Μπερτομέου: «Η FIBA θέλει να πλήξει την Ευρωλίγκα»

Ο Τζόρντι Μπερτομέου μίλησε για τη διαμάχη της FIBA και της Ευρωλίγκας και σε δηλώσεις του στο Euroleague Greece, τόνισε ότι στόχος της πρώτης είναι να πλήξει τη δεύτερη.

Δεδομένου ότι διαδραματίσατε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο το 2000, πού πιστεύετε ότι έγκεινται οι ομοιότητες και οι διαφορές της τωρινής υπόθεσης με το σχίσμα του 2000, όταν οι ομάδες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη FIBA και να συστήσουν την EuroLeague;

«Υπάρχει μια κύρια και μεγάλη διαφορά. Το 2000 οι ομάδες έπρεπε να απαντήσουν σε ένα δίλημμα και να λάβουν μια απόφαση: ή να παραμείνουν στη διοργάνωση της FIBA και να διευθύνονται από αυτήν ή να δημιουργήσουν και να διευθύνουν ένα νέο σχέδιο αφ εαυτών. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Σήμερα οι ομάδες δεν έχουν να επιλέξουν κάτι. Η διοργάνωση την οποία διευθύνω τους ανήκει και τη διαχειρίζονται οι ίδιες. Μπορούν να αποφασίσουν πού και πώς θα πορευθούν, αλλά δεν έχουν να διαλέξουν μια άλλη κατεύθυνση πλέον. Η EuroLeague είναι η δική τους εταιρεία και οι ίδιες οι ομάδες αποφασίζουν για το μέλλον της».

-Τι απέδειξε η εξέλιξη της διοργάνωσης στους αμφισβητίες της;

«Ανέκαθεν βάζαμε διακριτούς στόχους και όλες οι εξελίξεις στο σύστημα της διοργάνωσης στρέφονται προς μία κατεύθυνση: να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα στους φιλάθλους. Παραδοσιακά αυξάνουμε το μέγεθος του πρωταθλήματός μας στις φάσεις στις οποίες συμμετέχουν οι καλύτερες ομάδες και το τελευταίο βήμα υπήρξε η αναβάθμιση του με τις 16 ομάδες, τις 30 αγωνιστικές και το σύστημα όλοι εναντίον όλων στην καν ονική περίοδο. Οι αμφισβητίες, όπως τους αποκαλείτε, θα έπρεπε να απαντήσουν μόνοι τους σε αυτό το ερώτημα. Μπορώ μόνο να πω αυτό που δηλώνουν οι αριθμοί, δηλαδή τα θετικά αποτελέσματα τα οποία έχουν όλες οι αλλαγές. Τη σεζόν 2016-17, παραδείγματος χάρη, αυξήθηκαν η προσέλευση των θεατών κατά 13%, η τηλεθέαση κατά 30%, η διαδικτυακή πρόσβαση κατά 166% και οι αναφορές στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης από 150% έως 400%. Αυτά τα νούμερα σημαίνουν ότι η EuroLeague αρέσει στον κόσμο και εμείς εξακολουθούμε να οικοδομούμε πάνω σε αυτό το δεδομένο».

-Φοβάμαι πώς στο τέλος, όποιο και αν είναι αυτό, του πολέμου που εξελίσσεται τώρα δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά μόνο χαμένοι. Συμφωνείτε με αυτή την αίσθηση;

«Καθόλου! Πάντοτε η ο πρόοδος επέρχεται μέσα από διαμάχες. Ελπίζω ότι αυτό θα μας οδηγήσει σε μια ισχυρή συμφωνία μακράς πνοής η οποία θα θέτει με σαφήνεια τις ευθύνες του καθενός και τους διαύλους για να δημιουργήσουμε συνέργειες και ισχυρά προγράμματα συνεργασίας, όπως συνέβαινε μέχρι το 2012. Αυτό μπορεί είναι το τέρμα του δρόμου».

