Η «πράσινη» επιστροφή και το «κόκκινο» πισωγύρισμα

Υπάρχουν αποτελέσματα που σε… σημαδεύουν, που διαμορφώνουν καταστάσεις, υπάρχουν κι άλλα που είναι σχεδόν… αδιάφορα. Ο Παναθηναϊκός πέρασε από το Μιλάνο, έπαιξε (επιτέλους) άμυνα και μοιάζει να θέλει να επιστρέψει. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε κατά κράτος στη Μόσχα, ένα αποτέλεσμα που δεν κοστίζει ιδιαίτερα, παρότι η εμφάνιση μοιάζει με πισωγύρισμα σε εποχές, που οι «ερυθρόλευκοι» έχαναν από το… αεροδρόμιο.

Ας ξεκινήσουμε από τους νικητές. Η ομάδα του Γιώργου Βόβορα χρειάστηκε δύο «μεγάλα» σουτ για να νικήσει, όμως ο τρόπος δεν έχει τόση σημασία, όσο το ότι οι «πράσινοι» έπαιξαν άμυνα, κάτι που έδειχναν πολύ απρόθυμοι να πράξουν. Το έκαναν απέναντι στην πιο yolo ομάδα της διοργάνωσης, που λες κι έχει το… DNA του χορηγού της. Όποιον παίκτη κι αν πάρει, όσα χρήματα κι αν ξοδέψει, η εικόνα είναι αναλλοίωτη.

Ο Παναθηναϊκός είχε ένα ζητούμενο: Να αποφασίσουν οι παίκτες του να ξεκινήσουν την προσπάθεια για νίκη από το πίσω μέρος του γηπέδου. Από τη στιγμή που το έκαναν, έστω κι αν κάποιες στιγμές ήταν άτσαλες οι άμυνες (στην τελευταία περίοδο τα τρία από τα πρώτα τέσσερα φάουλ πρόσφεραν βολές κι εύκολους πόντους στους Ιταλούς), ήταν στο παιχνίδι. Κι από τη στιγμή που ήταν στο παιχνίδι, το πήραν κι έφυγαν.

Ο Ολυμπιακός πήγε στη Μόσχα, έχοντας περισσότερες δικαιολογίες ήττας απ’ όσες χρειάζονταν. Παρότι αρχικά έδειξε ότι μπορεί να προβληματίσει την ομάδα του Ιτούδη, τα μεγάλα κορμιά των αντιπάλων έκαναν τη διαφορά. Οι ψηλοί μπλόκαραν στα σκριν τους «ερυθρόλευκους» έμεναν κενά στη ρακέτα, οι κοντοί δεν ένιωθαν φόβο να μπουν μέσα και με εύκολα καλάθια έχτισαν ψυχολογία.

Όσο δεν έχει εύκολο το καλάθι από το «ζωγραφιστό» η ομάδα του μεγάλου λιμανιού είναι υποχρεωμένη να ψάχνει τη νίκη μέσα από το σουτ, άρα θα είναι του ύψους και του βάθους, θα έχει βραδιές που θα «μαγεύει» και βραδιές που θα απογοητεύει. Αυτόν τον δρόμο διάλεξε να προχωρήσει, αυτόν θα ακολουθήσει κι όπου τη βγάλει.

Το καλό για τον Γιώργο Μπαρτζώκα είναι πως αυτή η ήττα είναι ανέξοδη, σαφέστατα και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι βασικοί παίκτες έμειναν 14 μέρες δίχως προπόνηση, οπότε δεν μπορούσαν να είναι σε καλή κατάσταση, όμως είναι πισωγύρισμα να χάνεις τόσο εύκολα, να μην προβάλεις αντίσταση.

Το χειρότερο είναι πως τα σημεία όπου υπάρχουν κενά, ή ερωτηματικά, δεν γεμίζουν. Το αμέσως πιο ζόρικο είναι ότι ακολουθούν ματς με ομάδες της πρώτης σειράς και τα οποία ενδέχεται να χαλάσουν όχι μόνο τη βαθμολογική εικόνα, αλλά την ψυχολογία των «κόκκινων».

Αντί επιλόγου: Το κάζο (καταχρηστικός ο όρος) της Βαλένθια από την Άλμπα, δείχνει ότι δεν υπάρχουν σταθερές, σε μια σεζόν αλλιώτικη, επηρεασμένη από τα απορυθμισμένα βιολογικά ρολόγια των αθλητών, την παγωμάρα των εξεδρών, τα υποχρεωτικά απρόβλεπτα κενά εκγύμνασης. Ως εκ τούτου από τη μια δεν υπάρχουν… χαμένες μάχες, από την άλλη δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι κάποιος εκ των αντιπάλων έχει πετάξει λευκή πετσέτα.