Φασούλας : «Να ξαναδούμε το μπάσκετ με πλήρη διαφάνεια, με πρόσβαση στον καθένα να δει οτιδήποτε»

Για το πλάνο που έχει για το ελληνικό μπάσκετ μίλησε ο Παναγιώτης Φασούλας. Ο υποψήφιος πρόεδρος της ΕΟΚ τόνισε πως είναι παγκόσμια τάση να υπάρχουν άνθρωποι του αθλητισμού στις ομοσπονδίες και ότι πρέπει να δουν το μπάσκετ στο σύνολο του σαν ένα.

Αναλυτικά:

Για την ενασχόληση του με τις εκλογές:

Δεν είναι περίεργο να ασχολείται κανείς με τον χώρο που τον έχει αναδείξει. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στο μπάσκετ σήμερα, έχουν διαμορφώσει τις ζωές τους μέσα από το μπάσκετ.

Για την συμμετοχή και άλλων ανθρώπων του μπάσκετ:

Χαίρομαι που στην EOK υπάρχουν υποψήφιοι, όπως ο Ρεντζιάς, ο Ιωάννου, ο Χριστοδούλου, που θέλουν να μπουν στην διοικητική διαδικασία μαζί με τους παράγοντες που έχουν την εμπειρία.

Για την παγκόσμια τάση να ασχολούνται αθλητές με τις Ομοσπονδίες:

Είναι παγκόσμια τάση να υπάρχουν άνθρωποι του αθλητισμού μέσα στις Ομοσπονδίες.  Όταν βλέπεις τον Κιριλένκο, τον Σαμπόνις, τον Μποντιρόγκα, τον Γκαρμπαχόθα να παίζουν ρόλο στις Ομοσπονδίες τους, γιατί να μην συμβαίνει και στην χώρα μας.

Για την συμμετοχή αθλητών και τεχνοκρατών στην Ομοσπονδία:

Είναι προφανές πως δεν φταίει κανείς αν δεν θέλει κάποιος να διεκδικήσει μια θέση στο Δ.Σ της Ομοσπονδίας. Όμως και τώρα που είμαστε εδώ πάλι δεχόμαστε κριτική. Δεν είναι θέμα διοίκησης, γι αυτό υπάρχουν τα στελέχη, οι τεχνοκράτες και τα στελέχη, για να διοικείται η Ομοσπονδία. Γι αυτό θέλουμε την εμπειρία αυτών  των παραγόντων, που έχουν δώσει ιδρώτα και αίμα για να διατηρήσουν το ερασιτεχνικό μπάσκετ ψηλά. Με αυτούς τους ανθρώπους θέλουμε να συνεργαστούμε, από εκεί προερχόμαστε. Έχουμε ζήσει μεγάλες στιγμές στο μπάσκετ, όταν ήταν οικογένεια. Πάντα υπήρχαν οι κόντρες μεταξύ των ομάδων, όμως πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο που οι ομάδες να ξέρουν πως υπάρχει αξιοκρατία, αξιοπιστία και τα πράγματα να προχωράνε σε έναν νορμάλ ρυθμό.

Για τους ανθρώπους που τον στηρίζουν:

Ο καθένας κατεβαίνει μόνος του ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Απλά υπάρχουν πολλοί φίλοι, όπως ο Ρεντζιάς, ο Ιωάννου, ο Χριστοδούλου, ο Καράγκουτης, ο Παπαδόπουλος, καθώς και πολλοί παράγοντες, που θέλουν να είναι μαζί και να στηρίξουν την προσπάθεια να ξανακάνουμε το μπάσκετ οικογένεια και κυρίαρχο άθλημα στις καρδιές των φιλάθλων.

Για την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει:

Έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια να δούμε όλα τα σωματεία, όλες τις Ενώσεις σε όλη την Επικράτεια. Δουλεύουμε πάνω σε θέσεις πολύ απλές και βασικές. Θέλουμε την αξιοπιστία των πρωταθλημάτων, όχι της Α1 απαραίτητα, αφού ανήκει στον ΕΣΑΚΕ.  Είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολείται με το μπάσκετ εκτός της Α1, που νομίζω πως τους ξεχνάμε πολλές φορές. Η Ένωση της Αθήνας και του Πειραιά κάνουν 10-15.000 παιχνίδια τον χρόνο! Πόσοι αθλητές και παράγοντες μοχθούν για αυτές τις κατηγορίες, που δεν πρέπει να τους αδικούμε. Η Α1 είναι ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα που πρέπει να βρούμε τον τρόπο να λειτουργήσει αξιόπιστα και εδώ είναι η Ομοσπονδία για να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να βγάλουμε τις παθογένειες που έχουν δημιουργηθεί με τα χρόνια που έχουν περάσει.  Ο βασικός στόχος είναι πως το ερασιτεχνικό μπάσκετ θα κατακτήσει σε κάθε γωνιά της χώρας νέους  υποστηριχτές.