-Εκτιμάτε ότι η FIBA θα μπορούσε να αποφύγει τον πόλεμο ή επέλεξε επίτηδες αυτή την αντιπαράθεση ώστε να προκαλέσει πρόβλημα στη EuroLeague και να το εκμεταλλευθεί κατά το δοκούν;

«Θα μπορούσαν να έχουν αποφύγει τον πόλεμο πολλές φορές, αλλά όλως περιέργως πάντοτε επιλέγουν αυτό μονοπάτι. Έχουμε ακούσει και διαβάσει τους ισχυρισμούς της FIBA ότι η EuroLeague ενδιαφέρεται μόνον για τις μπίζνες, ενώ στον αντίποδα αυτοί φροντίζουν για την εξέλιξη του αθλήματος. Εάν αληθεύει αυτό, θα έπρεπε να έχουν βρει τρόπους ώστε να ενισχύσουν τις λίγκες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια, αντί να εξαπολύουν συνεχείς επιθέσεις εναντίον τους. Πριν από δυο χρόνια προσπάθησαν να ανακτήσουν την EuroLeague προσφέροντας συμβόλαια μακράς διαρκείας στις ομάδες μας οι οποίες τα αρνήθηκαν. Πέρυσι επιχείρησαν να «σκοτώσουν» το EuroCup δημιουργώντας μια νέα διοργάνωση και ταυτοχρόνως απειλούσαν τις ομάδες, τις εθνικές ομοσπονδίες και τις εθνικές λίγκες οι οποίες δεν θα συμμετείχαν σε αυτήν. Τώρα έχουμε την υπόθεση με το καλαντάρι και την ίδια στιγμή πληροφορούμεθα ότι υπάρχει μια ολόκληρη στρατηγική ώστε να πωληθούν wild cards σε εκείνες τις εθνικές ομάδες οι οποίες δεν θα προκριθούν εντός του αγωνιστικού χώρου και επίσης να πωληθούν τα δικαιώματα ανάληψης διοργανώσεων και τα τηλεοπτικά δικαιώματα των προκριματικών αγώνων. Και την ίδια στιγμή πάλι μαθαίνουμε επίσης ότι οι εθνικές ομοσπονδίες δεν θα λάβουν κανένα μερίδιο απ’ όλα αυτά τα χρήματα. Είναι λοιπόν προφανές ότι υπάρχουν μπίζνες πίσω απ’ όλη αυτή την εχθρότητα της FIBA».

– Πιστεύετε ακόμη ότι η FIBA διαχωρίζει τους παίκτες σε Α’ και Β’ κατηγορία, με κριτήριο το εάν αγωνίζονται στο ΝΒΑ ή στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα;

«Αυτό είναι εμφανές. Η FIBA γνώριζε από την πρώτη στιγμή ότι οι παίκτες του ΝΒΑ δεν μπορούν να αγωνισθούν με τις Εθνικές ομάδες τους σε αυτά τα «παράθυρα». Δικαιολόγησαν μάλιστα αυτό το γεγονός κάτι που προκαλεί έκπληξη, ενώ στη συνέχεια απείλησαν με τιμωρίες τους παίκτες της EuroLeague εφόσον δεν αγωνισθούν. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το ΝΒΑ δεν πρόκειται να διακόψει το πρόγραμμα του για να αγωνισθούν οι παίκτες με τις Εθνικές ομάδες σε αυτά τα ματς. Αυτό είναι φυσιολογικό και το κατανοούμε όλοι μας. Θα πρέπει όμως όλοι επίσης να κατανοήσουμε ότι και η EuroLeague δεν διακόπτει το πρόγραμμα της. Η μήπως η FIBA πιστεύει ότι οι ιδιοκτήτες, οι προπονητές και οι παίκτες αξίζουν λιγότερο σεβασμό; Αυτή είναι καθαρά μια μεταχείριση διάκρισης την οποία δεν θα ανεχθούμε. Οι παίκτες μας δεν ανήκουν στη Β’ κατηγορία και ασφαλώς θα τους προστατεύσουμε. Οποιαδήποτε ποινή επιβληθεί δεν θα ισχύσει στη ΕuroLeague και στο EuroCup και επίσης θα λάβουμε όλα τα απαραίτητα νομικά μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση».

