Δεν απέχουμε πολύ από τη στιγμή που θα ακουστεί το «με πιάνει μελαγχολία, με τον κόουτς τον Ηλία» (Παπαθεοδώρου) αν δεν αλλάξει η εικόνα της ΑΕΚ
Κανείς δεν κρίνεται την τέταρτη αγωνιστική, αλλά και κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κάθε προπονητής χρειάζεται χρόνο για να δείξει έργο, αλλά από την άλλη το αποτέλεσμα μετράει. Κι είναι πετυχημένοι όχι αυτοί που έχουν καλές προθέσεις, αλλά εκείνοι που φέρνουν θετικά αποτελέσματα. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, για παράδειγμα, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει ξεκινήσει με το… δεξί, το αντίθετο είναι πλέον εμφανές ότι δεν αποτελεί μέρος της λύσης, αλλά μέρος του προβλήματος.
Η φετινή ΑΕΚ έχει (δικαιολογημένα) πολύ υψηλές προσδοκίες. Με παίκτες επιπέδου Ευρωλίγκας, όπως είχαμε γράψει και στο παρελθόν, «χτίστηκε» σύμφωνα με τα «θέλω» του προπονητή της (χαρακτηριστικό είναι ότι έφυγε ο Σάκοτα για να έρθει ο Χρυσικόπουλος), αλλά και με πολύ καλούς –κι ακριβούς- σταρ, όπως ο Λάνγκφορντ, ο Σλότερ, κτλ.
Σε τέσσερις αγωνιστικές μετρά τρεις ήττες. Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα εξελίχθηκε σε εφιάλτη (89-68). Εντάξει, οι «πράσινοι» ήταν το φαβορί, αλλά περιμέναμε να αντισταθεί, να παίξει καλύτερα. Ακολούθησε η μοναδική νίκη επί του Κολοσσού (93-69), που δεν τη λες κι επιτυχία της χρονιάς. Η συνέχεια; Ήττα στη Λήμνο από τον Ήφαιστος (72-68) και στο «Νίκος Γκάλης» από το Περιστέρι (90-91 στην παράταση).
Κοινός παρονομαστής στις δύο τελευταίες ήττες ότι οι αντίπαλοι πήραν την τελευταία επίθεση ανενόχλητοι. Και –για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι- ο Παπαθεοδώρου ευθύνεται για την… άμυνα (το ποσοστό που αναλογεί στον προπονητή) στη Λήμνο, όχι γι’ αυτή απέναντι στον Σμιθ, καθώς στο τέλος του αγώνα με το Περιστέρι είχε αποβληθεί. Αλλά, εκεί χρεώνεται αφενός ότι άφησε αβοήθητη την ομάδα στο τέλος, αφετέρου ότι πρόσφερε (όταν η μπάλα «έκαιγε») εύκολους πόντους στον αντίπαλο.
Στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν μπορεί κανείς να πει ότι η ήττα από τη Χαποέλ Ιερουσαλήμ είναι εκτός προγράμματος, όταν όμως σουτάρεις με 9/12 τρίποντα στο πρώτο μισό και συνολικά έχεις εξαιρετικά ποσοστά για εκτός έδρας παιχνίδι, οφείλεις να νικήσεις.
Ο κόσμος της ΑΕΚ ζητά (δικαιολογημένα) περισσότερα, η διαχείριση του υλικού (40 λεπτά ο Σαντ-Ρος, DNP ο Τολιόπουλος, για παράδειγμα), η –κλασική του- υπερβολή στις διαμαρτυρίες, το κομφούζιο που υπάρχει στο πίσω μέρος του γηπέδου, είναι στοιχεία που χρεώνεται κι αν γρήγορα δεν αναστρέψει την κατάσταση, οι συζητήσεις στα social media και στις εξέδρες θα μετατραπούν σε φωνές για την απομάκρυνσή του.