Ο Τζέιμς Γκιστ δεν είναι πια το «φόβητρο» και ο Παναθηναϊκός πρέπει να σκεφτεί πολύ για την περίπτωσή του το καλοκαίρι
Πολλές φορές ο Τζέιμς Γκιστ έχει χαρακτηριστεί ως ο «παίκτης βαρόμετρο» στην απόδοση του Παναθηναϊκού. Δεν είναι ψέμα πως ο Αμερικανός από τότε που ήρθε στην Ελλάδα είναι ο πλέον επιδραστικός παίκτης του «τριφυλλιού».
Από το 2012 που βρίσκεται καθημερινά στο ΟΑΚΑ είναι πάρα πολλές οι φορές που η υπόλοιπη ομάδα έχει ανάλογη με τη δική του αγωνιστική εικόνα.
Είναι θα έλεγε κανείς ο… καθρέφτης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ομάδα, ανεξαρτήτως προπονητή ή ρόστερ.
Και να σκεφτεί κανείς πως πήγε στον Παναθηναϊκό, επειδή ο Γιασμίν Ρέπεσα τον Δεκέμβριο του 2012 δεν ήθελε καν να τον βλέπει στο ρόστερ της Μάλαγα και δέχθηκε να γίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωλίγκας ανταλλαγή συμβολαίων. Ο Παναθηναϊκός να πληρώσει τις 500χιλ δολάρια του Γκιστ και η Μάλαγα τις αντίστοιχες του Αντι Πάνκο, σε μια πρωτόγνωρη ανταλλαγή.
Τα χρόνια όμως πέρασαν. Ο Γκιστ έγινε ο μακροβιότερος ξένος παίκτης του Παναθηναϊκού πίσω από τον θρυλικό Μαϊκ Μπατίστ, κέρδισε πρωταθλήματα και Κύπελλα με την ομάδα, αλλά δεν έφτασε σε Φάιναλ φορ. Ισως μάλιστα αυτό να είναι και το πιο μεγάλο απωθημένο του 32χρονου πλέον Τζέιμς, ο οποίος θα πρέπει το καλοκαίρι να σταθμίσει πολύ καλά τα πράγματα. Το ίδιο και ο Παναθηναϊκός.
Ο τραυματισμός του 2016 με την αποκόλληση του προσαγωγού, έχει κάνει πιο βαρύ τον Γκιστ αναγκάζοντάς τον να μεταφερθεί περισσότερο στο «5», αλλά και να μεγαλώσει τα διαστήματα ντεφορμαρίσματός του.
Η αστάθεια στην απόδοσή του ακόμα και μέσα στα ματς είναι πλέον συχνό φαινόμενο και για το λόγο αυτό απαιτείται ειδική διαχείριση και στο χρόνο συμμετοχής του και σε όσα κάνει μέσα στο ματς.
Η φρεσκάδα και οι δυνάμεις τον εγκαταλείπουν όταν το ματς αρχίζει να «κλείνει» και τα λάθη γίνονται περισσότερα. Ετσι εκεί όπου κρίνεται απαραίτητος υπάρχου στιγμές που είναι απών από τα «πρέπει» με συνέπεια να αναζητούνται άλλοι τρόπο ή ακόμα και συμπαίκτες.
Ωστόσο είναι ο πιο παλιός μαζί με τον Καλάθη, παίκτης της ομάδας, ένας αθλητής που με την προσωπικότητά του μπορεί να κουμαντάρει τα αποδυτήρια αποτελώντας το «σημείο αναφοράς» σε στιγμές όπου τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Το παρκέ όμως είναι αμείλικτο και εκεί ουδείς μπορεί να κρύψει τις αδυναμίες του, οι οποίες στην περίπτωση του Γκιστ γίνονται ολοένα και περισσότερες με την πάροδο του χρόνου.
Το καλοκαίρι συνεπώς θα πρέπει στον Παναθηναϊκό να σκεφτούν πολύ σοβαρά τι θα γίνει με τον Αμερικανό. Το συναίσθημα δεν θα πρέπει να επηρεάσει τις αποφάσεις, διότι η πραγματικότητα στο παρκέ είναι άλλη.
Δεν λέμε πως ξόφλησε ο Γκιστ! Μπορεί κάλλιστα όμως να μπει σε δεύτερο πλάνο και να βοηθά ερχόμενος από τον πάγκο. Με μια θέση ξένου όμως και με αποδοχές που φτάνουν τις 900 χιλ δολάρια με τα συγκεκριμένα δεδομένα που έχει το μπάτζετ κάθε χρονιά, κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό.
Ελληνική υπηκοότητα είναι δύσκολο να πάρει, διότι έχει ήδη τουρκικό (πέραν του αμερικανικού) διαβατήριο, μια και έχει γεννηθεί στα Άδανα, όπου ήταν ο στρατιωτικός πατέρας του.
Γίνονται τα τελευταία δύο χρόνια εντατικές προσπάθειες για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες, χωρίς όμως επιτυχία.
Μπορεί όμως να γίνει κάτι με το κασέ του. Μια πρόταση μέχρι 300 χιλ ευρώ, θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα και να αποτελέσει ο Γκιστ μια καλή εναλλακτική λύση, ώστε τα υπόλοιπα χρήματα να αξιοποιηθούν για την απόκτηση ενός πιο «φρέσκου» σέντερ.
Όλα αυτά βέβαια μπαίνουν υπό το πρίσμα του προπονητή και αυτή τη στιγμή ουδείς γνωρίζει ποιος θα είναι ο τεχνικός ηγέτης του Παναθηναϊκού. Από αυτή την απόφαση μάλιστα θα εξαρτηθούν και πολλά άλλα ζητήματα. Άλλο με και άλλο χωρίς Πιτίνο…