-Πώς η EuroLeague σκοπεύει να αντιδράσει στις ποινές τις οποίες ενδέχεται να επιβάλουν οι ομοσπονδίες στους παίκτες που δεν θα ανταποκριθούν στην πρόσκληση να αγωνισθούν στα «παράθυρα»;

«Δεν πρόκειται να ανεχθούμε καμιά ποινή. Το να επιβάλεις τέτοιες σε παίκτες της EuroLeague και του EuroCup θα συνιστούσε κατάφωρη διάκριση σε σχέση με άλλες λίγκες. Οι παίκτες πάντοτε ασκούν το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής και ήδη πολλοί αποφάσισαν να μην αγωνισθούν στις Εθνικές ομάδες τους για διαφόρους λόγους. Ως τελευταίο παράδειγμα είναι το πρόσφατο ΕuroBasket. H oοποιαδήποτε δράση στα σπορ πρέπει να είναι προϊόν ελεύθερης επιλογής και κανείς δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να δουλέψεις γι αυτόν. Ήμουν πάντοτε πολύ σαφής σε αυτό το θέμα. Εμείς δεν πρόκειται να εφαρμόσουμε καμιά ποινή στις διοργανώσεις μας και αυτές θα ισχύσουν μόνον στις διοργανώσεις της FIBA και στα εθνικά πρωταθλήματα, εάν αυτό εκτιμούν οι ομοσπονδίες. Επίσης θα λάβουμε όλα τα νομικά και θεσμικά μέτρα που απαιτούνται για να τους προστατεύσουμε».

– Θεωρείτε ότι είναι πολύ αργά για να καθίσετε πάλι στο ίδιο τραπέζι και να βρείτε μια λύση της τελευταίας στιγμής ώστε να αποφύγουμε την πιο μαύρη και πιθανότατα την πιο γελοία εβδομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ;

«Αυτό δεν εξαρτάται από εμάς. Φτάσαμε στα άκρα διότι η FIBA αποφάσισε μονομερώς και χωρίς να συμφωνήσει με καμιά εθνική ή διεθνή λίγκα να διεξαγάγει αυτούς τους επίσημους αγώνες μεσούσης της σεζόν. Έλαβαν αυτή την απόφαση γνωρίζοντας ότι θα βλάψουν τις ομάδες στις συλλογικές διοργανώσεις, καθώς το καλεντάρι δεν έχει αλλάξει τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια και ξαφνικά ορίζονται αγώνες των Εθνικών ομάδων τον Νοέμβριο και τον Φεβρουάριο. Και μάλιστα έλαβαν αυτή την απόφαση γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι καλύτεροι παίκτες δεν θα είναι διαθέσιμοι να αγωνισθούν. Τους προειδοποιήσαμε για πρώτη φορά το 2012, αλλά μάλλον η FIBA πίστευε ότι θα έλυνε το πρόβλημα μέσω των απειλών και των ποινών, άλλωστε αυτός είναι ο παραδοσιακός τρόπος με τον οποίο ενεργεί. Στείλαμε τρεις επίσημες προτάσεις τα τελευταία χρόνια και είχαμε διάφορες ανεπίσημες συζητήσεις, με γνώμονα πάντοτε από την πλευρά μας να βρούμε μια λύση που θα επέτρεπε σε όλους τους παίκτες να αγωνισθούν, ώστε να μη φθίνει η αξία των Εθνικών ομάδων εξαιτίας της απουσίας των κορυφαίων στελεχών τους. Εντέλει λάβαμε μόνο μια απάντηση μερικές εβδομάδες μετά την Τρίτη πρόταση και αυτή απορρίφθηκε αμέσως. Είναι δύσκολο να βρεις μια λύση όταν κάποιος δεν αναγνωρίζει το πρόβλημα, αλλά θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε διαρκώς».

