτης κάθε ομάδας, αλλά ούτως ή άλλως οι δύο εκπρόσωποί μας στην Ευρωλίγκα έχασαν από νωρίς το τρένο, οι συζητήσεις αφορούν την επόμενη σεζόν, οπότε για την ώρα δεν γίνεται λόγος περί αντανάκλασης σε αγωνιστικό μοτίβο της συγκεκριμένης μεταγραφής.

Είτε βγάλει μάτια, είτε χρειαστεί χρόνο προσαρμογής, ο Χεζόνια έχει βγάλει τα λεφτά του, ακόμα και με το δεδομένο ότι δεν υπάρχει κόσμος στις εξέδρες, καθώς διαφορετικά θα είχαμε sold out στο ντεμπούτο του, έστω κι αν αντίπαλος ήταν η… Χίμκι, ή όποια αντιεμπορική ομάδα ήθελε υπάρχει στην Ευρωλίγκα.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει να χάσει τίποτα, αντιθέτως έχει μόνο οφέλη από τη συγκεκριμένη μεταγραφή. Εκπαιδεύεται ο Κάτας να μάθει να διαχειρίζεται μεγάλες προσωπικότητες, καθώς αγωνιστικά Νέντοβιτς και Χεζόνια θέλουν αρκετή ώρα την μπάλα στα χέρια τους. Αν θέλεις να πας για μεγάλα πράγματα, θέλεις μεγάλους παίκτες, όσο εύκολη ή δύσκολη είναι η διαχείρισή τους.

Παράλληλα φτάνει, μέσω εσωτερικής αλληλογραφίας, το μήνυμα προς όλους ότι η ομάδα είναι πάνω από παίκτες, το μοναστήρι να είναι καλά. Μπορεί να δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες στον κόσμο, να «απαιτηθεί» η παραμονή του και του χρόνου, να αυξηθούν οι απαιτήσεις εκείνων που λήγουν τα συμβόλαια (δεν μπορεί από τη μια να έχεις τον Χεζόνια κι από την άλλη να ζητήσεις να κατεβάσουν τις απαιτήσεις τους), όμως όλα αυτά είναι διαχειρίσιμα.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Αντί επιλόγου: Είτε υπαγορεύονται οι κινήσεις από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, είτε όχι, είτε ο Τάκης Τριαντόπουλος παίρνει αποφάσεις, είτε τις εκτελεί, η διοίκησή του παίρνει για την ώρα υψηλό βαθμό, όχι μόνο για τη μεταγραφή του Χεζόνια, αλλά και για τη μεταγραφή του Κροάτη.