Ο clutch Χάρισον, το τέρας της φύσης, ο Σάσα και ένας μύθος…

Ο Ολυμπιακός της εποχής Μπαρτζώκα, αρχίζει να σχηματοποιείται. Αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Αρχίζει να είναι ο Ολυμπιακός που οι οπαδοί του ονειρεύονται. Ο Ολυμπιακός που έχει νοοτροπία νικητή που δεν συγκρίνεται με καμίας άλλης ομάδα στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός που δεν χάνει τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα και την πίστη του στη νίκη ακόμη και όταν όλα του πάνε άσχημα.

Το βράδυ της Παρασκευής τα περισσότερα πήγαν καλά, για 3 δεκάλεπτα. Στο 4ο, ο Ολυμπιακός ήταν ακόμη καλύτερος. Οχι μπασκετικά. Από άποψη χαρακτήρα. Η Μακάμπι πήρε σφυρίγματα που δεν έχουν λογική. Ο Ολυμπιακός πήρε το πρώτο φάουλ στο 5,14! Εως εκείνο το σημείο η Μακάμπι είχε κερδίσει 7 φάουλ (7-0!). Και το δικαίωμα να εκτελεί βολές με σχεδόν 8 λεπτά (!!!) να απομένουν έως το τέλος του δεκαλέπτου! Επηρεάζοντας βεβαίως και τον τρόπο που έπαιξε άμυνα η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Καθώς κάθε επαφή ήταν δύο βολές.

Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ. Βρέθηκε να κυνηγάει. Βρέθηκε να μπλοκάρει επιθετικά, να μην έχει κίνηση, να μην έχει έμπνευση και να δείχνει αποσυντονισμένος. Αλλά ο Ολυμπιακός παίζει έχοντας στο ρόστερ του τον Βασίλη Σπανούλη. Και όταν ήρθε η ώρα, ο αρχηγός πήρε από το χέρι τους συμπαίκτες του και έκανε αυτό που έπρεπε. Αφήνοντας στον Χάρισον να πάρει τη δόξα στο τέλος. Με το καταληκτικό buzzer beater του που έδωσε τη νίκη στον Ολυμπιακό. Κόντρα και στο μομέντουμ. Που ήθελε Μακάμπι ή τουλάχιστον παράταση, μετά το τρομερό τρίποντο του Γουίλμπεκιν που τα έφερε όλα στα ίσια.

Πάμε, όμως, να δούμε τι έκαναν όλοι οι Ερυθρόλευκοι…

* Ο Χάρισον είναι ο παίκτης-σκόρερ που έψαχνε ο Ολυμπιακός και το buzzer beater που πέτυχε είναι το σουτ που του αλλάζει την ψυχολογία. Η ποιότητά του είναι μοναδική.  Οι επιλογές του είναι τόσο καλές συχνά, που προκαλούν εντύπωση για το πόσο μπορεί να προσφέρει στην… οικονομία του συνόλου. Οι αριθμοί του, λένε πολλά: 19:45 λεπτά, 12 πόντους, 2 ριμπάουντ, 3 ασίστ. Και ίσως να ήταν καλύτεροι, εάν δεν έμενε στον πάγκο σε όλο το 3ο δεκάλεπτο, χάνοντας τον τρομερό ρυθμό που είχε στο 2ο.

* Ο Χασάν Μάρτιν είναι ένα τέρας της φύσης σε μπόι δίμετρου σέντερ. Ισοπεδωτικός. Ο Αμερικανός «ψηλός» του Ολυμπιακού, έκανε ξανά μαγικά πράγματα ακόμη και κόντρα  στη γεμάτη front-line της Μακάμπι. 16 πόντοι, 8/9 δίποντα, 8 ριμπάουντ, 4 κερδισμένα φάουλ, 21 βαθμούς στο PIR. Αλλά στη δική του περίπτωση οι αριθμοί δεν λένε την αλήθεια (σ.σ. η στατιστική του «έκλεψε» και ένα μπλοκ). Διότι η παρουσία του στη ρακέτα είναι τόσο επιδραστική, που θυμίζει καλές εποχές Χάινς και Ντάνστον. Και ακόμη είναι στο 4ο παιχνίδι του στην Ευρωλίγκα…

* Ο Κώστας Παπανικολάου πέτυχε μόνο 3 πόντους. Ε, και; Η παρουσία του στο παιχνίδι ήταν μνημειώδης. Αμυντικά, έκανε  τα δικά του, τα γνωστά. Επιθετικά, έκανε τη διαφορά. Με τις ασίστ. Συνολικά 6 έδωσε σε ακριβώς 19 λεπτά συμμετοχής. Ενώ δεν εκβίασε τίποτα, ούτε μπροστά, ούτε πίσω.