– Πριν από μερικές ημέρες σε μια συνέντευξη σας στο Radio Marca δηλώσατε ότι θα επιθυμούσατε να εξευρεθεί μια λύση ακόμη και αύριο, αλλά αυτό δεν συνέβη. Πιστεύετε ότι αμφότερα τα μέρη εξάντλησαν τα περιθώρια των διαπραγματεύσεων;

«Όπως είπα και προηγουμένως είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε για την εξεύρεση μιας λύσης, αλλά και σχετικά με διάφορα άλλα ζητήματα που βρίσκονται στο τραπέζι. Πρέπει να βρούμε μια συμβιβαστική λύση ευρείας αποδοχής στο θέμα του προγράμματος, αλλά και σε ό,τι αφορά στη δομή των συλλογικών διοργανώσεων, στη συμμετοχή των παικτών στις Εθνικές ομάδες, στην πολιτική της ασφάλισης τους κοκ. Εμείς θα μελετήσουμε επισταμένως κάθε νέα πρόταση μας και πιθανότατα θα στείλουμε τη δική μας, ώστε να διασφαλίσουμε ότι οι Εθνικές ομάδες θα τυγχάνουν του σεβασμού τον οποίο αξίζουν. Είναι πολύ σημαντικό για όλους να μην υποβιβάζονται σε μια διοργάνωση Β’ κατηγορίας από την οποία απουσιάζουν οι καλύτεροι παίκτες και όλοι μας πρέπει να φροντίσουμε να τις προστατεύσουμε».

– Στις 20 Σεπτεμβρίου η FIBA απέρριψε την πρόταση σας και μάλιστα τη χαρακτήρισε «μη σοβαρή». Στις 6 Οκτωβρίου ήταν η σειρά της EuroLeague να απορρίψει την δική τους πρόταση με το επιχείρημα ότι δεν λύνει το πρόβλημα. Εκτιμάτε ότι η FIBA θα μπορούσε να υποβάλει μια άλλη πρόταση ή η μοναδική λύση θα ήταν να ακυρώσει τα «παράθυρα»;

«Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στις απορρίψεις των δυο προτάσεων. Η FIBA απέρριψε τη δική μας σε λίγες ώρες χωρίς καν να τη μελετήσει. Στην πραγματικότητα ήταν η πρώτη φορά που απάντησαν σε μια πρόταση μας, η οποία θα έλυνε το πρόβλημα διασφαλίζοντας ότι όλοι οι παίκτες θα ήταν διαθέσιμοι για τους αγώνες των Εθνικών ομάδων, ενώ αντιμετώπιζε και άλλα προβλήματα, όπως την ανάγκη να υπάρξει εγγυημένος χρόνος θερινών διακοπών γι αυτούς. Από την άλλη πλευρά εμείς μελετήσαμε προσεκτικά μαζί με τους συλλόγους την πρόταση της FIBA, αλλά το να μετακινήσουμε μια αγωνιστική από Πέμπτη σε Τρίτη δεν έλυνε το πρόβλημα, υπό την έννοια ότι και πάλι δεν θα εξασφάλιζε τη διαθεσιμότητα παικτών από άλλες λίγκες. Αντιθέτως αυτό θα προκαλούσε άλλα προβλήματα, όπως η επί πλέον κόπωση και ο κίνδυνος τραυματισμού των παικτών. Εδώ οφείλω να τονίσω ότι το πρόβλημα σε αυτή την υπόθεση δεν είναι το πρόγραμμα της EuroLeague, το οποίο μπορεί να τροποποιηθεί όσο επιθυμεί η FIBA, αλλά και πάλι δεν θα βρισκόταν η σωστή λύση. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι το καλαντάρι της FIBA περιλαμβάνει αγώνες στους οποίους οι παίκτες δεν είναι διαθέσιμοι ώστε να συμμετάσχουν. Αυτό είναι το πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί».

– Υπάρχουν σύλλογοι που επιχείρησαν να παίξουν έναν συμβιβαστικό ρόλο και να γεφυρώσουν το χάσμα ή όλοι τους τάχθηκαν αναφανδόν εναντίον της FIBA. Τις προάλλες ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού, Μάνος Παπαδόπουλος σε μια συνέντευξη του στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΠΟΡ FM δήλωσε ότι οι περισσότερες μεγάλες ομάδες της ΕuroLeague, συμπεριλαμβανομένων της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα δεν θέλουν καν να ακούνε για τη FIBA. Ποια είναι η δική σας γνώμη γενικότερα για τις πρακτικές της FIBA και για το πώς αντιλαμβάνεται τον θεσμικό ρόλο της;

