Γαβριήλ: «Ο Πανιώνιος είναι ο κόσμος του»

Σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη προχώρησε ο Λίνος Γαβριήλ στην επίσημη ιστοσελίδα του Πανιωνίου, μιλώντας για την πορεία της ομάδας του στην Basket League.

Αναλυτικά:

Για τους πρώτους δύο μήνες στον κυανέρυθρο πάγκο:

«Σίγουρα έχει αλλάξει η εικόνα της ομάδας και είναι κάτι που δεν το λέω εγώ, αλλά τα αποτελέσματα. Από εκεί και πέρα είναι μια διαδικασία που δεν μπορεί να αλλάξει μέσα σε μία αγωνιστική περίοδο. Εγώ εκείνο που ευχαριστιέμαι είναι ότι βλέπω τα παιδιά να έχουν διάθεση, εφόσον περάσαμε την περίοδο προσαρμογής, που απαιτείται ώστε να γνωριστούν χαρακτήρες και να προσαρμοστούν μεταξύ τους, είτε λέγεται προπονητής ή παίκτης ή και νέα πρόσωπα για συμπαίκτες.

Μετά από εκείνη την περίοδο ξεκίνησαν τα παιδιά να προπονούνται με ξεκάθαρα διαφορετικό και υψηλό βαθμό συγκέντρωσης και ένταση που μας χαροποίησε όλους να τη βλέπουμε. Δεν… κλέβει κανείς, όλοι δουλεύουμε σκληρά, είμαστε συνεπείς και πλέον στην προπόνηση και στο γήπεδο – στους αγώνες – μεγαλώνει το διάστημα που είμαστε συνεπείς. Δεν υπάρχει 100% στη συνέπεια, όσον αφορά τη διάρκεια και το βλέπω και στα παιχνίδια μας, αλλά το θεωρώ κάτι φυσιολογικό, το οποίο θα δουλέψουμε για να το διορθώσουμε».

Για την… χημεία της ομάδας:

«Αυτή τη στιγμή το κομμάτι της χημείας θα το μεταφράσω σε ένα στατιστικό στοιχείο που λέει ότι είμαστε τέταρτοι στις ασίστ στο πρωτάθλημα, κάτι που δείχνει ότι τα παιδιά σαν χαρακτήρες έχουν τη διάθεση να μπουν σε αυτή τη λογική να παίξουμε σαν ομάδα. Αν δεν υπήρχε αυτός ο χαρακτήρας των παιδιών, ό,τι κι αν κάναμε εμείς σαν προπονητές, τίποτα δε θα μπορούσε να γίνει. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα θέλει να πασάρει, κάτι που σημαίνει ότι θέλει να συνεργαστεί και ομάδα που θέλει να συνεργαστεί σημαίνει ότι θέλει να παίξει μαζί και βγάζει αυτή την εικόνα, χτίζοντας τη χημεία έτσι μακροπρόθεσμα, βάζοντας μακροπρόθεσμο πλάνο για να το φτάσουμε σε πιο μεγάλη διάρκεια, όπως έχω πει».

Για τους διαφορετικούς πρωταγωνιστές σε κάθε παιχνίδι:

«Υπάρχει ταλέντο στην ομάδα. Τα παιδιά δέχθηκαν να μπουν στη διαδικασία, τουλάχιστον επιθετικά να συνεργαστούν, γιατί εμπιστεύονται τους συμπαίκτες τους. Αν δεν υπήρχε εμπιστοσύνη, ίσως κάποιοι ταλαντούχοι παίκτες δε θα πάσαραν την μπάλα. Από τη στιγμή που αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ταλέντο, η μπάλα κυκλοφορεί. Όταν κυκλοφορείς την μπάλα, κάποια στιγμή κάποιος παίκτης θα βρεθεί ελεύθερος και θα μπει στη διαδικασία να σκοράρει.