Για τους πυλώνες της FIBA:

Οι τρεις πυλώνες της FIBA είναι πως πρέπει να μεγαλώνει η οικογένεια του. Πρέπει να ασχοληθούμε με το 3on3. Ορισμένοι θεωρούν πως δεν είναι μπάσκετ, όμως εγώ θεωρώ πως είναι πάρα πολύ μπάσκετ, καθώς απασχολεί ανθρώπους που δεν μπορούν να παίξουν σε υψηλό επίπεδο και συνεχίζουν να είναι στον χώρο. Είναι το γυναικείο μπάσκετ που περνά μια παρατεταμένη περίοδο κρίσης στην χώρα και που πρέπει να το ξαναδούμε. Αυτές δεν είναι προγραμματικές θέσεις δικές μας, αλλά οι πυλώνες της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας.

Για το πώς μπορεί να γίνει και πάλι το μπάσκετ ενιαίο:

Πρέπει να ξαναδούμε το μπάσκετ στο σύνολο του σαν ένα. Να ξαναδούμε τον τρόπο λειτουργίας των ομοσπονδιακών προπονητών, το αναπτυξιακό,  της διαιτησίας, σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις κατηγορίες, όχι μόνο στην Α1, τον τρόπο που λειτουργεί η Ομοσπονδία. Με πλήρη διαφάνεια, με απόλυτη πρόσβαση στον καθένα να δει το οτιδήποτε.

Για τις ελλείψεις:

Δεν υπάρχει ηλεκτρονικό δελτίο, δεν υπάρχει μηχανογράφηση σε αυτό το επίπεδο, ώστε να μπορεί να μπαίνει κάποιος σε μια πλατφόρμα της Ομοσπονδίας, δεν τηρείται ο κανονισμός του συγκεκριμένου αριθμού μεταγραφών στα μικρότερα σωματεία. Όλα αυτά γιατί δεν υπάρχει άμεση πρόσβαση και ενημέρωση.

Για το πότε και πως θα γίνουν οι εκλογές:

Είναι οι εκλογές που δεν ξέρουμε πότε θα γίνουν, με ποιον τρόπο θα γίνουν, ποιο είναι το εκλογικό σώμα. Υπάρχει μια διαδικασία που έχει ξεκινήσει για την ειδική αθλητική αναγνώριση, για να υπάρξει μητρώο σωματείων, αλλά η διαδικασία είναι πολύ δύσκολη, ειδικά για τα επαρχιακά και τα πολύ μικρά σωματεία. Υπάρχουν πολλά σωματεία που δεν είναι σφραγίδες και ταλαιπωρούνται αφάνταστα, λόγω των αριθμό δικαιολογητικών που είναι τεράστιος.  Είναι μια διαδικασία δύσκολη που πρέπει να γίνει αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσουν τα σωματεία να το κάνουν.  Διάβασα μία δήλωση του υπουργού πως το εκλογικό σώμα θα ανακοινωθεί 20 μέρες πριν τις εκλογές, δεν βοηθάει και πολύ αυτό.  Είναι μια περίεργη συνθήκη. Το ζήτημα είναι με ποιον τρόπο θα γίνουν οι εκλογές, αν θα γίνουν με 15 κάλπες σε όλη την χώρα, λόγω κορωνοϊού είναι μονόδρομος αυτή η διαδικασία. Αν θα είναι παραταξιακά ψηφοδέλτια, αν θα είναι κοινό ψηφοδέλτιο για όλους, κανείς δεν ξέρει ακόμα.  Συμφωνώ στο να ψηφίζουν τα σωματεία, αρκεί η διαδικασία να μην γίνεται μόνο στην Αθήνα, γιατί το να κατέβει κάποιος από την Φλώρινα δεν είναι πολύ εύκολο και οι εξουσιοδοτήσεις δεν είναι και το πιο αξιόπιστο μέτρο. Ηλεκτρονικά δεν νομίζω να μπορεί να γίνει η ψηφοφορία, αλλά θεωρώ πως μπορούν να στηθούν 15 κάλπες σε όλη την Ελλάδα.

