Μάσεϊ: «Αν ήταν στο χέρι μου δε θα έφευγα ποτέ από τον Άρη»

Δύο χρόνια (2006-8) αγωνίστηκε στον Άρη ο Τζέρεμι Μάσεϊ αλλά δέθηκε για πάντα με την ομάδα και τον κόσμο της.

Ο Αμερικανός, μιλώντας στο «Yellowradio.gr» αναπολεί τις στιγμές που έζησε με τους «κίτρινους» και τονίζει μεταξύ άλλων πως αν ήταν στο χέρι του δεν θα είχε φύγει ποτέ από τον Άρη.

Αναλυτικά όσα είπε:

Καταρχήν συνεχίζεις να παίζεις μπάσκετ στην Λατινική Αμερική. Είσαι σαν ένας ακούραστος εργάτης.

«Έτσι νιώθω. Πήγα πρόσφατα στην Ουρουγουάη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα για να αντικαταστήσω έναν παίκτη που τιμωρήθηκε με 3 παιχνίδια αποκλεισμό. Τώρα επέστρεψα στην Ciclista Olímpico στην Αργεντινή για να ολοκληρωθεί η σεζόν όταν αυτό είναι δυνατό (σ.σ. έχει διακοπεί το πρωτάθλημα λόγω κορωνοϊoύ)».

Ξεκίνησες την επαγγελματική σου καριέρα από τον ΓΣ Λάρισας το 2005. Τι ήταν αυτό που σε έφερε στην Ελλάδα;

«Έπαιξα σε καλοκαιρινό καμπ με τους Μπόστον Σέλτικς και τραυμάτισα σοβαρά την κνήμη μου. Όταν συνέβη αυτό με κράτησε πίσω αλλά ήθελα πολύ να παίξω μπάσκετ. Είχα τότε έναν ατζέντη εκείνη την εποχή και πρότεινε να πάω στην Ελλάδα για να προετοιμαστώ για το επερχόμενο καλοκαίρι και να δοκιμαστώ ξανά. Αλλά μου άρεσε πραγματικά η Ελλάδα και δεν ήθελα ποτέ να επιστρέψω».

Θεωρείσαι ωστόσο ένας από τους θεαματικότερους Αμερικανούς παίκτες που πέρασαν από την Ελλάδα τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Τι αισθάνεσαι για αυτό;

«Είναι τιμή για μένα να παίξω στο ελληνικό πρωτάθλημα και είχα συγκλονιστεί από την αποδοχή που έλαβα από τον ελληνικό λαό. Το να παίζω μπροστά σε ένα τόσο εντυπωσιακό κοινό όπως αυτό του Άρη μου έδινε επιπλέον ώθηση. Μου έδιναν ενέργεια για να παίξω σε ένα τέτοιο υψηλό επίπεδο οπότε αισθάνομαι ότι οφείλω το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας μου σε αυτούς».

Θυμάσαι κάποιο παιχνίδι από την παρουσία σου στον Άρη που θα ξεχώριζες;

«Η πιο αξέχαστη στιγμή που πέρασα με τον Άρη ήταν το τελευταίο ντέρμπι με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ. Δύο μέρες πριν το παιχνίδι, μερικοί οπαδοί των αντίπαλων βανδάλισαν το αυτοκίνητο μου την ώρα που οδηγούσα και ήταν μια αρκετά τραυματική κατάσταση για μένα. Αλλά αυτό έκανε τον ανταγωνισμό και αυτή την αναμέτρηση κάτι περισσότερο από ένα απλό αγώνα μπάσκετ.

Το παιχνίδι ξεκίνησε, σημείωσα ένα καλάθι και η έντονη αντίδρασή μου μετά το καλάθι έκανε τους διαιτητές να σταματήσουν το παιχνίδι για να ηρεμήσουν το πλήθος. Κάποιες στιγμές αργότερα ο Σάββας Ηλιάδης έκανε μια κίνηση και άρπαξε τα αυτιά του για να πει με νόημα «δεν μπορώ να σας ακούσω». Οι οπαδοί τρελάθηκαν και έπρεπε να επιστρέψουμε στο αποδυτήριο μέχρι να ηρεμήσουν και χρειάστηκαν περίπου 10-15 λεπτά. Αυτό με έκανε να αγαπώ το παιχνίδι περισσότερο από ό, τι έκανα πριν ξεκινήσει αυτό το παιχνίδι».

Θα ξεχώριζες κάποιον από τους παλιούς σου συμπαίκτες όσο αγωνιζόσουν στον Άρη;

«Δεν μπορώ πραγματικά να διαλέξω ένα αγαπημένο συμπαίκτη καθώς όλοι ήταν το ίδιο για μένα. Απλά εγώ και ο Άλεξ Σκέιλς με τον οποίο συνυπήρξαμε στην πρώτη μου σεζόν στον Άρη γίναμε φίλοι για μια ζωή. Επίσης έχω κρατήσει δυνατό δεσμό με τον Ρέισον Τέρι αλλά και με τον Τέρελ Καστλ. Έκανα επίσης πολύ με παρέα με τον Γάιο Σκορδίλη ο οποίος ήταν ο τύπος μου».

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου πλέον με το μπάσκετ;

«Δεν μπορώ να προβλέψω το μακρινό μέλλον. Ωστόσο παίζω πάντα για να κερδίζω. Έχω ευλογηθεί με την ικανότητα να βοηθάω τους άλλους (συμπαίκτες) να γίνονται καλύτεροι και να βοηθάω παράλληλα τις ομάδες μου να κερδίζουν παιχνίδια. Θα το κάνω μέχρι να λιώσουν τα πάνινα παπούτσια μου, θέλω να συνεχίσω να κερδίζω».

Τέλος, παρότι πέρασαν 12 χρόνια παραμένεις ακόμη αγαπητός στον κόσμο του Άρη. Τι μήνυμα θα τους έδινες;

«Σε κάθε ευκαιρία που παίρνω θέλω να ενημερώνω τους οπαδούς του Άρη ότι ήταν τιμή να παίζω για ένα κλαμπ με τόσο μεγάλη ιστορία. Τους ευχαριστώ για μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις όχι μόνο της καριέρας μου αλλά και της ζωής μου ολόκληρης. Δεν ήθελα πραγματικά ποτέ να φύγω από εκεί και αν ήταν στο δικό μου χέρι δεν θα έφευγα ποτέ. Ελπίζω κάποια στιγμή να είναι κατάλληλες συνθήκες για να επισκεφτώ ξανά το γήπεδο».