Αγάπη μου, αυτοί συρρίκνωσαν το ελληνικό μπάσκετ

Ήταν το 1989 όταν ο σκηνοθέτης Τζο Τόνστον δημιούργησε μια αξεπέραστη κωμωδία, με τίτλο «αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά». Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται κι αφού ξεκίνησε ως… φάρσα, καταλήγει σε… τραγωδία. Κι αν ο Ρικ Μοράνις είχε εξαιρετική ερμηνεία, Γαλατσόπουλος, Βασιλακόπουλος κι οι υπόλοιποι, που πρωταγωνιστούν στο ριμέικ, αυτοί που συρρίκνωσαν το ελληνικό μπάσκετ δεν πάνε για Όσκαρ, αλλά για… Χρυσό Βατόμουρο.

Το ποδόσφαιρο ξεκινά. Όχι πως είναι ρόδινα τα πράγματα στους… απέκειδες, όμως εν μέσω διαφωνιών ελήφθη η απόφαση από τη Superleague, οι παίκτες επέστρεψαν στους αγωνιστικούς χώρους, μετράμε αντίστροφα για την επανέναρξη του πρωταθλήματος. Την ίδια στιγμή, για το μπάσκετ το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως από την Τρίτη επιτρέπεται η ατομική εκγύμναση σε ανοιχτούς χώρους και πως τα κλειστά γυμναστήρια θα ανοίξουν προς το τέλος Μαΐου.

Γιατί, υπάρχει κάποιος από την ΕΟΚ, τον ΕΣΑΚΕ, που να ενδιαφέρθηκε, να βρήκε τα ιατρικά πρωτόκολλα, να δημιούργησε ένα χρονοδιάγραμμα, με το οποίο να πήγε στον Λευτέρη Αυγενάκη; Ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος ΔΕΝ θέλει να ανοίξει το μπάσκετ, αφενός επειδή οι ΚΑΕ δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν τους παίκτες, αφετέρου για να μην πέσουν Άρης και ΠΑΟΚ. Να το δεχθούμε.

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος συναινεί στο να μην συνεχιστούν τα πρωταθλήματα, αλλά θέλει να ανεβάσει τον Χαρίλαο Τρικούπη, αλλά για τη δεύτερη ομάδα θα γίνει ο κακός χαμός. Δεν υπάρχει… δεύτερος, γιατί απλά υπήρχαν πλέι οφ στο πρόγραμμα. Όπως και δεν μπορεί να υπάρξει πρωταθλητής στην Α1, από τη στιγμή που υπήρχαν πλέι οφ. Από τη στιγμή που δεν γίνονται αγώνες, ποιος θα είναι ο δεύτερος;

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει με τίποτα να είναι ο Ολυμπιακός. Την ίδια στιγμή από το λιμάνι δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους, αλλά και δεν πολυενδιαφέρονται. Δεν μπορεί, όμως, να γίνει συζήτηση δίχως εκείνους στο τραπέζι. Θα ήταν εύκολα τα πράγματα (ευκολότερα) για την Basket League, αν δεν έπρεπε να ανεβεί ο Χαρίλαος Τρικούπης, αλλά θα διαλύονταν οι από κάτω κατηγορίες, γιατί μετά δεν μπορούσε να ανεβεί κανείς.

Στον ΕΣΑΚΕ γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να πάνε με 16 ομάδες, γι’ αυτό και μια πρώτη… μπακαλίστικη προσέγγιση είναι να ανεβεί ένας και να ελπίζουμε ότι κάποιος από τους υπάρχοντες δεν θα κατεβεί, δεν θα μεταβιβάσει ΑΦΜ, ώστε να επιστρέψουμε στην… κανονικότητα των 14, γιατί διαφορετικά… στον έβδομο ουρανό αδέρφια.

Προσθέστε τώρα, την ανυπαρξία εσόδων, το χαμηλό τηλεοπτικό βαρομετρικό, το θέαμα που αναμένεται να είναι άθλιο, με ομάδες που θα πάρουν λίγους ξένους παίκτες της σειράς, ενδεχομένως και μπροστά σε άδειες εξέδρες για το πρώτο διάστημα. Πολλαπλασιάστε με το γεγονός ότι το άθλημα θα πάψει να απασχολεί τον μέσο φίλαθλο για επτά μήνες (από τα μέσα Μάρτη, που σταμάτησε, πάμε για καλό Οκτώβρη) κι άντε να επανέρθει. Ότι οι παίκτες θα μείνουν πάρα πολύ καιρό εκτός προπονήσεων, χάνοντας ουσιαστικά τη μεταβατική περίοδο (μέχρι να ξυπνήσουν οι προύχοντες), οπότε άντε να επιστρέψουν στα επίπεδα που ήταν (για βελτίωση ουδείς λόγος).

Αγάπη μου, οι τύποι συρρίκνωσαν το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού αθλητισμού. Το έκαναν να μοιάζει… νάνος των σπορ. Για να καλύψουν λάθη και παθογένειες, για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες, διαλύουν κάθε ελπίδα επιστροφής στην μπασκετική κανονικότητα.

Ο Μοράνις (για δικούς του σοβαρούς λόγους), χάθηκε από το προσκήνιο τα τελευταία 23 χρόνια, κάτι που κανείς μας δεν ήθελε. Από δαύτους πώς θα γλιτώσουμε, κάτι που κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να θέλει; Επειδή, πάντως, η ιστορία εκδικείται (το ελπίζουμε), Βασιλακόπουλος και Γαλατσόπουλος θα αφήσουν ως τελευταία πράξη το «λουκέτο» και την απόλυτη υποβάθμιση του σπορ.