Περιστέρι Vs Ολυμπιακός: Τα αίτια της νέας ερυθρόλευκης «γκέλας»

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά για τον Ολυμπιακό και πλέον, έχω την εντύπωση ότι άπαντες – από τον προπονητή μέχρι τους παίκτες – απλώς περιμένουν στωικά, να τελειώσει η φετινή σεζόν. Από την πλευρά τους οι φίλαθλοι και γενικά ο κόσμος που αγαπά τον σύλλογο, φαίνεται πως έχουν αναπτύξει εδώ και καιρό παρόμοια αισθήματα. Τουλάχιστον στα social media, το ενδιαφέρον μοιάζει να έχει μετατοπιστεί στις μεταγραφές της επόμενης σεζόν αλλά και στις εξελίξεις σχετικά με την Αδριατική λίγκα.

Με δεδομένο ότι οι τελικοί του ελληνικού πρωταθλήματος δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν – ένα σενάριο που αυτήν την ώρα συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες – η ομάδα κινδυνεύει να «αδειάσει» εντελώς ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να μη κατορθώνει να ανταποκριθεί στις αγωνιστικές υποχρεώσεις που της απομένουν. Η εξεύρεση κινήτρου αντιπροσωπεύει μια ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία, υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί.

Την άποψη μου για όλα αυτά την έχω καταθέσει σε προηγούμενα κείμενο, οπότε δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνομαι. Οι Ερυθρόλευκοι βρίσκονται μια ανάσα από το να απαξιώσουν μια ολόκληρη σεζόν, η οποία εν μέρει είχε αφιερωθεί στη βελτίωση ορισμένων καινούριων παικτών με μικρή ή μηδαμινή εμπειρία στο υψηλό επίπεδο της Ευρωλίγκας. Οποιοδήποτε κατηγορηματικό συμπέρασμα για τις ικανότητες τους είναι κατά την ταπεινή μου άποψη κάπως αμφισβητήσιμο, καθώς είναι αδύνατον να μετρήσουμε επακριβώς τον βαθμό στον οποίο η ψυχολογία τους έχει επηρεαστεί, από την διαμάχη με τον Παναθηναϊκό.

Επιπλέον είναι κομματάκι ουτοπικό να θεωρείς ότι θα μπορείς να κερδίζεις συνέχεια, να διεκδικείς προκρίσεις και συμμετοχές στο F4 και ταυτόχρονα, να αναπτύσσεις νεαρούς αθλητές με αναβαθμισμένο ρόλο στην ομάδα. Οι οργανισμοί του ΝΒΑ, το γνωρίζουν καλά αυτό. Από την άλλη βέβαια, διάφοροι μπασκετμπολίστες του συλλόγου μας έχουν ενημερώσει το τελευταίο διάστημα, πως τα αίτια του καταστροφικού δεύτερου γύρου είναι αμιγώς αγωνιστικά. Στο κάτω κάτω της γραφής, ποιος είμαι εγώ που θα διαφωνήσω;

Κόντρα στο Περιστέρι λοιπόν, οι Πειραιώτες έμοιαζαν με ένα σύνολο που έχει μαζευτεί πριν λίγες ημέρες και παίζει ένα από τα πρώτα του φιλικά προετοιμασίας. Καμία επικοινωνία στην άμυνα, ελάχιστη ενέργεια σε κάθε δράση εντός του παρκέ, ανυπόφορη μονοτονία στην επίθεση. Τα δύο παρακάτω στιγμιότυπα είναι χαρακτηριστικά.

Οι φιλοξενούμενοι επιστρέφουν χαλαρά στην άμυνα, κανείς δεν εμπλέκεται με αποφασιστικότητα στη φάση, με αποτέλεσμα ο αντίπαλος να πετύχει δύο σχετικά εύκολα καλάθια. Η συγκεκριμένη εικόνα ήσσονος προσπάθειας, διατηρήθηκε ακέραια, καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης. Η προσέγγιση του παιχνιδιού από τους Ερυθρολεύκους καταντούσε ώρες ώρες εκνευριστική.

Η επίθεση τελειώνει και ο Βασιλόπουλος δοκιμάζει ένα σουτ της απελπισίας. Ο Ντάνιελ κλειδώνει στην πλάτη του τον Goss, καταφέρνοντας να κατεβάσει το επιθετικό rebound. Γύρω του υπάρχουν τρεις κόκκινες φανέλες – κανένας όμως δεν μπαίνει στο κόπο να τον «ενοχλήσει». Στη συνέχεια κανείς δεν περιστρέφεται, ώστε να αναχαιτίσει το ρολάρισμα του Αμερικανού προς τη ρακέτα. Προτιμούν να τον παρακολουθούν να καρφώνει εντυπωσιακά τη μπάλα στο καλάθι.

MUST READ

Καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0…

Συχνά βέβαια, αυτού του είδους η απάθεια πληρώνεται ακριβά – ακόμα και με αντιπάλους υποδεέστερης δυναμικότητας. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από το Περιστέρι και όσο εξακολουθεί να επιδίδεται σε παρόμοιες εμφανίσεις, τα προβλήματα στο εσωτερικό του θα διογκώνονται αντί να εξομαλύνονται με τη πάροδο του χρόνου. Υποθέτω ότι πρέπει να διαθέτουμε απλώς υπομονή – κάποια στιγμή αναπόφευκτα, θα πάρουμε απαντήσεις σχετικά με την επόμενη ημέρα του οργανισμού.