Σχορτσιανίτης : «Δεν θα ξαναπαίξω, θέλω να ασχοληθώ με παιδιά»

Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης έδωσε συνέντευξη για το μέλλον της καριέρας του και τόνισε ότι δεν θέλει να συνεχίσει να αγωνίζεται. Ο επιβλητικός σέντερ μίλησε στο Israel Hayom και επεσήμανε ότι θα ήθελε να ασχοληθεί με μικρά παιδιά. Παράλληλα αναφέρθηκε στην καριέρα του, τονίζοντας ότι θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα, αλλά είναι ευχαριστημένος με όσα πέτυχε!

Για το αν θα επιστρέψει στα παρκέ: «Πιθανότατα δεν θα ξαναπαίξω. Η περσινή σεζόν τελείωσε πρόωρα, οπότε είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ και να προσαρμοστώ στη νέα κατάσταση. Ακόμη το σκέφτομαι, αλλά πιθανότατα δεν θα ξαναπαίξω. Έχω είκοσι χρόνια καριέρας πίσω μου, οπότε είμαι εντάξει με αυτό. Θα ήθελα να δουλέψω με νέα παιδιά. Υπάρχει πολύ ταλέντο στην Ελλάδα, θα ήθελα να είμαι κάποιος που τα βοηθάει και τα εξελίσσει. Πιστεύω ότι θα βρω δουλειά πάνω σε αυτό».

Για το αν είναι ικανοποιημένος με την καριέρα του: «Όταν φτάνεις σε ένα σημείο, που έχεις ζήσει όλα αυτά, ξέρεις πού θα μπορούσες να έχεις κάνει καλύτερα. Πιστεύω ότι θα μπορούσα να τα πάω καλύτερα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά είμαι σίγουρος πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Είχαμε υπέροχη καριέρα. Είμαι χαρούμενος για τους αγώνες που έπαιξα και τα άτομα που γνώρισα. Ήταν υπέροχα και δεν μετανιώνω για τίποτα».

Για το πώς ξεκίνησαν όλα: «Δεν κάθισα ποτέ και είπα «θέλω να γίνω μπασκετμπολίστας». Απλά συνέβη. Έπαιζα πολύ με τους φίλους μου στην Καβάλα, όπου μεγάλωσα, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα ότι αυτό θα το κάνω επαγγελματικά. Είχα στο μυαλό μου να τελειώσω το σχολείο και μετά να πάω στο πανεπιστήμιο. Κάποια στιγμή με κάλεσαν στην Εθνική και, χωρίς να το συνειδητοποιήσω, στα 15 μου είχα γίνει επαγγελματίας. Υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο και έπαιξα σε κανονικούς αγώνες. Θυμάμαι ότι με κάλεσαν στην Εθνική Ανδρών και έπαιζα μαζί με παίκτες, που τους είχα αφίσα στο δωμάτιό μου».

Για το πώς ήταν τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Ελλάδα: «Ήταν διαφορετικά σε σχέση με τώρα. Δεν ήταν κάτι φυσιολογικό, γιατί ήμουν ένας μαύρος Έλληνας, αλλά σε γενικές γραμμές η εμπειρία μου εδώ ήταν καλή. Στην ουσία, ποτέ δεν ένιωσα κάτι πολύ άσχημο λόγω του χρώματος που έχει το δέρμα μου. Μία φορά διάβασα πως κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής, απλά επηρεάζεται από το περιβάλλον του. Οπότε, αυτό που χρειάζεται είναι να μεγαλώνεις τα παιδιά σου με τον σωστό τρόπο και να τους εξηγείς πως όλα τα ανθρώπινα όντα είναι ίδια. Είναι πολύ άσχημο αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ ή σε άλλες χώρες. Όταν ήμουν παιδί, έπρεπε να είμαι κυρίαρχος και βίαιος στα παιχνίδια γιατί με σημάδευαν, αλλά δεν θέλω αυτό να αποτελεί παράδειγμα για τα άλλα παιδιά. Θέλω τα παιδιά μου να είναι ήρεμα και να είναι σε θέση να συζητούν για τέτοια πράγματα, κι οχι να χρησιμοποιούν τη βία».

Για το γεγονός πως πολλές φορές στο παρελθόν οι αντίπαλοι τον προκαλούσαν: «Ήταν πολύ δύσκολο. Ξέρω ότι θα μου λείψει το μπάσκετ, αλλά όχι κι αυτά τα πράγματα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος παίκτης που χρεώθηκε τόσα πολλά επιθετικά φάουλ, όσα εγώ. Δεν κατηγορώ τους διαιτητές ή κάποιον, αλλά έτρωγα πολύ ξύλο. Από τα 15 μου, οι προπονητές με έβαζαν σε αυτή τη διαδικασία. Μου έδιναν την μπάλα στη ρακέτα με τρεις παίκτες πάνω μου και μου έλεγαν να τους κερδίσω. Αυτή είναι η ιστορία της καριέρας μου.».

Για τη νίκη επί των ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ της Σαϊτάμα: «Όλοι στην Ελλάδα τρελαίνονται με αυτό το παιχνίδι. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά στην ιστορία μας, κι είμαι χαρούμενος που υπήρξα κομμάτι αυτής της ομάδας. Ακόμη και σήμερα, κάποιες φορές βλέπω το παιχνίδι».

Για τις συγκρίσεις με τον Σακίλ Ο’Νιλ: «Το 2009, όταν ήμουν στον Ολυμπιακό, παίξαμε αντίπαλοι με τον Σακίλ σε φιλικό παιχνίδι. Θυμάμαι πως όλοι έκαναν πλάκα τότε πως άμα ακούσει ότι με αποκαλούν «Baby Shaq» θα με διαλύσει στο παιχνίδι. Είχα άγχος γιατί είχα πρόβλημα στον αστράγαλο και δεν ήθελα να γίνει χειρότερη η κατάσταση. Όταν μπήκαμε στο γήπεδο, ο Σακίλ άρχισε να ρωτάει «που είναι το μωρό μου;».

Για το γεγονός πως δεν έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ: «Δεν ήθελα να παίξω στο ΝΒΑ, είχα την ευκαιρία αυτή το 2006, να συμμετάσχω στο training camp των Λος Άντζελες Κλίπερς, αλλά προτίμησα να μην πάω. Είναι διαφορετικό να ζεις την ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ ή του Τελ Αβίβ. Προφανώς πολλοί παίκτες θέλουν να πάνε στο ΝΒΑ, αλλά πάρε το παράδειγμα του Λούκα Ντόντσιτς. Αφού έπαιξε σε τέτοια γήπεδα στην Ευρώπη, όλα τα άλλα μοιάζουν με βόλτα στο πάρκο για εκείνον. Θυμάμαι ακόμη τις φωνές του κόσμου στα γήπεδα, πώς αντιδρούσε άμα χάναμε με τη Μακάμπι. Ούρλιαζαν να σταματήσουμε το μπάσκετ και άλλα τέτοια. Αυτά δεν υπάρχουν στο ΝΒΑ»

Για τους πέντε καλύτερους συμπαίκτες που είχε: «Θοδωρής Παπαλουκάς, Βασίλης Σπανούλης, Τσακ Έιντσον, Ντέιβιντ Μπλου, Λάζαρος Παπαδόπουλος».

Για τον πιο δύσκολο αντίπαλο: «Λάζαρος Παπαδόπουλος και Μπόμπαν Μαριάνοβιτς».

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Για τον προπονητή που τον επηρέασε περισσότερο: «Ντέιβιντ Μπλατ».