«Η FIBA επιτίθεται εναντίον της EuroLeague Basketball εδώ και χρόνια. Φαίνεται ότι αυτός είναι ο κύριος στόχος τους, αντί να εστιάσουν στην ανάπτυξη του μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα. Οι σύλλογοι της ΕuroLeague κάνουν τη δουλειά τους και όπως αποδεικνύεται, αυτό συμβαίνει με επιτυχία. Δεν πρόκειται για μια υποκειμενική άποψη, διότι οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν με σαφήνεια. Ολες οι ομάδες, μηδέ μιας εξαιρουμένης, επιθυμούν να δουν μια συμφωνία με τη FIBA, αλλά όταν τα μόνα πράγματα που λαμβάνουν είναι απειλές και ποινές, τότε η κατάσταση γίνεται περίπλοκη. Δεν μπορείς να κτίσεις μια συνεργασία και μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης όταν οι απειλές πλέουν γύρω σου».

-Μπορείτε, σας παρακαλώ, να δώσετε μια απάντηση στον κόσμο και κυρίως στους φιλάθλους που για άλλη μια φορά τελούν υπό καθεστώς σύγχυσης και θέλουν να δουν τις εθνικές ομάδες μεσούσης της σεζόν, όπως συμβαίνει σε όλα τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα;

«Οι Εθνικές ομάδες είναι ένα τεράστιο από πλευράς σημασίας κομμάτι στην προώθηση του αθλήματος. Ολοι θέλουν να τις δουν αγωνιζόμενες στην πατρίδα τους και με τους καλύτερους παίκτες. Και εμείς ασφαλώς το επιθυμούμε, γι αυτό πρέπει να βρούμε τον ενδεδειγμένο τρόπο ώστε να συμβαίνει αυτό. Η αλήθεια είναι ότι στο μπάσκετ δεν μπορεί να εφαρμοσθεί η δομή του ποδοσφαίρου. Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι η Αργεντινή θα παίξει χωρίς τον Μέσι ή η Πορτογαλία χωρίς τον Ρονάλντο, αλλά στο μπάσκετ αυτό θα συμβεί κατ’ αντιστοιχία λόγω του προγράμματος της FIBA. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα και να βρούμε τις λύσεις που ταιριάζουν».

-Πώς μπορεί το μπάσκετ να επιζήσει και να βγει από αυτή την άσχημη κατάσταση; Υπάρχει άλλωστε ο σοβαρός κίνδυνος αλλοίωσης των διοργανώσεων λόγω της απουσίας παικτών από τις Εθνικές ομάδες τους…

«Όντως αυτός είναι ο προβληματισμός μας από το 2012. Το ζήτημα απασχολεί τις Εθνικές ομάδες που ρισκάρουν την πρόκριση τους, χώρια που εφόσον προκριθούν τότε θα κληθούν άλλοι παίκτες να αγωνισθούν στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019, αντί εκείνων οι οποίοι πέτυχαν τον στόχο. Σε κάθε περίπτωση η FIBA έχει απόθεμα σε wild cards για να τις πουλήσει σε μεγάλες ομάδες που δεν θα προκριθούν. Αυτό δεν προξενεί καμιά αίσθηση»…

-Σε μια συνέντευξη του στα μέσα Ιουλίου στο gazzetta.gr ο Γενικός Γραμματέας της FIBA, Πάτρικ Μπάουμαν υποστήριξε ότι η ΕuroLeague και εσείς προσωπικά παραμένετε ίδιοι και απαράλλακτοι από το 2000 και ότι οι ομάδες ενδιαφέρονται μόνον για τα χρήματα και όχι για την πρόοδο του αθλήματος. Συγκεκριμένα τόνισε ότι «εάν αγαπάς την πατρίδα σου και αντιλαμβάνεσαι τον σπουδαίο ρόλο της Εθνικής ομάδας, τότε δεν τίθεται κανένα άλλο επιχείρημα στην κουβέντα».