Κάτι που ξέρουν και οι ίδιοι και αντιλαμβάνονται είναι ότι αν μπούμε στη διαδικασία να παίξουμε ομαδικά, κάποια στιγμή, κάποιος άλλος θα βγει μπροστά. Αν γίνονται επικίνδυνοι πιο πολλοί παίκτες του ρόστερ, τότε γινόμαστε πιο επικίνδυνοι για την αντίπαλη άμυνα. Η άμυνα είναι κάτι που πρέπει να διορθώσουμε, γιατί είμαστε πολύ χαμηλά στην βαθμολογία όσον αφορά την άμυνα. Η ομάδα ξεκίνησε, ειδικά σε ένα μεγάλο διάστημα του αγώνα με τον ΠΑΟΚ και μετά να παίζει πολύ καλύτερη άμυνα στην μπάλα, στα πικ εν ρολ, στην αδύνατη πλευρά, να υπάρχει καλύτερη επικοινωνία, να μιλάνε περισσότερο τα παιδιά, που βγήκε μέσα από τη δουλειά και την προπόνηση. Παίζουν δηλαδή ομαδική άμυνα, αλλά είναι το κομμάτι που θέλουμε ακόμα περισσότερη δουλειά, κάτι που φάνηκε στο ματς με τον Ιωνικό. Φυσικά μας αδικεί λίγο γιατί πάμε σε περισσότερες κατοχές λόγω της φύσης της ομάδας, γιατί στο τρανζίσιον είμαστε πάρα πολύ καλοί, είτε σε πρωτεύοντα, είτε σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, οπότε γι’ αυτό μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία να το υποστηρίξουμε περισσότερο και να έχουμε περισσότερες κατοχές».

Για τις νίκες που χρειάζονται για τη σωτηρία και τις πέντε, που μετρά μέχρι στιγμής ο Πανιώνιος Su Casa:

«Υπήρχε μια ευφορία στην ομάδα γι’ αυτό που είχε γίνει με τις συνεχόμενες νίκες, αλλά εγώ δεν προσπαθώ να είμαι ο κλασικός, τυπικός προπονητής που λέει “παιδιά ήρεμα, δεν τρέχει κάτι, πρέπει να είμαστε σοβαροί γιατί κλπ”… Εγώ λέω πράγματα που υφίστανται, που είναι στη λογική. Με πέντε νίκες δε σώθηκε κανείς, το πρόγραμμά μας δεν είναι καθόλου εύκολο… Υπάρχουν αντίπαλοι οι οποίοι θα αλλάξουν και δε γίνεται να μείνουν σε αυτή την εικόνα που παρουσιάζουν τώρα. Χρειάζεται ταπεινότητα, σκληρή δουλειά. Αυτά που έγιναν, έγιναν κι εμείς πρέπει να μπούμε στη λογική, ο καθένας μες στην ομάδα και ειδικά τα παιδιά, που προσπαθούμε να τους οδηγήσουμε σε αυτό, ότι ξεκινάμε από το μηδέν, για να μπορέσουμε να ανέβουμε ως ομάδα και να πάρουμε περισσότερες νίκες.

Θεωρώ ότι θα χρειαστούμε άλλες τέσσερις νίκες για να μην εξαρτόμαστε από κανέναν, οπότε είναι μακρύς δρόμος, πρέπει να κάνουμε άλλες τόσες νίκες σχεδόν, άρα πρέπει να γίνει άλλη τόση προσπάθεια. Επαναλαμβάνω ότι δεν έχει τελειώσει τίποτα. Είναι πάρα πολύ νωρίς. Αν κρίνω από πέρυσι, όπου τον Ιανουάριο ο Άρης είχε δύο νίκες και ο Πανιώνιος Su Casa θεωρούταν τελειωμένος ότι θα πέσει, αλλά έκανε σερί νίκες και σώθηκε, όπως και το Ρέθυμνο, βλέπουμε ότι υπάρχει πολύς δρόμος και δεν ξέρει κανείς τι θα γίνει».