* Ο Σλούκας έπαιξε 22.33, πέτυχε 6 πόντους (2/6), είχε 2 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 1 κλέψιμο, 3 λάθη και δεν έπαιξε δευτερόλεπτο στο 4ο δεκάλεπτο. Ο νέος ηγέτης του Ολυμπιακού ήταν σε μέτρια μέρα. Και τι έγινε; Ο φετινός Ολυμπιακός  εξελίσσεται σε  ομάδα που δεν έχει έναν πρωταγωνιστή. Καλύπτοντας ακόμη και την κακή ημέρα  του  κορυφαίου παίκτη του.

* Ο Βεζένκοφ καταλαβαίνει τώρα το λάθος που θα έκανε εάν έφευγε από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι. Συγκλονιστικός. 14πόντους, χωρίς δίποντο (0/4), αλλά 4/5 τρίποντα, 6 ριμπάουντ, 4 κερδισμένα φάουλ και 18 βαθμούς στο PIR. Πρωταγωνιστής. Αυτό που ήθελε και έψαχνε. Πλέον και πιο σκληρός, πιο δυναμικός, πιο σίγουρος για όλα.

* Ο Τζένκινς παίζει άμυνα σε άλλο επίπεδο. Ο Γουίλμπεκιν το κατάλαβε όταν χρειάστηκε. Και στα κρίσιμα σημεία δεν κρύφτηκε. Οι 5 πόντου του, ήταν κρίσιμοι την ώρα που ήρθαν. Μια εμφάνιση που χρειαζόταν.

* Ο Σακίλ ΜακΚίσικ εξελίσσεται σε παίκτη που… δεν υπάρχει στην Ευρώπη. Ισως το ταχύτερο πρώτο βήμα παίκτη σε όλη την Ευρωλίγκα.Ταύρος, εκρηκτικός, μετρημένος και πλέον στο παλμαρέ του προσθέτει και την πάσα! Σημείο αναφοράς ακόμη και όταν είναι άστοχος.

* Ο Οκτάβιους Ελις έμεινε στο γήπεδο 10.24! Σε αυτό το διάστημα πέτυχε 8 πόντους, με 4/4 δίποντα, 2 ριμπάουντ και 3 φάουλ. Εάν δεν είχε «φορτωθεί» από νωρίς με φάουλ, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αλλά η παρουσία του στο παρκέ ήταν τόσο καλή, στο διάστημα που έπαιξε, που δείχνει ότι ο Ολυμπιακός έχει ασφάλεια στους ψηλούς του.

* Οπως ο Σλούκας, έτσι και ο Πρίντεζης ήταν κουρασμένος. Αλλά η ποιότητα, το ταλέντο και η εμπειρία του είναι σε άλλο επίπεδο. Ο υπαρχηγός του Ολυμπιακού έπαιξε 17 λεπτά και σε αυτό το διάστημα είχε 6 πόντους, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 3 κερδισμένα φάουλ και 11 στο PIR. Απλά σπουδαίος.

* Λιβιό Ζαν-Σαρλ και Λαρεντζάκης πήραν μαζί 3 λεπτά συμμετοχής. Αλλά ακόμη κι έτσι, ο Μπαρτζώκας έβαλε και τους 12 παίκτες του στο rotation. Και πήρε σκορ από τους 10 εξ αυτών.

* Ξεχάσαμε κάποιον; Οχι, απλά τον αφήσαμε για το φινάλε. Διότι ο Βασίλης Σπανούλης είναι μια κατηγορία μόνος του. Τι κι αν είναι 38 ετών. Τι κι αν παίζει απέναντι σε πιο γρήγορους, πιο εκρηκτικούς παίκτες, παίκτες διψασμένους να τον «καταβάλουν», να τον νικήσουν. Ο Σπανούλης είναι αυτός που είναι, επειδή είναι χαμαιλέωντας. Επειδή ποτέ δεν θα τον νικήσει κανείς. Τουλάχιστον χωρίς να του βγάλει το λάδι. Ο Σπανούλης, λοιπόν, ήταν το κλειδί του Ολυμπιακού στο 4ο δεκάλεπτο. Εβαλε το κορμί του σε όλα. Επαιξε καταπληκτικές άμυνες, μπήκε στη ρακέτα της Μακάμπι και έβαλε λέι απ στη… μούρη του Χάντερ και των ψηλών της Μακάμπι, και ήταν αυτός που με τρομερή αλλαγή χεριού και αριστερό μπάσιμο 82-79. Σε μια βραδιά που πάλι έγραψε ιστορία, κατακτώντας ακόμη μία κορυφή στην Ευρωλίγκα. Απλά Σπανούλης…