Νεμάνια Νέντοβιτς : Ένας… εύθραυστος «δολοφόνος» στο τριφύλλι (vids)

Έχει χαρακτηριστεί από το ESPN ως ο Ευρωπαίος Ντέρικ Ρόουζ.

Και ο Νεμάνια Νέντοβιτς το δικαίωσε, καθώς δικαιολόγησε με το παραπάνω αυτή τη… σύγκριση.

Ταλέντο πολύ υψηλών προδιαγραφών, αλλά με αμέτρητους τραυματισμούς. Όπως ακριβώς και ο προ δεκαετίας σταρ των Σικάγο Μπουλς.

Μικρός ο Σέρβος δοκίμασε τα πάντα. Μένοντας στην Ιταλία λόγω του πατέρα του, σκέφτηκε να παίξει ποδόσφαιρο λόγω του αγαπημένου του Ντελ Πιέρο, ενώ δεν «ξέχασε» να περάσει από αθλήματα όπως το τένις και η κολύμβηση. Το μπάσκετ, όμως τον κέρδισε.

Από τη νέα χρονιά ευελπιστεί να γίνει αυτός που πιστεύει. Να αποκτήσει σταθερότητα και να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο.

«Είναι δύσκολο να βλέπεις τους συμπαίκτες σου να αγωνίζονται και εσύ να μη μπορείς να βοηθήσεις.», είχε αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξή του. Αυτό δεν θέλει να το ζήσει στον Παναθηναϊκό, όντας… πεινασμένος όπως δήλωσε, με σκοπό να γίνει πρωταγωνιστής.

Ο Σέρβος έρχεται στη χώρα μας, για να δικαιώσει αυτούς που τον πίστεψαν και to10.gr ξετυλίγει το κουβάρι της… μπασκετικής ζωής του και όχι μόνο.

Μπασκετμπολίστας από τα… 11

Παρόλο που είναι γεννημένος, στις 16 Ιουνίου του 1991, σε μία μικρή πόλη της Σερβίας, το Νόβα Βαρός, δεν έκανε τα πρώτα του βήματα στην χώρα της Γιουγκοσλαβίας.

Ο πατέρας του, όντας παίκτης του Χάντμπολ και της Άσκολι Πισένο οδήγησε την οικογένεια του στην Ιταλία.

Εκεί ο Νεμάνια, παρόλο που δεν είχε μπασκετικές… εμπνεύσεις στο «σπίτι» του, ξεκίνησε να ονειρεύεται πως θα μαγέψει με τη πορτοκαλί θεά στην τοπική ομάδα της περιοχής όπου ζούσε από τα 11 χρόνια του.

Ωστόσο, δεν πέρασε παρά μόνο λίγος καιρός, για να γυρίσει στη πατρίδα του. Αρχικά, έπαιξε στην ομάδα της πόλης του Νόβα Βαρός και εν συνεχεία αγωνίστηκε με τα ερυθρόλευκα του Ερυθρού Αστέρα.

Εκεί έκανε «πράγματα και θαύματα», πήρε κούπες στις μικρές ηλικίες και το 2012 ένιωσε πως ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα.

Μεταπήδησε στη Λετονία για τη Λιετούβους Ρίτας, με σκοπό να παίξει στην Ευρωλίγκα για πρώτη χρονιά. Δεν τα πήγε άσχημα, καθώς πρόσφερε στην ομάδα του περίπου 10 πόντους ανά παιχνίδι και 2.1 ασίστ.

Το μεγάλο βήμα για το ΝΒΑ δεν κράτησε για πολύ…

Το ταλέντο του αναγνωρίστηκε από τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς, παρόλο που δεν ήταν η πρώτη του ομάδα στον μαγικό κόσμο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Στο draft του 2013 (27 Ιουνίου) επιλέχθηκε ως 30^ο pick από τους Φοίνιξ Σανς, στους οποίους δεν έκατσε παρά μόνο για μερικές ώρες, καθώς συνέχισε στους «πολεμιστές» την ίδια μέρα.

12 μέρες μετά υπέγραψε με την ομάδα του Σαν Φρανσίσκο, στην οποία και έκατσε περίπου ένα χρόνο.

Αυτή η rookie σεζόν του τον βρήκε μεταξύ της αναπτυξιακής ομάδας και της πρώτης. Φόρεσε 24 φορές τη φανέλα των Γουόριορς, χωρίς να καταφέρει να σκοράρει παραπάνω από 1.1 πόντους ανά ματς.

11 Νοεμβρίου 2014 αποχώρησε από τους μετέπειτα πρωταθλητές, αφού κατάλαβε πως το επόμενο βήμα του έπρεπε να είναι… ευρωπαϊκό.

