Ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος κι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος συζητούν περί αναδιάρθρωσης της «μεγάλης» κατηγορίας, για να σώσουν τους «αιώνιους».
Όταν βρίσκεσαι στα όρια της απόγνωσης, όταν όλοι όσοι μπορούσαν να σε σώσουν σου έχουν γυρίσει την πλάτη, τότε ψάχνεις να βρεις τρυκ, πυροτεχνήματα, για να κρατήσεις ψηλά τη φήμη σου. Έτσι κάνει ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ο οποίος είδε ότι δεν υπάρχει λέπι στον ωκεανό του μπάσκετ, που επιχείρησε να αντλήσει την… ψαριά του, κι αποφάσισε να ψαρέψει σε θολά νερά, εκμεταλλευόμενος τις συγκυρίες, αλλά και την αγάπη του Βαγγέλη Γαλατσόπουλου για τον ΠΑΟΚ, ομάδα από την οποία προέρχεται.
Ο κ. Βασιλακόπουλος απλά περιμένει να ολοκληρώσει τη θητεία του και να μας αδειάσει τη γωνιά, καθώς -όσο κι αν προσπάθησε- δεν βρήκε συμμαχίες. Κι είναι αλήθεια πως το προσπάθησε, αλλά πλέον δεν έχει δίπλα του ικανούς ανθρώπους, που να πιστεύουν σε κοινό όραμα. Αφού δεν του… βγήκε, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις, ήτοι την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται Άρης και ΠΑΟΚ.
Η Θεσσαλονίκη έχει βουίξει ότι ο ΕΣΑΚΕ, δια του προέδρου του Βαγγέλη Γαλατσόπουλου, θα επιχειρήσει αναδιάταξη της κατηγορίας, ώστε να μην υποβιβαστεί κανείς. Είναι κάτι που συζητήθηκε και πέρυσι, όταν έγινε μπάχαλο το πρωτάθλημα. Από πέρυσι, όμως, οι ομάδες έχουν δείξει ότι δεν συμφωνούν, αφήστε που με τα δεδομένα τα οποία υπάρχουν, μάλλον για μείωση πρέπει να πάμε κι όχι για αύξηση.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος θέλει να εμφανιστεί ως ο «σωτήρας» των δύο ομάδων της Θεσσαλονίκης, παρότι είναι γνωστό ότι ποτέ δεν είχε καλές σχέσεις με τον Άρη. Αυτή τη στιγμή, όμως, που γκρεμίζεται η παρηκμασμένη «αυτοκρατορία» του, είναι ικανός για κάθε συμμαχία, προκειμένου να κρατηθεί στον προεδρικό θώκο.
Ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, από την άλλη, είναι λογικό να ανησυχεί. Αφαιρώντας από τη σκέψη μας τη δεδομένη αγάπη που τρέφει για τον ΠΑΟΚ (δεν είναι ποινικά και ηθικά κολάσιμο), ο κ. Γαλατσόπουλος αντιλαμβάνεται ότι ενδεχόμενη απουσία των δύο «μεγάλων» της συμπρωτεύουσας (ή έστω ενός εκ των δύο), σε συνδυασμό με την ενδεχόμενη απουσία του Ολυμπιακού, χαμηλώνουν το ενδιαφέρον κι εντέλει την αγοραστική αξία του προϊόντος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όπως και να ‘χει, η σκέψη θα μείνει σκέψη. Πιο πιθανό είναι στην πορεία να μειωθούν οι ομάδες, να επικρατήσει η λογική κι η ανάγκη που πραγματικά έχει το πρωτάθλημα, παρά να υπάρξει ετσιθελική σωτηρία του Άρη και του ΠΑΟΚ. Μια λύση θα ήταν το «κλειστό πρωτάθλημα», στα πρότυπα του ΝΒΑ, αλλά αυτά δεν γίνονται στο… πόδι, απαιτείται χρόνος, μελέτη, πλάνο για να αλλάξει συνολικά η βιτρίνα του αθλήματος.