Για τον κόσμο ενόψει των επόμενων εντός έδρας αγώνων:

«Ήταν αρκετά ευχάριστο, τουλάχιστον για μένα, αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, ότι είδαμε παιδιά που μας περίμεναν στο αεροδρόμιο, έχοντας σπαταλήσει το χρόνο τους και ήρθαν για να πανηγυρίσουν με την ομάδα τη νίκη επί του Άρη. Εκεί νιώθει και ο προπονητής και ο παίκτης μια ζεστασιά και μια υποστήριξη. Ήταν πολύ ευχάριστο… Κι ήταν σε ένα σημείο στο παιχνίδι με τη Λάρισα όπου σείστηκε το γήπεδο από το “Πανιώνιος-Πανιώνιος” κάπου στο τρίτο δεκάλεπτο κι ήταν αρκετά συγκινητικό. Αυτό είναι που δίνει φτερά στην ομάδα και τους παίκτες. Επί της ευκαιρίας θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο. Ξέρω τη δύναμη που έχει η ομάδα, φτάνει όπως εμείς προσπαθούμε να είμαστε μαζί, ο κόσμος του Πανιωνίου να είναι μαζί, να είναι ενωμένος. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολες οι εποχές και τα μυαλά χαλάνε, αλλά θεωρώ ότι αν υπάρχει θετική σκέψη και υγεία στο μυαλό, μπορούμε όλοι να κάνουμε ωραία πράγματα, αρκεί να είμαστε ενωμένοι. Αν ο κόσμος του Πανιωνίου είναι ενωμένος και είναι κοντά στην ομάδα, θα βοηθήσει κι εμάς, θα έρθουν κι άλλες νίκες και θα τις χαρούμε όλοι μαζί, όπως έγινε στις τελευταίες νίκες».

Για το πως αισθάνεται, όντας προπονητής του Πανιωνίου Su Casa:

«Έχω αναφέρει ξανά ότι είναι τιμή μου να δουλεύω στον Ιστορικό… Παρακολουθώ την ομάδα 32 χρόνια και γνωρίζω πολύ περισσότερα απ’ όσα πιστεύουν πολλοί. Με συνδέουν πολλά με τον Πανιώνιο, η συνεργασία μου σαν βοηθός και η στενή σχέση που διατηρώ με το Νίκο Λινάρδο, η παρέα με έναν σημαντικό προπονητή στην διαδρομή του Πανιωνίου, τον Βλάντο Τζούροβιτς που ήμασταν αντίπαλοι για δυο χρόνια στο εξωτερικό. Η γνωριμία με τον Βλάντο Γιάνκοβιτς, γιο του αείμνηστου Μπόμπαν, όταν ήταν σε μικρή ηλικία στην Κύπρο και η φιλία με τον Πρέντραγκ Μπένατσεκ από την παρουσία του στην Κύπρο, με τον οποίο εξακολουθούμε να μιλάμε μέχρι και σήμερα. Όλοι αυτοί μου μετέφεραν αρκετές πληροφορίες και εμπειρίες που έζησαν τα τελευταία 20 χρόνια, κάτι που αποτέλεσε “εφόδιο” για μένα ερχόμενος στην ομάδα.

Ο Πανιώνιος θα βρει τον δρόμο του, είμαι σίγουρος γιατί ο κόσμος το παλεύει, αγαπάει την ομάδα και δεν θα την αφήσει μόνη, μπορεί πολλές φορές να ξεφεύγουν, αλλά είναι επειδή έχουν πάθος με την ομάδα και θέλουν να την βλέπουν ψηλά το καταλαβαίνω…

Ο Πανιώνιος είναι ο κόσμος του… όλοι οι άλλοι είμαστε περαστικοί, αλλά οφείλουμε να τιμάμε την ιστορία της ομάδας και να δίνουμε και την ψυχή μας, όσο είμαστε μέλη του».