Πανιώνιος ώρα μηδέν

Μετρά τρεις ήττες σε ισάριθμους αγώνες. Αποκλείστηκε από το Κύπελλο, από τον Διαγόρα Δρυοπιδέων κι αν κανείς δεν γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, θα πίστευε ότι η ομάδα της Α2 ήταν ο Πανιώνιος κι όχι το σύνολο από το Αιγάλεω. Η διοίκηση ετοιμάζει (από χθες) ένα μεγάλο μπαμ (την απόκτηση του Σάμουελς), πρόσθεσε τον Γιώργο Σκαραφίγκα στο προπονητικό τιμ, αλλά η ομάδα παραπαίει και μπροστά της έχει ματς «ζωής και θανάτου».

Ο Γιάννης Λίβανος μοιάζει να έχει χάσει τον έλεγχο. Δίχως την παραμικρή διάθεση να υποτιμήσουμε τον αντίπαλο (πώς θα μπορούσαμε, άλλωστε;), όταν δέχεσαι 93 πόντους από ομάδα μικρότερης κατηγορίας, τότε δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα. Και δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα αυτή η εμφάνιση, αλλά ο κανόνας.

Ο Πανιώνιος χρειάζεται ηλεκτροσόκ και το χρειάζεται τώρα, καθώς ακολουθεί η αναμέτρηση με το Ρέθυμνο, όπου αν οι Νεοσμυρνιώτες δεν κατακτήσουν τη νίκη, η υπόθεση παραμονή θα δυσκολέψει, πριν καλά – καλά ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Και βέβαια, οι διορθωτικές κινήσεις γίνονται, αλλά φτάνουν; Θα μπορέσει άμεσα να αφήσει το στίγμα του ο Σκαραφίγκας και να βάλει την υπογραφή του ο Τζαμαϊκανός σέντερ, ή μήπως χρειάζεται και κάτι παραπάνω;

Είναι αυτονόητο ότι η θέση του κόουτς του Πανιωνίου είναι επισφαλής. Ήταν ένα ρίσκο, που για την ώρα δεν βγαίνει. Και βέβαια δεν είναι αποκλειστικά δική του η ευθύνη, αλλά δεν γίνεται να πηγαίνει σε ένα παιχνίδι, που ήταν το φαβορί, να χάνει με 21 πόντους διαφορά (!), ειδικά όταν ακολουθεί μια τόσο σημαντική αναμέτρηση.

Πλέον ο πρόεδρος της ομάδας καλείται να πάρει ΣΚΛΗΡΕΣ αποφάσεις, καλείται να διαχειριστεί μια κρίση, η οποία είναι πιο βαθιά απ’ ότι περιμέναμε, ακόμα κι οι πλέον απαισιόδοξοι, ακόμα κι εκείνοι που από νωρίς… βγήκαν στα κάγκελα (αναφέρομαι στους οπαδούς της ομάδας). Όπως και να ‘χει η εικόνα του Πανιωνίου είναι ανακόλουθη με την ιστορία του συλλόγου, καθώς ακόμα –στα μέχρι σήμερα παιχνίδια- είναι σαν να μην έχει κατεβεί στο γήπεδο.