Αυτός ο Άρης αλλοιώνει το «Αυτοκρατορικό» DNA του

Το να βλέπεις το αδύναμο φετινό Ρέθυμνο να πανηγυρίζει τη σωτηρία του μέσα στην μπασκετική έδρα της χώρας σε κάνει να αισθάνεσαι θλίψη. Όχι, δεν έχω τίποτα εναντίον των Κρητικών, ίσα ίσα είμαι υπέρ των επαρχιακών ομάδων, ειδικότερα όταν εκπροσωπούν μεγάλες και σημαντικές περιοχές της χώρας όπως η Κρήτη.

Απλά διαπιστώνεις την αδυναμία στην οποία έχει περιέλθει (σε όλα τα επίπεδα πλέον) ο Αυτοκράτορας ο οποίος βίωσε φέτος την χειρότερη σεζόν των τελευταίων (τουλάχιστον) 40 ετών. Πάλι καλά που υπήρχαν ομάδες χειρότερες από αυτόν και που δύσκολο θα υπάρξουν στο επόμενο πρωτάθλημα. Άρα το νου μας…

Όχι, ΔΕΝ είμαι «κολλημένος» στην εποχή της Αυτοκρατορίας, έστω και αν τις έζησα και τις απόλαυσα κάθε στιγμή. Γνωρίζω πολύ καλά τα ζοφερά δεδομένα που υπάρχουν πλέον στην ομάδα, και τη χώρα γενικότερα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός ο Άρης έχει πιάσει πάτο και έχει αρχίσει να αυτοκαταστρέφεται αλλοιώνοντας το DNA του που τόσα χρόνια διατηρούταν αναλλοίωτο. Ηττα σαν κι αυτές από την Κύμη στην Χαλκίδα και τον Κολοσσό στο Παλέ (που προήλθαν από προβάδισμα 17 πόντων), αλλά και σημερινή είναι εκτός… φανέλας αυτής της σπουδαίας ομάδας. Ποσώς με ενδιαφέρει αν το χθεσινό ματς ήταν αδιάφορο για το σύνολο του Καστρίτη. Τέτοιες ήττες. μέσα σε αυτό το «κάστρο»  είναι απαράδεκτες και δεν «παλεύονται».

Και μετά την Αυτοκρατορίας ο «Θεός του πολέμου» κατάφερνε πάντοτε να διατηρεί μια ακτινοβολία και παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε έκτοτε (σε διοικητικό και οικονομικό επίπεδο) κατάφερνε να διακρίνεται. Τη δεκαετία του ’90 έφερε σπουδαίες κούπες όπως το Κυπελλούχων και το Κόρατς, ενώ το ’98 κατέκτησε ίσως το σπουδαιότερο Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία του θεσμού, αυτό που ονομάστηκε «Κύπελλο των απλήρωτων».

Και μάλιστα απέναντι στον Παναθηναϊκό των Ράτζα και Σκοτ και την ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη, ενώ πριν για το πρωτάθλημα ο Αρης είχε κερδίσει για το πρωτάθλημα και τους Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Σερί νίκες δηλαδή επί όλων των υπόλοιπων μεγάλων…

Και τη δεκαετία του ’00 όμως οι επιτυχίες συνεχίστηκαν παρότι το μπάτζετ ολοένα και μίκραινε. Τσάμπιονς Καπ το ’03, Κύπελλο το ’04 και παραλίγο τελικοί το 2007 με την ομάδα των Στακ και Σκέιλς κόντρα στον Ολυμπιακό.

Ακόμη και ο Άρης του Λάσκαρη που ήταν μια ομάδα 800.000 ευρώ πάνω-κάτω, είχε φέρει στα όρια του τον Παναθηναϊκό, ισοφαρίζοντας τη μεταξύ τους σειρά σε 2-2. Και πληρωμένοι και χαμένοι λοιπόν οι παίκτες των κίτρινων οι περισσότεροι εκ των οποίων αποδείχθηκε ότι υπό το βάρος αυτής της ιστορίας και του κόσμου που κουβαλά, απλά λυγίζουν…

Φυσικά δεν συγκρίνω την ομάδα αυτή με τις προηγούμενες που ανέφερα. Σε καμία περίπτωση. Μιλάω αναλογικά όμως και σημειώνω ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να βλέπεις τον Αρη και να πιάνει η καρδιά σου…

Παίκτες που ακόμη και πριν από μόλις 2-3 χρόνια δεν θα περνούσαν ούτε… απ’ έξω από το Αλεξάνδρειο, φτάνουν στο σημείο να κάνουν αποχή. Βεβαίως και δεν φταίνε αυτοί, αλλά οι προηγούμενες διοικήσεις που έφεραν το πιο ιστορικό σωματείο της χώρας στο μπάσκετ, σε αυτό το σημείο.

Αναμφίβολα ευθύνες έχει και η τωρινή διοίκηση καθώς έχει αποδειχθεί ανακόλουθη στις δεσμεύσεις της. Τα μπαν δεν λύθηκαν, οι διακανονισμοί δεν τηρούνται στον απαιτούμενο βαθμό, ενώ εμφανίστηκαν και προβλήματα στις πληρωμές της τρέχουσας σεζόν.

Τουλάχιστον αυτή η τραγική σεζόν ολοκληρώθηκε χωρίς… αίμα και εύχομαι να πάει και να μην ξανάρθει. Ο Δημήτρης Γουλιέλμος αναγκάστηκε να μάθει με τον άσχημο τρόπο πόσο δύσκολο είναι να διοικείς ένα τεράστιο καράβι όπως είναι ο Αρης.

Ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ καλείται άμεσα να κάνει ό,τι είναι δυνατό ώστε η επόμενη σεζόν να είναι σαφώς πιο αξιοπρεπής. Δεν αντέχεται κι άλλη χρονιά σαν αυτήν.

MUST READ

Μεγάλο πριμ από τον Βαγγέλη Μαρινάκη στους παίκτες για να συνεχίσουν το σερί τους

Ειδάλλως το DNA του Αυτοκράτορα θα αρχίσει να αλλοιώνεται επικίνδυνα.