Για το πώς βλέπει ο κόσμος αυτή την κίνηση:

Υπάρχει ένας ενθουσιασμός που ξαναμπαίνουν άνθρωποι στο μπάσκετ που έδειχναν απομακρυσμένοι. Υπάρχει ένας ενθουσιασμός για την επόμενη ημέρα που περιλαμβάνει καινούριες διαδικασίες καινούριους ανθρώπους, όρεξη για δουλειά, καινούριες καταστάσεις. Δεν μπορείς να βασίζεσαι μόνο σε τεχνοκράτες, όμως όταν χαράζεις μια πολιτική, τα τεχνικά κομμάτια πρέπει να τα εφαρμόζουν τεχνοκράτες. Είναι αδιανόητο για μένα, το τμήμα μάρκετινγκ της Ομοσπονδίας να μην το χειρίζονται επαγγελματίες. Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει επιμερισμός ευθυνών μέσα στο Δ.Σ της Ομοσπονδίας. Έχουμε πρωτάθλημα της Α2 και της Β’ Εθνικής. Αν πάει κάτι καλά ή κακά δεν ξέρουμε ποιος είναι ο υπεύθυνος γι αυτό. Πρέπει να υπάρχουν ξεχωριστοί άνθρωποι. Υπάρχει επιτροπή σωματείων, αλλά το ζήτημα είναι ποιος το επιβλέπει.

Για την δημιουργία στελεχών:

Η Ομοσπονδία δεν πρέπει να παράγει μόνο νέους αθλητές αλλά και νέα στελέχη. Μπορούμε να δώσουμε την ευκαιρία σε ανθρώπους να ασχοληθούν με το πρωτάθλημα της Α1 γυναικών, για να εκπαιδευτούν στην διαδικασία της στελεχιακής ανέλιξης, κάτω από την καθοδήγηση ενός αιρετού στελέχους του ΔΣ της Ομοσπονδίας, ώστε αυτοί να βελτιώσουν το πρωτάθλημα, έτσι παράγεις στελέχη και ανανεώνεται το στελεχιακό δυναμικό. Αν ψηφιστεί ο νόμος με τις θητείες, κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο συστατικό. Το να φεύγει μια διοίκηση και να μπαίνει ένα καινούριο δυναμικό, χωρίς τριβή με τα διοικητικά, είναι μια δύσκολη διαδικασία.

Για την προηγούμενη διοίκηση:

Η διοίκηση κρίνεται για τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αν σε αυτά τα τέσσερα χρόνια αισθάνεται πως έχει προχωρήσει το μπάσκετ προς τα εμπρός, πως έχει κάνει πράγματα ή έχει στα σκαριά πράγματα που ανακόπτονται, τότε θα πρέπει να κάνει έναν απολογισμό για τα πόσα πήγαν καλά και κακά.

Για τα οικονομικά της Ομοσπονδίας:

Οικονομικά η Ομοσπονδία ήταν πάντα σε μία στενή διαδικασία, ειδικά μετά την οικονομική κρίση που πέρασε η χώρα τα 10 τελευταία χρόνια. Γεγονός όμως είναι πως η Ομοσπονδία δεν μπορεί να βασίζεται στην κρατική επιχορήγηση και δευτερευόντως στους χορηγούς. Είναι τόσο μεγάλο το εύρος των παιχνιδιών και των ανθρώπων που ασχολούνται, που πρέπει αυτός ο όγκος να μετατραπεί σε οικονομικά μεγέθη προς όφελος της Ομοσπονδίας, ώστε να πληρώσει τα έξοδα των ομοσπονδιακών στα αναπτυξιακά, να ελαφρύνει τα σωματεία από πολλά έξοδα που προκύπτουν από την αναδιάρθρωση των κατηγοριών.  Αν η Ομοσπονδία αντιληφθεί πως ο όγκος των παιχνιδιών που γίνονται στην χώρα, πρέπει να πουληθεί, μέσα από επαγγελματικές διαδικασίες, σε χορηγούς που θέλουν να διαφημιστούν.  Η Eurobank αγοράζει 3 παιχνίδια στο Acropolis και 8-9 παιχνίδια στο παγκόσμιο. Ο κάθε χορηγός πρέπει να αντιλαμβάνεται πως αγοράζει 70-80 χιλιάδες παιχνίδια. Είναι αδιανόητο να μην υπάρχουν οι χορηγοί της Ομοσπονδίας στις φανέλες όλων των ομάδων της χώρας. Αν ο κάθε χορηγός γνώριζε πως θα έμπαινε σε κάθε σπίτι σε όλη την Ελλάδα, μέσω των αγώνων, θα το αντιμετώπιζε διαφορετικά.  Δεν είναι όλα λεφτά για την Ομοσπονδία. Θεωρώ ότι το βασικότερο είναι να ξαναφέρουν τα παιδιά στο μπάσκετ, ότι συμμετέχουν σε αξιοκρατικά πρωταθλήματα, ότι θα κριθούν αξιοκρατικά για τις εθνικές ομάδες, ότι εκεί που θα πάνε θα βρουν καλούς προπονητές, αλλά πρέπει όλη αυτή την διαδικασία να την ξαναδούμε. Είναι ένα τεράστιο έργο αυτό που πρέπει να γίνει.

