Η… παλιά σειρά οδήγησε με ασφάλεια τους νέους σε μια τεράστια νίκη, με την οποία ο Ολυμπιακός δικαιούται να βλέπει πάρα πολύ ψηλά.
Τι θα σήμαινε η νίκη στη Βαρκελώνη, αν ο Ολυμπιακός έχανε από τον Ερυθρό Αστέρα; Ίσως και τίποτα. Τώρα, με 2/2 σε μια… ιδιότυπη «διαβολοβδομάδα» (και μάλιστα εκτός έδρας), δικαιούται να πανηγυρίζει, αλλά και να κοιτάζει πολύ ψηλά. Κι είναι πολλά αυτά, που μπορεί να πει καθένας για το συγκεκριμένο ματς, όμως το σημαντικότερο είναι ένα: Στο λιμάνι δεν σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν, ειδικά αν πρόκειται για άλογα κούρσας.
Όποιος βιάστηκε να αποστρατεύσει τον Βασίλη Σπανούλη, όποιος θεώρησε πως η μινιμαλιστική χρησιμοποίηση του από τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα αποτελεί και… τίτλους τέλους, όποιος πίστεψε ότι ο Γιώργος Πρίντεζης εξάντλησε τις φορές που θα «αποφάσιζε» για τη νίκη της ομάδας του, μάλλον πρέπει να το δουλέψει κι άλλο στο μυαλό του.
Ο κόουτς του Ολυμπιακού γνωρίζει ποιους έχει στο ρόστερ του, γνωρίζει σε ποιον παίκτη έδωσε το τιμόνι (Κώστας Σλούκας) και η εικόνα της ομάδας τον δικαιώνει. Μέρα με τη μέρα οι «ερυθρόλευκοι» γίνονται καλύτεροι κι ο Μπαρτζώκας αρχίζει και νιώθει πιο άνετα να αφήνει παίκτες στον πάγκο, προκειμένου να… ρολάρει η πεντάδα.
Αν δεν υπήρχε η εμφάνιση και το ρεκόρ του Σπανούλη, αν ο Σλούκας δεν ήταν για δεύτερη φορά τόσο επιδραστικός και θετικός στο παιχνίδι της ομάδας του, αν ο Πρίντεζης δεν έκανε και πάλι το θαύμα του (όπως στην Κωνσταντινούπολη, όπως στο ΣΕΦ κόντρα στην Μπαρτσελόνα, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής), θα μιλούσαμε κυρίως για τον θρασύτατο Γιαννούλη Λαρεντζάκη.
«Φωνάζει» ότι θέλει χρόνο κι ότι δικαιούται να είναι μέρος αυτού του συνόλου και κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα ανάγκασε τον προπονητή του να αφήσει έξω τον εξαιρετικό Χάρισον, προκειμένου να τον αφήσει να καταθέτει διαπιστευτήρια στις δύο πλευρές του γηπέδου. Κι ο Ολυμπιακός μετρά συν έναν παίκτη, που μπορεί να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο, στην εξέλιξη μιας αναμέτρησης. Πόσο μάλλον τη στιγμή που αυτός είναι Έλληνας και σε εξαιρετικά παραγωγική ηλικία.
Φυσικά και δεν είναι όλα καλά. Οι 30 πόντοι παθητικό της πρώτης περιόδου, τα πολλά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, ο τρόπος με τον οποίο χάθηκε η διαφορά των 9 πόντων, που με «αίμα» είχε οικοδομήσει, το γεγονός ότι πλέον καθιερώνεται να κερδίζει δίχως σέντερ στο παρκέ (βεβαίως, αν κερδίζει, ας το κάνει και με… τριάρια, αλλά θα κερδίζει πάντα;), είναι στοιχεία, που ο Γιώργος Μπαρτζώκας πρέπει να δει και θέματα προς επίλυση.
Αντί επιλόγου: Η Ευρωλίγκα, ειδικά φέτος, δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Καλό (πολύ καλό) το 2/2 εκτός έδρας, αλλά η Βαλένθια κάθε άλλο παρά εύκολος αντίπαλος θα είναι στο ΣΕΦ.
Υ.Γ.: Ο Βασίλης Σπανούλης έχει πατήσει όλες τις κορυφές. Απομένει η ψηλότερη. Εκεί όπου βρίσκεται η… σημαία του Νίκου Γκάλη. Έχει ακόμα δρόμο, αλλά είναι εφικτό.