Αξίζει να πάρει τέτοιο ρίσκο ο Γιώργος Μπαρτζώκας;

Κάθε άνθρωπος ζει και «πεθαίνει» με τις επιλογές του. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει δημιουργήσει μια ομάδα, που μπορεί να βγάλει πράγματα στο παρκέ. Αν σταματάγαμε να μετράμε στο… «4», όλα θα ήταν καλά, αλλά στο μπάσκετ υπάρχει και το «5» κι εκεί μοιάζει να χαλάει η συνταγή. Δυστυχώς, όσα μας προβλημάτιζαν με την ανακοίνωση των μεταγραφών, μας προβληματίζουν περισσότερο μετά την πρώτη εικόνα. Αυτονόητο ότι ούτε χαρακτηριστική είναι, ούτε ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να βγουν.

Ο Σλούκας δείχνει ότι είναι έτοιμος για την… «παραλαβή παράδοση». Δώστε του τα κλειδιά κι έχετε τον νέο ηγέτη της πεντάδας. Το καλύτερο είναι πως οι υπόλοιποι τον έχουν αποδεχθεί κι ο Έλληνας διεθνής γκαρντ νιώθει καλά και το δείχνει. Ως εκ τούτου ο Ολυμπιακός έχει τον παίκτη, που θα κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Κι όταν ο Σπανούλης (θέλει περισσότερο χρόνο να βρει τα πατήματά του) παίρνει το τιμόνι, η οξυδέρκειά του καλύπτει πολλές από τις αδυναμίες, συνακόλουθές της (μπασκετικής) ηλικίας.

Ο Χάρισον ψάχνεται και είναι λογικό, ο Τζένκινς έδειξε με μια φάση κόντρα στον… Φολ πόσο καλός αμυντικός είναι, αλλά δεν περιμένει κανείς να… λιώσει στο παρκέ σε φιλικούς αγώνες, Παπανικολάου και Πρίντεζης ξέρουν πότε να ανοίξουν τις τουρμπίνες και πότε να πάνε στο ρελαντί, Βεζένκοφ και Χαραλαμπόπουλος έχουν πάθος, θα κάνουν λάθη, θα προσθέσουν το κάτι παραπάνω.

Ο ΜακΚίσικ θα είναι ο επιθετικός ηγέτης της ομάδας, αυτός που θα τραβά το σκοράρισμα, έχοντας πάντως πολλούς να συνδράμουν. Παίκτες που είναι σε φάση ωρίμανσης, ώστε να έχουν το ίδιο χαμόγελο, είτε βάλουν 1 πόντο, είτε βάλουν 21.

Πάμε και στο πρόβλημα: Τι κάνουμε με τους σέντερ. Δύο «δεύτεροι» δεν κάνουν έναν πρώτο. Ο Μάρτιν είναι φιλότιμος, παλεύει ο δύσμοιρος, πάει στο ριμπάουντ (τα επιθετικά είναι σαφέστατα πιο σημαντικά), μπορεί να βγει να μαρκάρει περιφερειακούς στις αλλαγές στα σκριν, τρέχει καλά το γήπεδο.

Όταν, όμως, τον πηγαίνει… σχολείο ο Φολ, τι θα γίνει με πιο ποιοτικούς ψηλούς σέντερ; Γιατί δεν θα βρει αντίπαλο στο μπόι του, εξαιρουμένου του Χάινς. Με 10 πόντους και 10 ριμπάουντ ήταν πρόβλημα, φανταστείτε τι θα γίνει σε χειρότερες βραδιές. Αφήστε που δεν υπάρχει το 2020 σέντερ βασικός, ο οποίος να μην μπορεί να σκοράρει από τη γραμμή του φάουλ. Είναι αυτονόητο πως, σε αυτό το υψηλό επίπεδο της Ευρωλίγκας, θα τον… χακάρουν, θα τον στέλνουν στη γραμμή να βρει την άκρη του.

Ο Έλις είναι… πιο σέντερ, όμως θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να αποκτηθεί ένας πραγματικός ψηλός, από αυτούς που θα γεμίσουν τη ρακέτα. Δεν μπορεί να τρέξει ο Ολυμπιακός αν δεν εξασφαλίσει τα ριμπάουντ, αφήστε που στην επίθεση ο Χασάν χρησιμεύει μόνο ως… κινούμενο εμπόδιο, να σκρινάρει και σπάνια να βάζει το… «ρολ» στο «πικ».

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Αναρωτιέμαι από την πρώτη στιγμή, συνεχίζω να αναρωτιέμαι (έχοντας κι εικόνα) αν αξίζει να πάρει αυτό το ρίσκο ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Θεωρώ πως όχι, αλλά εκείνος γνωρίζει καλύτερα.