«Η απάντηση είναι πολύ απλή και δεν τη δίνω εγώ, αλλά οι φίλαθλοι. Το διεθνές μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο δεν ήταν ποτέ σε τέτοιο υψηλό επίπεδο όπως αυτή τη στιγμή. Το αποδεικνύουν περίτρανα τα μεγάλα και γεμάτα γήπεδα οι χώρες και περιοχές που μεταδίδουν τους αγώνες, η τέτοια αύξηση στη θέαση και στο ενδιαφέρον του κόσμου και η ποιότητα παικτών, προπονητών και διαιτητών. Αυτά είναι γεγονότα που τεκμηριώνονται από τους αριθμούς και έχουν επιτευχθεί από τις ομάδες τα τελευταία δέκα επτά χρόνια, σε πείσμα όλων των εμποδίων που η FIBA επιχείρησε να βάλει μπροστά τους».

Ο κύριος Μπάουμαν επισήμανε επίσης ότι η ΕuroLeague φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα είδος ευρωπαϊκού ΝΒΑ και εν συνεχεία να το πουλήσει στο ΝΒΑ. Το σχόλιο σας…

«Αυτό δεν προκαλεί καμιά αίσθηση. Η Ευρώπη είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ίδιο ισχύει και στο μπάσκετ. Δεν αγνοούμε την πραγματικότητα, τουναντίον την αναλύουμε και εργαζόμαστε. Θέλουμε να δημιουργήσουμε το καλύτερο και πιο ποιοτικό μπασκετικό προϊόν ώστε να το απολαμβάνουν οι φίλαθλοι. Αυτό είναι το μάντρα μας: να προσφέρουμε στον κόσμο το καλύτερο προϊόν και όλα τα άλλα θα έλθουν στη συνέχεια».

-Ποια είναι η απάντηση σας στο επιχείρημα της FIBA ότι μια ιδιωτική διοργάνωση δεν μπορεί να ορίζει και να επιχειρεί να διακυβερνήσει το σπορ;

«Είναι σαφές ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εμείς αποφασίζουμε μόνο για τις δικές μας υποθέσεις. Αυτοί είναι που θέλουν να αποφασίζουν πάνω από κάθε άλλον».

-Πιστεύετε ότι ο κύριος στόχος της FIBA σε αυτή την υπόθεση με τα «παράθυρα» δεν είναι να βάλει τις εθνικές ομάδες σε διαδικασία αγώνων, αλλά ουσιαστικά αποσκοπεί στο να πλήξει τη EuroLeague και να επαναφέρει στο προσκήνιο μια αναβαθμισμένη δική της εκδοχή του Basketball Champions League;

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

«Ναι το πιστεύω. Είναι η τρίτη φορά που αποπειρώνται να πλήξουν την ΕuroLeague ή το EuroCup ή και τις δυο διοργανώσεις μαζί. Ευτυχώς οι δυο διοργανώσεις είναι αρκετά δυνατές ώστε να ανθίστανται και να διατηρούν την αυξητική τάση τους. Πριν από δυο χρόνια οι σύλλογοι απέρριψαν την πρόταση της FIBA να διευθύνει την EuroLeague. Εκείνη η πρόταση για μια λίγκα με 16 επιλεγμένες ομάδες, με δέσμευση πολυετών συμβολαίων και με σύστημα «όλοι εναντίον όλων» είναι παρόμοια με την τρέχουσα δική μας την οποία η FIBΑ κριτικάρει αρνητικά. Οι σύλλογοι όμως-το επαναλαμβάνω- την απέρριψαν. Πέρυσι η FIBA δημιούργησε το Basketball Champions League και μάλιστα απείλησε τις λίγκες και τις ομάδες που δεν θα συμμετείχαν σε αυτή τη διοργάνωση. Απείλησαν ακόμη και τις ομοσπονδίες των χωρών που στασίασαν με αποκλεισμό των Εθνικών ομάδων τους από το EuroBasket! Oλη αυτή η κατάσταση είναι σουρεαλιστική, αλλά συνέβη, ωστόσο οι ομάδες αποφάσισαν να παραμείνουν στο EuroCup. Τώρα βρίσκεται στο προσκήνιο το θέμα του προγράμματος και εντέλει έχουν συμβεί πολλά περιστατικά για να μη νομίζει κάποιος ότι εντάσσονται σε διαφορετικά κίνητρα».