Ισπανικό (νωθρό) ξεκίνημα στη Βαλένθια, απογείωση στη Μάλαγα, «τραυματική» εμπειρία στην Αρμάνι

Τρεις μέρες αργότερα υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την ομάδα της Βαλένθια. Με το σύνολο του Βέλιμιρ Περάσοβιτς δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά παρόλο που ήταν στο παρκέ για περίπου 20 λεπτά (8 πόντοι Μ.Ο.) στην πρώτη τη τάξει διοργάνωση της Ευρώπης.

Στις 5 Ιουλίου του 2015 αποχώρησε με σκοπό να πάρει μεταγραφή (την ίδια μέρα) σε ένα άλλο κλαμπ της Ιβηρικής την Μάλαγα.

Με τους «πράσινους» έκανε το όνειρό του πραγματικότητα.

Όντας βασικός και αναντικατάστατος στο μεγαλύτερο διάστημα της πορείας του, έκανε τη διαφορά και το όνομα του γνωστό στο ευρύ μπασκετικό κοινό. Κατέκτησε το Eurocup το 2017, ενώ ένα χρόνο μετά «έσπασε» τα κοντέρ με 16.8 πόντους μέσο όρο στην Ευρωλίγκα.

Στο πέρας της χρονιάς είχε αντιληφθεί πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να εξαργυρώσει τις εμφανίσεις του πηγαίνοντας στην Αρμάνι Μιλάνο, η οποία του έκανε την καλύτερη πρόταση.

Ωστόσο, θα ξεχάσει γρήγορα τις δύο σεζόν που πέρασε στην Ιταλία (2018-20). Δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά, να βρει ρυθμό και να γίνει μέλος του σταθερού κορμού της ομάδας λόγω των τραυματισμών.

Οι «ατυχίες» του αυτές σε όλη του τη καριέρα δεν έχουν σταματημό. Αναγκάστηκε να χάσει παιχνίδια και τη περίοδο που ήταν μέλος της Μάλαγα, αλλά και το διάστημα που θα έπρεπε να ενισχύσει την εθνική του ομάδα, καθώς δεν συμμετείχε ούτε στο Eurobasket του 2017, αλλά ούτε και στο Mundobasket του 2019.

Πολυδιάστατη επιθετική απειλή

Το επιθετικό του ταλέντο είναι αδιαπραγμάτευτο.

Μπορεί να σκοράρει έξω από τα 6.75 μέτρα με ευκολία, έχοντας ποσοστό καριέρας που αγγίζει το 35% στην Ευρωλίγκα. Είναι λάτρης του ένας εναντίον ενός, ενώ σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να μείνει ελεύθερος.

Μέχρι και πριν τους τραυματισμούς θα μιλούσαμε για έναν μπασκετμπολίστα που δεν έχει θέμα να πάει στις «επαφές» και να τελειώσει τη φάση, είτε με lay up, είτε να πασάρει στον… ψηλό συμπαίκτη του.

Στην άμυνα δεν παίρνει τον ίδιο βαθμό. Περιορίζεται μόνο στα βασικά, χωρίς να μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό που έχουν παίκτες όπως ο Νικ Καλάθης.

Εξάλλου δεν έχει και το αντίστοιχο μέγεθος (1.91) με τον τέως αρχηγό του Παναθηναϊκού (1.97).

Ολοκλήρωσε τη περσινή σεζόν με μέσο όρο 7.9 πόντους, 34.3% τρίποντο με 1.7 ασίστ σε μόλις 16 παιχνίδια (3 βασικός), ενώ τη πρώτη του περίοδο στην Ιταλία μπόρεσε να σκοράρει 11.1 πόντους αγωνιζόμενος σε 15 ματς αντίστοιχα (41.4% τρίποντο, 51.7% δίποντο και 80.6% στις βολές).

Καλύτερα του παιχνίδια ήταν αυτά απέναντι στον Ολυμπιακό στις 19 Οκτωβρίου του 2018 (20 πόντοι), ενώ εξαιρετική εμφάνιση πραγματοποίησε και κόντρα στην ΤΣΣΚΑ (08/03/19) ολοκληρώνοντας το 40λεπτο με 16 πόντους.

Αν μπορέσει να ξεπεράσει το ψυχολογικό τραύμα του, λόγω των μακροχρόνιων απουσιών από τα παρκέ και μείνει υγιής τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μία κίνηση που θα δώσει πιο πολλά από τον Τζίμερ Φριντέτ. Είναι γνώστης του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έχει συνηθίσει στην πίεση και τον ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας και περιμένει να επιστρέψει στις υψηλές πτήσεις του…

ΘΑΝΑΣΗΣ ΡΕΝΔΟΥΜΗΣ