Για τους αντιπάλους του στις εκλογές:

Δεν αισθάνομαι πως το μπάσκετ είναι πεδίο αντιπαλότητας, παρά το ότι δέχομαι πόλεμο λάσπης από συγκεκριμένο κόσμο. Καλή επιτυχία εύχομαι και στο αύριο του μπάσκετ θα είμαστε πάντα όλοι μαζί.

Για τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει:

Στην Αθήνα είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα ο αριθμός μεταγραφών. Πρέπει να βρούμε τα επιτυχημένα μοντέλα, όπως στην Ισπανία ή όπως του ποδοσφαίρου με τα τροφεία. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να συζητήσουμε με τα σωματεία και να δούμε τι ταιριάζει με εμάς. ΤΟ άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι η αξιοπιστία των πρωταθλημάτων και των λειτουργιών των θεσμών. Θα πρέπει να ξαναδούμε στο σύνολο τον τρόπο που λειτουργεί η διαιτησία. Όχι γιατί δεν έχουμε καλούς διαιτητές, αλλά γιατί έχει φθαρεί ο μέχρι σήμερα τρόπος που λειτουργεί η ΚΕΔ. Έχω βαρεθεί να ακούω για άμισθες θέσεις, πιστεύω πως πρέπει να είναι έμμισθες οι θέσεις. Πρέπει να είναι διαφορετικοί αυτοί που ορίζουν από αυτούς που αξιολογούν τα παιχνίδια. Θεωρώ ότι η Ομοσπονδία, σε συνεργασία με τον ΕΣΑΚΕ, πρέπει να αξιολογήσει ποιοι θα είναι αυτοί οι 30-40 που θα αγωνίζονται, με τον ΕΣΑΚΕ να έχει την διαδικασία του ορισμού των διαιτητών. Την αξιολόγηση θα την έχει πάντα η Ομοσπονδία. Οι διαιτητές δεν πρέπει μόνο να προβιβάζονται αλλά και να υποβιβάζονται. Υπάρχει το παράνομο στοίχημα, που είναι ένα έγκλημα. Το έγκλημα δεν καταργείται αλλά περιορίζεται.  Πρέπει οπωσδήποτε τα παιχνίδια των Εθνικών κατηγοριών να καταγράφονται τηλεοπτικά και να υπάρχουν σε έναν server για ένα διάστημα, ώστε κάποιοι να κοιτάζουν τις αποδόσεις των παικτών, των διαιτητών. Όλοι καταλαβαίνουμε την διαφορά του ανθρώπινου λάθους με την γελιοποίηση του αθλήματος. Εκεί θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία με την Πολιτεία για το πόσο μεγάλο ποινικό αδίκημα. Όταν καταλάβουν ότι το μάτι του νόμου είναι στραμμένο πάνω τους, τότε το παράνομο στοίχημα θα περιοριστεί.  Όλα αυτά είναι καινούργια εργαλεία, δεν υπήρχε το live streaming πριν από 10 χρόνια.

Για το φαινόμενο της αλλαγής ΑΦΜ ανάμεσα στις ομάδες:

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Είχαμε κάνει το λάθος ως κοινωνία να δημιουργήσαμε πάρα πολλά επαγγελματικά τμήματα. Φαίνεται πως βιαστήκαμε, γιατί η χώρα δεν είχε την κατάλληλη υποδομή. Θέλουμε να σταματήσει αυτή η ανταλλαγή ΑΦΜ κάθε χρόνο, που μπερδεύει παίκτες, φιλάθλους κλπ. Θεωρώ αδιανόητο αυτό που γίνεται. Μπορεί η Ομοσπονδία να βγάζει δύο wild card τον χρόνο και να τις κοστολογήσει με μία τιμή που τα χρήματα θα πηγαίνουν στο αναπτυξιακό.