Ο Νεμάνια Νέντοβιτς θύμισε τον παλιό καλό καιρό, τότε που οι προσωπικότητες του Παναθηναϊκού έβγαιναν μπροστά, αλλά ήταν μόνος.
Αν του έδινες μια… σκούπα, ίσως να σκούπιζε και το παρκέ. Ο Νεμάνια Νέντοβιτς τα έκανε όλα και τα έκανε καλά, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός από το Τελ Αβίβ με τη νίκη στις αποσκευές. Ο κανόνας που θέλει τους… πολλούς να νικούν τον έναν ίσχυσε, ο Σέρβος θύμισε κάτι από το χθες, από τους παίκτες που έκαναν τον κόσμο του «τριφυλλιού» να μην χάνει αγώνα στο «Νίκος Γκάλης», αλλά στο τέλος της ημέρας το κέρδος ήταν μηδενικό.
Οι αριθμοί δεν φτάνουν για να καλύψουν τα… όργια του Νέντοβιτς. Πρόκειται για παίκτη του 1.5 εκατομμυρίου, που το μυϊκό του σύστημα δεν ανταποκρίθηκε, η επιρρέπεια στους τραυματισμούς αποθάρρυνε τους προπονητές να τον εμπιστευτούν κι ο Παναθηναϊκός πήρε ένα απολύτως ελεγχόμενο ρίσκο. Με χαμηλωμένο μπάτζετ και περιορισμένη δυνατότητα απόκτησης σταρ, δεν είχε και τίποτα να χάσει.
Όσο ο Νέντοβιτς είναι υγιής (ευχόμαστε να είναι η χρονιά του), οι «πράσινοι» θα έχουν σημείο αναφοράς στην επίθεση. Κι αν τιθασεύσει τον οίστρο του, αποφύγει κάποιες τραβηγμένες επιλογές, θα είναι παίκτης – ορχήστρα. Το κακό είναι πως κόντρα στη Μακάμπι ήταν απελπιστικά μόνος.
Στο «ένας εναντίον ενός» νίκησε τον Ουιλμπέκιν, ο οποίος έκανε επίσης πολύ καλό παιχνίδι, στην τέταρτη περίοδο το «μία σου και μία μου» ήταν απολαυστικό για όποιον (θεατή) δεν καίγονταν για τη νίκη, αλλά ο Αμερικανός είχε περισσότερα στηρίγματα από τον Σέρβο. Ο Χάντερ, ο Μπέντερ, ο Μπράιαντ, έδωσαν λύσεις, εκεί που ο Παναθηναϊκός δεν είχε κι έτσι επιβεβαιώθηκε ότι το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα.
Βεβαίως, κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει την πολύ κακή εμφάνιση στο πρώτο μισό, ότι η ομάδα «φωνάζει» πως χρειάζεται έναν ψηλό ακόμα, ότι η απουσία πόιντ γκαρντ κάνει πιο προβλέψιμη την επίθεση, ότι χάθηκαν αρκετά αμυντικά ριμπάουντ.
Ένα ματς ήταν και πέρασε, από τα λίγα που οι «πράσινοι» δεν μπορούν να μπουν σε διαδικασία εσωστρέφειας, το ζητούμενο είναι αν φτάνουν τα… κουκιά. Κάθε αναμέτρηση έχει στοιχεία αγώνα… πλέι οφ, αρχής γενομένης από το Βελιγράδι. Αλίμονο, αν δεν νικήσει τον Ερυθρό Αστέρα η ομάδα του Βόβορα, δεν θα μπορεί να κυνηγήσει τίποτα. Η νίκη είναι πλέον αυτοσκοπός, δεν φτάνει για να βάλει τον Παναθηναϊκό σε τροχιά πλέι οφ, όμως πλέον κάθε συνάντηση έχει τη δική της ιστορία.