Τυφλός VS μονόφθαλμος ή αλλιώς Άρης VS ΠΑΟΚ

Το περασμένο Σάββατο διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη το σπουδαίο ντέρμπι ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Η αντιπαλότητα που διατηρείται ανάμεσα στους δύο συλλόγους – η οποία ενίοτε ξεφεύγει από τα αθλητικά πλαίσια – προσδίδει πάντοτε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σε κάθε τέτοιου είδους αναμέτρηση. Ο ηττημένος θα καλεστεί αργά η γρήγορα να αντιμετωπίσει την γκρίνια και την δυσαρέσκεια των φιλάθλων του, ενώ αντίθετα ο νικητής θα απολαύσει εγκωμιαστικά σχόλια και μια περίοδο ηρεμίας, σαν επιβράβευση για το τελικό αποτέλεσμα.

Είναι ένα παιχνίδι της κανονικής σεζόν σαν όλα τα υπόλοιπα, μόνο που στην πραγματικότητα δεν είναι. Ο ενθουσιασμός απέχει από το ανάθεμα και την απογοήτευση, μόλις ένα τσιγάρο δρόμο. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως αντιδρούμε υπερβολικά στις εν λόγω καταστάσεις. Εξαιρώντας το σημαντικό ζήτημα του γοήτρου, μια νίκη ή ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο μπορεί συχνά να μην σημαίνει και τίποτα. Στο μπάσκετ άλλωστε τα πάντα κρίνονται στα playoffs.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, οι δύο μονομάχοι προσέγγιζαν τον αγώνα από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες. Ο Άρης προερχόταν από τρία διαδοχικά ανεπιτυχή αποτελέσματα, την στιγμή που τρέχει για να προλάβει το τρένο της postseason. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ στρογγυλοκάθεται εδώ και καιρό στα υψηλά πατώματα της βαθμολογίας και αν συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, κανένας δεν πρόκειται να τον απειλήσει.

Το παιχνίδι διέθετε όλα εκείνα τα κλασικά γνωρίσματα ενός παραδοσιακού ελληνικού ντέρμπι. Ένταση, πάθος και πολλά νεύρα. Επίσης δεν είμαι σίγουρος ποια από τις δύο διατυπώσεις είναι η σωστή: οι άμυνες κυριάρχησαν ή οι δύο ομάδες επηρεάστηκαν στην επίθεση από την εκρηκτική ατμόσφαιρα και τον διάχυτο εκνευρισμό. Τέλος πάντων.
Η παρακάτω αλληλουχία είναι ενδεικτική. Διαδοχικά λάθη που μάλλον μπορούν να αποδοθούν σε έλλειψη συγκέντρωσης, με τους φιλοξενούμενους να επωφελούνται στο τέλος με ένα εύκολο κάρφωμα.

Αμφότεροι οι σύλλογοι παρέμειναν αρκετά άστοχοι, καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, ειδικά πίσω από την γραμμή των 6,75 μέτρων. Οι γηπεδούχοι δημιούργησαν ορισμένες όμορφες συνεργασίας, εκμεταλλευόμενοι το εκτόπισμα και την δύναμη του ΜακΓκι κοντά στο καλάθι. Επιπλέον ο coach Καστρίτσης είχε κυκλώσει ξεκάθαρα στο μπλοκάκι του το ανοιχτό γήπεδο, με την ομάδα του να προσπαθεί σε κάθε κυριολεκτικά ευκαιρία να τρέξει. Δείτε για παράδειγμα το εντυπωσιακό coast to coast του Μποχωρίδη, ο οποίος ουσιαστικά επιτίθεται μόνος του σε όλη την άμυνα του Δικεφάλου.

Οι φιλοξενούμενοι στηρίχτηκαν για πολλοστή φορά στην εκπληκτική τους περιφερειακή γραμμή, αλλά και στο Post παιχνίδι του Λίνου Χρυσικόπουλου. Οι skip πάσες στην αδύνατη πλευρά ανάγκαζαν την αντίπαλη άμυνα να μετακινηθεί, με αποτέλεσμα να παραχθούν αρκετά ελεύθερα σουτ.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Πριν κλείσουμε, ας δούμε ένα πολύ όμορφο play από τον Ηλία Παπαθεοδώρου. Ο Χάτσερ επαναφέρει την μπάλα από την baseline – ο Ζάρας ανεβαίνει τάχιστα στην κορυφή χρησιμοποιώντας το εξαιρετικό screen του Γκάρετ, ο οποίος ουσιαστικά παρεμποδίζει ταυτόχρονα δύο παίκτες.